แม่ทิ้งฉันไว้กับผู้หญิงแปลกหน้าแล้วทิ้งฉันไป
สวัสดีทุกคน ฉันชื่อเรเชล และฉันอายุ 12 ปี ตลอดชีวิตฉันเคยเห็นแม่ของฉันเพียงไม่กี่ครั้งต่อปี เพราะฉะนั้นฉันเลยหมดเวลามากมาย ไปกับการนั่งคิดถึงเธอ แต่ฉันไม่ได้คิดมาก่อนเลยว่าการมาเยือนของแม่จะเปลี่ยนชีวิตฉันให้กลายเป็นฝันร้าย ใช่แล้ว ตั้งแต่ฉันจำความได้ ฉันอาศัยอยู่กับคุณยายมาโดยตลอด แม่เคยมาหาที่บ้านไม่กี่ครั้งต่อปี เอาเงินให้เราและกลับไปทำงาน โดยพื้นฐานแล้วแม่พลาดทุกช่วงเวลาสำคัญในชีวิตของฉัน แต่ฉันก็ยังรักเธอ ก็เธอเป็นแม่ของฉันนี่นา และเธอก็หาเงินมาให้
เพื่อที่ว่าฉันจะได้ใช้ชีวิตแบบคนปกติ อีกอย่างหนึ่ง คุณยายของฉันก็ให้กำลังใจฉันอยู่เสมอ ดังนั้นฉันเลยคิดว่าฉันมีวัยเด็กเหมือนคนอื่น ๆ แต่แล้วทุกอย่างก็เปลี่ยนไป ตอนนั้นเป็นฤดูร้อนที่อากาศร้อนจัด และคุณยายแทบทนความร้อนไม่ได้และในเช้าวันหนึ่งเรื่องนั้นก็เกิดขึ้น คุณยายไม่อาจลุกขึ้นจากเตียงได้อีก ฉันหมายถึง...ท่านเสียชีวิตไปแล้ว ทุกสิ่งที่ฉันทำได้คือเรียกรถพยาบาล แต่หมอก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้อีกแล้ว ฉันโศกเศร้าเสียใจ คนเดียวที่ใกล้ชิดกับฉันมาตลอดชีวิตเพิ่งจากไป ฉันโทรหาแม่และบอกทุกอย่างให้แม่รู้ แล้วคุณรู้ไหม ฉันคิดว่าฉันจะได้รับความเห็นอกเห็นใจจากแม่ แต่ตรงข้ามเลย - ครั้งนั้นกลายเป็นการคุยกันทางโทรศัพท์ที่สั้นที่สุด แม่แค่บอกว่า “เข้าใจแล้ว จะไปหาพรุ่งนี้ และช่วยจัดการทุกอย่างให้” แค่นั้นเลย ไม่มีคำพูดให้กำลังใจ ไม่มีความเศร้าเสียใจในน้ำเสียงและจากนั้นทุกอย่างก็กระจ่างชัดเจนในเช้าวันถัดมา ฉันตื่นขึ้นเพราะได้ยินน้ำเสียงที่คุ้นเคยดังมาจากชั้นล่าง ฉันลงไป และก็ต้องประหลาดใจอย่างมาก แม่ไม่ได้อยู่คนเดียว มีผู้ชายคนหนึ่งและเด็กชายอายุราวหกขวบอยู่กับแม่ด้วย แทนที่จะมีรอยยิ้มหรืออ้อมกอดปลอบประโลม แม่บอกว่าเราต้องคุยกันอย่างจริงจัง แม่ว่าฉันโตพอที่จะเข้าใจทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว ผู้ชายที่อยู่ในบ้านของเราคือสามีใหม่ของแม่และเด็กผู้ชายคนนั้นก็คือลูกชายของเขา ข้อเท็จจริงนี้ทำให้ฉันพูดไม่ออก แม่อธิบายว่าชีวิตของแม่ไม่ได้มีแค่งานกับฉัน และบอกว่าแม่อยากได้ครอบครัวปกติ ฉันตอบไปว่าฉันก็เป็นครอบครัวของแม่เช่นกัน แต่แม่ก็แค่เงียบอย่างนั้น ไม่ได้ตอบอะไร
งานศพจัดขึ้นในวันถัดมา คนมากมายมาแสดงความเสียใจกับฉันและแม่ วันนั้นคือวันที่เศร้าที่สุดในชีวิตฉัน แต่ฉันไม่แน่ใจว่าแม่ก็รู้สึกแบบเดียวกัน พูดกันตามตรง ฉันคิดว่าแม่อยากให้เรื่องนี้จบลงให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ เพื่อที่แม่จะได้กลับไปใช้ชีวิตของตัวเอง แต่ยังมีอะไร ๆ ให้ต้องทำอีกมากทั้งเรื่องเอกสารและมรดกต่าง ๆ ของคุณยาย ดังนั้นวันนั้นสำหรับฉันแล้วจึงยาวนานจนแทบทนไม่ไหว ฉันไม่รู้ว่ามีอะไรรออยู่ข้างหน้า และอีกอย่าง ฉันยังถูกมองข้ามตลอดเวลาเวลาที่อยู่ในบ้าน สามีของแม่ไม่ต้องการพูดกับฉัน และอีกอย่างเขายังห้ามไม่ให้ลูกชายของเขามาเล่นกับฉันด้วย ช่วงเวลาเดียวที่เราทั้งหมดอยู่ด้วยกันคือตอนทานมื้อเย็น แต่ฉันจะถูกส่งกลับห้องให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ฉันรู้สึกโดดเดี่ยวอย่างมากทั้ง ๆ ความจริงแล้วแม่ของฉันก็อยู่ในบ้านด้วย
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
