...”น้ำตาแม่” เพลงที่เพิ้งนึกถึง...
เพลงนี้ฟังตอนกินข้าวกับแม่
เพลงนี้ได้ยินจากวิทยุ
เพลงนี้ทำให้นึกถึงค่ายปฎิบัติธรรม...ตอนมัธยม
เพลงนี้ทำให้เรา “คิดถึงแม่”
และเพลงนี้ชื่อ “น้ำตาแม่”
หลังการบรรยายธรรมะของพระรูปหนึ่ง เรามักถูกสั่งให้หลับตาลงช้า ๆ แล้วมีเพลงนี้เปิดคลอเบา ๆ พร้อมเสียงบรรยายภาพแม่ผ่านการหลับตา เราใช้จิตและการนึกคิดภาพแม่ผ่านเพลงเพลงนี้ เรามักร้องไห้สะอื้นออกมาแม้หลับตาแบบไม่มีเหตุผล และหลังเพลงนี้จบลงคราบน้ำตาก็เลือนหาย เสียงสะอื้นก็หยุดลง ที่อยู่คงคือเรื่องที่ผ่านมา
ตอนเด็กเพิ้ง “ติดเพื่อน” ไม่เข้าใจหยดน้ำตาของแม่
ตอนเด็กเพิ้ง “เถียงแม่” ไม่เข้าใจความรักของแม่
ตอนเด็กเพิ้ง “ไม่รักชัวิตตัวเอง” ทำให้แม่เป็นห่วง
เพลงนี้ทำให้เพิ้งย้อนคิดเหตุการณ์ต่าง ๆ ในชีวิต “เด็กยังไงก็เป็นเด็กอยู่วันยังค่ำ” ในสายตาแม่ แม้เราจะทำผิดสักพันครั้งแม่คนนี้ก็ให้อภัยเสมอ ภาพหยดน้ำตาของแม่ในวันนั้นทำให้เพิ้งรักตัวเอง อยากมีชีวิตได้หายใจทุกวันเพื่อดูแลแม่ อยากทำความดีกับแม่เพื่อให้เขากินอิ่มนอนหลับ อยากเป็นสองมือสองขาให้เขาเมื่อแก่เฒ่า และอยากอยู่เป็นความสุขของกันและกันเมื่อยังมีลมหายใจ
เมื่อเราโตขึ้น “น้ำตาของแม่” ได้เปลี่ยนทิศทาง
เพิ้งเห็น “น้ำตาแม่” จากใบปริญญา
เพิ้งเห็น “น้ำตาแม่” จากความภูมิใจในตัวเอง
เพิ้งเห็น “น้ำตาแม่” ในภาพใบแรกที่เรายืนถ่ายด้วยกัน
เพิ้งอยากขอบคุณอะไร ๆ หลาย ๆ อย่างที่ทำให้เราเป็นลูกแม่...ขอบคุณความอดทนของแม่ที่ทำให้เพิ้งได้มีวันนี้...และขอบคุณแม่ที่เป็นไอดอลในใจเพิ้งเสมอมา
ทุกคนเคยผิดพลาด แต่ถ้าเราพลาดแล้วรู้ตัวก็ไม่สายที่เราจะกลับตัว
เพิ้งขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนที่เจออุปสรรคอะไรก็แล้วแต่ในชีวิต คุณไม่ได้อยู่คนเดียว คุณยังมีแม่เหมือนในท่อนสุดท้ายของเพลง “เจ้าจากไปแล้วใครเล่าใครจะอยู่กับแม่”
เหนื่อยก็กลับบ้านไป “กอดแม่”
เหนื่อยก็โทรศัพท์ไป “คุยกับแม่”
เพราะวันที่คุณเหนื่อย...วันนี้เรายังมี “แม่” ให้กอด
คุณลองหลับตาช้า ๆ
ปล่อยใจให้สบายไปตามเพลง
และย้อนนึกถึงเหตุการณ์ของคุณและแม่ตามเสียงเพลง
แล้วเมื่อเสียงทำนองเพลงจบลง
ให้ลองไปเช็ด “น้ำตาแม่” ตามที่คุณอยากให้เป็น...
#เพิ้งเอง
16.06.63
..................................................................................
***ฝากติดตามงานของเพิ่งอีกหนึ่งช่องทาง***
ชอบบทความเพิ้ง..ชอบตัวตนของเพิ้ง..อยากเป็นเพื่อนเพิ้ง
..................................................................................