คิดฮอด วิถีไทบ้าน EP 3.
“มีคนมาขอซื้อต่อสามพัน” ผมสะดุ้งตื่นจากการคิดถึงความหลัง หลังจากทอดสายตาเหม่อลอย จับจ้องซากของมอเตอร์ไซค์ ที่จอดพิงอยู่กับเสาของยุ้งข้าว พร้อมๆกับ ค่อยๆหันหลังกลับไปหาเสียงทุ้มต่ำแต่กังวาลนั้น แววตาอ่อนโยนคู่นั้นจับจ้องมาที่ผมก่อนแล้ว ร่างกายผอมเกร็ง แต่แฝงไว้ด้วยความเข็มแข็ง ผิวสีน้ำตาลอ่อนๆ หนังเหี่ยวย่น ราวกับว่าผ่านการใช้งานของเจ้าของมาเป็นอย่างหนัก ริ้วลอยแลบเลียของเปลวแดด ยังพอเห็นได้บนใบหน้า สวมเสื้อกล้ามสีหม่นๆ กางเกงขาสามส่วน มือขวาถือแก้วกาแฟควันฉุย บ่งบอกได้ว่าพึ่งจะชงเสร็จใหม่ๆ เป็นภาพที่ผมชินตาของพ่อในทุกๆเช้า
“แต่พ่อไม่ขาย สงสารมัน” พ่อพูดขึ้น หลังจากจิบกาแฟคำแรก ปากเป่าไปที่แก้วกาแฟ แต่ลดสายตามองต่ำไปที่รถ
“เอาไปซ่อมใช้หน่อย อย่างน้อย ไว้ขี่ไปนาก็ยังดี ล้างคาบู เช็คยาง เปลียนน้ำมันเครื่อง ก็คงจะใช้ได้แล้ว เครื่องมันยังดีๆอยู่เลย”
พอพูดเสร็จก็จิบกาแฟเป็นครั้งที่สอง พ่อพูดอย่างกับว่าอ่านใจผมออก ว่าก่อนหน้านี้ผมคิดอะไร ว่าแต่อันที่จริง สมัยผมยังรุ่นๆ ก็มีรถมอไซค์เจ้ากรรมคันนี้แหละที่พอจะเป็นพาหะนะช่วยหาเงินได้บ้าง พาไปปักเบ็ดหาปลา พาไปรับจ้างหักข้าวโพด เก็บถั่วเขียว และอีกหลายๆอย่าง แต่ก็มันอีกนั่นแหละ ที่เป็นตัวกระชากความมั่นใจออกไปจากตัวผมเช่นเดียวกัน เพื่อนๆรุ่นเดียวกันเขามีรถขับเท่ๆ ไว้รับส่งสาวไปโรงเรียน ผมเลยรู้สึกอายที่มีมัน เลยทำให้ผมเสียความมั่นใจในการเข้าไปจีบสาวที่ผมหมายปอง ได้แต่มองเขาอยู่ห่างๆ ด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจในความยากแค้นของตัวเอง
“ความมั่นคงทางด้านอาหาร หลังจากหมดไวรัสโควิด” เสียงของคุณ สุทธิชัย หยุ่น พูดเป็นหัวข้อไว้ในพอดแคสต์ ผ่านออกมาจากลำโพงบลูทูธ ผมกับพ่อตอนนี้มานั่งที่เตียงใต้ต้นมะม่วงใหญ่ข้างบ้าน
“ ผมว่าผมจะไม่กลับไปทำงานที่กรุงเทพแล้ว ผมอยากกลับมาอยู่บ้าน” ผมพูดออกไปคล้ายๆกับขอความคิดเห็น
“คิดดูดีๆนะ ตัดสินใจเอาเอง แต่กลับมาอยู่บ้านเราก็ดี จะได้มีคนกลับมาทำนา”
ผมชอบประโยคหลังที่พ่อพูด ผมตัดสินใจแล้ว หลังจากที่กลับมาอยู่บ้านร่วมเกือบราวๆสามเดือนช่วงในช่วงโควิดระบาด ชีวตของผมตอนนี้ไม่ได้ต้องการอะไรแล้ว ผมรู้สึกว่า ผมไม่ต้องการ รถดีๆไว้ขับโชว์ ไม่ต้องการอีโก้ ให้คนอื่นเขามอง ตลอดเกือบสิบห้าปีที่ผมไปดิ้นรนในเมืองหลวงผมรู้สึกว่าไม่มีความสุขเลย ใช้ชีวิตแบบเร่งรีบ มีแต่การแข่งขัน ผลประโยชน์ ไว้พบปะกัน
“ผมว่าผมจะทำกระท่อมที่นาใหม่ พ่อช่วยผมทำหน่อย”
ผมพูดออกไปอย่างใจผมคิด กระท่อมขาดการใส่ใจดูแลมานานแล้ว หลังจากที่เมื่อวานผมออกไปนามา กระท่อมทั้งหลังแทบจะทรุดมากองกับดิน
“ผมจะไปนอนอยู่นา”
ไว้ติดตามต่อ EP 4. นะครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
