ทริปมหัศจรรย์ ที่ไม่มีวันลืม...ต่อ3
...ลิเบอร์ตี้ไอแลนด์ เสน่ห์แห่งเสรีภาพ
พี่ไกด์นัดรวมตัวกันจะไปชม เสน่ห์แห่ง นิวยอร์ก เทพีเสรีภาพนั่นไง ยืนตระหง่านกลางสายน้ำ 555
แต่ต้องลงเรือไป ช่วงที่เรารอเรืออยู่ก็มีถ่ายภาพเมืองแมนฮัตตัน สวยมากครับ ดูกว้างใหญ่ เดินไปเดินมาที่ท่าเรือ...
มีคนเล่นดนตรีอยู่แถวนั้น พวกเราถึงกับอึ้งกันเลย ยืนตรงกันหมด ... เพลงชาติไทยครับ ไม่มีใครกระดุกกระดิก จนเพลงจบ พวกเราหันมาปรบมือด้วยความดีใจ คนไทยผู้ร่วมทริป เม้าท์กระจาย เป็นปลื้มครับชาวต่างชาติรู้จักเพลงชาติไทย รู้จักประเทศไทยด้วย ฮากันเลยครับ จะรออะไร...
เรือมาพวกเราก็รีบขึ้นล่องเรือตรงไปยัง ลิเบอร์ตี้ไอแลนด์ พี่ไกด์ก็แนะนำเรื่องราวต่างๆ ...เราก็ฟังมั่ง ไม่ฟังมั่ง ...มั่วแต่ถ่ายรูปชมวิว 2 ข้างทาง
จุดนั้นทำให้เราเริ่มฉุกคิด "อะไรใหม่ๆ" กับตัวเราเอง การเริ่มต้นกับสิ่งใหม่ๆ...ความคิดใหม่ๆ...เมื่อกลับมาเมืองไทย ก็เพราะโลกมันกว้างนี่เอง ซึ่งเราไม่ควร จมอยู่กับสิ่งเดิมๆ แนวคิดเดิมๆ ปลดปล่อยใจ เพื่อรับสิ่งใหม่ การไม่แบ่งแยกผู้คน ที่คิดแตกต่างกัน มันไม่มีความจำเป็นอีกต่อไป ที่จะตั้งกฎเพื่อความขัดแย้ง...
การเริ่มต้นชีวิตใหม่ มันเกิดขึ้นตั้งแต่นั้น
เราเริ่มเข้ากับคนทุกคนในทริปโดยไม่รีรอ คุยกับทุกคน ฟังทุกเรื่องที่เขาเล่า เปิดใจอย่างเต็มใจ (แอบระบายความรู้สึกเล็กน้อย) เรือจอดเทียบท่า เราจอยกับคนทุกกลุ่ม ถ่ายรูปร่วมกัน มุมโน่น มุมนี่ มุมนั้น ถ่ายรูปกับเทพีเสรีภาพ กันอย่างจุใจ...
เรือกลับเข้าฝั่ง พวกเราขึ้นรถกันต่อ ทีนี้เสียงเม้าท์กันแซดรถเลย ดูเหมือนทุกคนสนิทกันเร็วมาก ไม่เหมือนก่อนออกจากฝั่งขาไป 555
พี่ไกด์แนะนำต่อ เน็ก สเตชั่น ตึก เวิลด์เทรด พอไปถึง เดินลงไปถ่ายรูปกัน ไม่มีอะไรครับ มีแต่ความทรงจำ คนขายรูปเต็มไปหมด รูปพวกนั้นเราเคยเห็นในข่าวกันแล้วล่ะ ก็ไม่ซื้อกลับมาหรอก พี่ไกด์แนะนำต่อ “พื้นที่นี้กำลังเริ่มวางแผนสร้างอะไรซักอย่างล่ะ” ไม่แน่ใจ ไม่ได้ฟังครับ...
ต่อกันด้วยอาหารเย็นสิครับ ที่ทุกคนรอคอยหิวกันมั๊กๆ เท่าที่จำได้อาหารอย่างนึง คือ กุ้งล๊อบเตอร์ กินเยอะที่สุด เพราะไม่เคยกินมาก่อน อร่อยหรือหิวไม่รู้แฮะ 555 กินกันอิ่มหน่ำสำราญ เดินกันต่อ เลยไปอีกหน่อย เริ่มค่ำแล้วล่ะนะ...
ต่างคนต่างแบ่งกลุ่มกันเดิน ไปคนละทิศละทาง เราก็มีเพื่อนร่วมแก๊งค์ใหม่แล้วครับ พวกเราอยู่บนถนน ไทม์สแควร์ มองไปเรื่อยๆ ตามท้องถนน ก็ดูอลังการดีครับ ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ดูพวกสาวๆ แวะร้านโน้น ร้านนี้กัน...
เรายื่นอยู่หน้าร้านขายหนังสือ เป็นตู้ริมถนน คนขายเป็นชาวอินเดีย ก็ดูหนังสือที่วางอยู่บนแผง สักพักเงยหน้าขึ้นมา มันมืดแล้วล่ะ ทีนี้บนท้องถนน ไฟตามตึกต่างๆ สว่างมากมาย ตระการตา คนเดินกันเต็มไปหมด เยอะมากเหมือนมีจุดมุ่งหมายเดียวกัน...
เงยหน้าขึ้น มองคนขายหนังสือที่เป็นคนอินเดีย ที่รู้ก็เพราะเราได้คุยกันอยู่พักใหญ่ แหม!! ผมไม่ใช่คนใช่ภาษาอังกฤษไม่ได้นี่ครับ...แค่พูดไม่เก่ง ไม่คล่อง เท่านั้นเอง
คนอินเดียถาม "เรามาจากไหน" เราก็บอก "ไทยแลนด์พร้อมกับยิ้มให้เขา" เท่านี้นล่ะครับ ภาษาอังกฤษมาเป็นชุดเลยครับ แต่เราก็พอสนทนากันได้ เขาก็เล่า ว่าทำไมเขาถึงเลือกที่มาหากินที่นิวยอร์ก ลูกเมียเขาอยู่อินเดีย เขายังชวนเราให้มาหากินที่นี่เลย 555 เราคงไม่กล้าขนานนั้นหรอกครับ...
คนอินเดียอยู่ที่ อเมริกาเยอะมากนะครับ ขอบอก มีทุกจุด ทุกมุม ที่เรามองไป เหมือนคนจีนที่อยู่บ้านเราแหละ คนที่มาเที่ยวก็อินเดียนะ...
ไทม์สแควร์ มีความไฮเทค แสงสี แสงไฟตระการตา มากมายครับ ถ่ายรูปมาบ้างไม่เยอะหรอก คนพลุกพลานมากๆ ยิ่งดึกคนยิ่งเยอะ กล้องถ่ายรูปชูขึ้นถ่ายกันสนั่นเมือง ก็สมกับการที่ได้มาเยือนครับ เราเข้าใจได้
ดึกแล้วพี่ไกด์เรียกรวมพลขึ้นรถต่อ เข้าโรงแรมที่พัก รู้สึกเรายังตื่นอยู่เลย.... อาจเป็นเพราะเวลาที่นั้นตรงข้ามกับเมืองไทยแหละครับ ทำให้เวลานอนเปลี่ยนไป...
คืนแรกจบไปครับ แค่นี้ก็เล่นเอา จิตนาการต่อเลยครับ ว่าพรุ่งนี้ ก็คงสนุกไม่แพ้วันแรกแน่นอน...
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
