โ ป s ๑ เ ถ อ ะ
เพลงที่ 2 ถัดจาก A LOVER'S CONCERTO ที่ป๊าเปิดหนังสือโน้ตเปียโน แล้วบอกให้หัดเล่น
และเพลงนี้ก็เป็นเพลงที่ป๊าเกลี่ยกล่อมให้เล่นในคอนเสิร์ตเล็กๆ คอนเสิร์ตหนึ่ง
สถานที่จัดคอนเสิร์ตอยู่ริมน้ำ บรรยากาศตอนกลางคืนสวยมาก
คนห่ามๆ เล่นเพลงหวานๆ ริมน้ำ (ตอนกลางคืนพระจันทร์เต็มดวง) ไม่โรแมนติดเลย
ไม่โรแมนติกเพราะมัวแต่ตื่นเต้นกับคอนเสิร์ตแรกที่ต้องเล่นเองร้องเอง
วันนั้นไปถึงที่จัดคอนเสิร์ตก่อนเที่ยงเล็กน้อย ลงมาจากรถ ม๊าก็แซวเลย "ดูครูกับลูกศิษย์ มันนัดกันใส่เสื้อสีเดียวกันหรือไง"
เสื้อยืดสีน้ำตาล ไม่ได้นัดกันใส่ แต่แค่บังเอิญใส่เหมือนกัน
ป๊าไล่ให้ซ้อมตั้งแต่บ่าย ชมว่าเล่นได้ดีมาก ตอนซ้อมเล่นดี เดี๋ยวคอยดูรายไหนรายนั้น เล่นหลุดทุกราย
ป๊าชมอยู่ดีๆ ก็อวยกันซะงั้น
หลายคนอาจคิดว่างานนี้ม๊ากับแม่คือคนที่ดูแลโต๊ะตลอดงาน
ไม่ใช่ค่ะ
คนที่ดูแลโต๊ะตลอดงานคือป๊า
พอถึงเวลางานเริ่ม ป๊าเดินมาถามตื่นเต้นเหรอ โต๊ะบอกตื่นเต้น ป๊าไม่ใช่คนช่างพูด เลยบอกแค่ว่า "ถ้าเล่นหลุดอย่าหยุดเล่น ให้เล่นต่อไปจนจบเพลง" บอกแบบนี้แล้วพามาที่เวที ป๊าส่งโต๊ะขึ้นเวที
ป๊ายืนอยู่ข้างเวที ดูโต๊ะเล่นจนจบเพลง แล้วโต๊ะก็เล่นหลุดจริงๆ
ความรู้สึกตอนเล่นหลุดคือกลัวมาก เล่นผิดไปหนึ่งห้อง แต่ห้ามหยุดเล่น เล่นและร้องต่อไปจนจบเพลง
ตอนลงมาจากเวทีบอกป๊า "โอ๋เล่นหลุด"
"เสียงสั่นด้วย" ป๊าบอก
คือถ้าร้องอย่างเดียวก็คงไม่ตื่นเต้นหรอกค่ะ แต่นี่เล่นด้วยร้องด้วย ตื่นเต้นมาก
แถมแสบตามาก มองไม่เห็นโน้ตเพราะไฟนี่แหละค่ะ
แล้วคอนเสิร์ตนี้ก็เป็นคอนเสิร์ตแรก คอนเสิร์ตเดียว คอนเสิร์ตสุดท้ายที่โต๊ะทั้งเล่นทั้งร้องค่ะ มันเป็นอะไรที่ตื่นเต้นและสุดยอดมาก
ปล. สุขสันต์วันพุธ ฟังเพลงอย่างมีความสุขค่ะ 😊