shu = คือการเชื่อฟัง , การทำตามกฎ , ระเบียบ หรือ ถ้าในศิลปะการต่อสู้ก็คือ ทำตามกระบวนท่าที่อาจารย์สอนนั้นเอง ในแง่ของจิตวิทยา สภาวะช่วงนี้ เป็นช่วงที่ความสามารถเรา "ไม่รู้ว่าเราไม่รู้อะไร"
* เมื่อเราเริ่มหัดขับรถ เราต้องเรียนรู้เกี่ยวกับ "กฎ" มากมาย ทั้งกฎจารจร มารยาทบนท้องถนน
เราต้องเรียนรู้เกี่ยวกับ "จังหวะ" ต่างๆ เช่น จังหวะในการเปลี่ยนเกียร์ จังหวะในการแซง จังหวะในการจอดรถ
* ในการเรียนศิลปะการต่อสู้ โดยในขั้นเริ่มแรก เราต้องเรียนรู้เกี่ยวกับ เบสิก เช่น จังหวะการสืบเท้า ท่าทางการออกหมัด ซึ่งโดยมากมักมีรูปแบบตายตัว และก็มักจะเกิดคำถามจากผู้เริ่มต้นใหม่ว่าทำไมหลายครั้งที่เห็นการสู้จริงบนเวทีไม่ห็นเหมือนที่สอนเลย ?
.
ha = คือสภาวะที่เราเข้าใจในกฎเกณต่างๆ เป็นช่วงที่เราเริ่มทำศึกษาทำความเข้าใจในรูปแบบต่างๆได้ลึกซึ้งขึ้น เป็นระดับของความสามารถที่เรารู้ตัวว่าเรามีความสามารถ
*ในสภาวะนี้หากเป็นการขับรถ เราจะขับรถได้แล้ว แต่ยังต้องโฟกัสไม่สามารถแบ่งยากสมาธิไปทำอย่างอื่นพร้อมกันได้
* หากเป็นศิลปะการต่อสู้ ในระดับนี้ เราจะเริ่มเข้าใจกระบวนท่าต่างๆที่อาจารย์สอน เริ่มใช่เป็น แต่ยังเป็น fix form คือยังยึดติดกับรูปแบบ ยังไม่สามารถพลิกแพลงอะไรได้มาก
.
ri = ถือว่าเป็นระดับสูงสุดของการเรียนรู้ ถ้าเป็น สำนวนในนิยายกำลังภายในก็ต้องบอกว่า เป็นระดับไร้กระบวนท่า , มีแต่สำนึกของกระบวนท่าแต่ยามลงมือกลับไร้กระบวนท่า
ระดับนี้ ในทางจิตวิทยาถือว่า เป็นระดับ สามารถโดยไม่รู้สึกตัว คือเราสามารถทำเรื่องราวต่างๆได้โดยไม่ต้องบังคับแข็งขืน เข้าสู่สภาวะ "กระทำโดยไม่กระทำ"
*สังเกตมั้ยครับ เมื่อเราขับรถจนช้าชองชำนาญ เราไม่ได้รู้สึกลำบากยากเย็นกับการขับรถแม้แต่น้อย เราสามารถพูดคุย , ร้องเพลง , พูดโทรศัพ หรือคิดเรื่องอื่นๆไปได้ในขณะขับรถ ซึ่งเราจะไม่สามารถทำเช่นนี้ได้เลยในระดับ ha
* ในศิลปะการต่อสู้ระดับนี้ ถือว่าเป็นระดับสูงสุด สังเกตในนักกีฬาเวลาแข่งขัน บางครั้งกระบวนท่าต่างๆที่ใช้ออกมีการพลิกแพลงคล่องแคล่ว และไม่ได้มีการยึดติดกับรูปแบบมากนัก