ในวันที่ต้องดูแลซึ่งกัน
แม่
อายุมากแล้ว กับความดื้อที่ยังอยู่เท่าอายุที่มากขึ้น อยากอยู่คนเดียวเพราะไม่ชอบความรู้สึกที่เหมือนถูกควบคุม
ภาษิตจีนที่บอกว่า ...ผู้หญิง เมื่อยามเด็กอยู่ในความดูแลของพ่อแม่ ครั้นเติบโตมีครอบครัวก็จักต้องอยู่ในความดูแลของสามี พออายุมากขึ้นยามแก่กลับมาอยู่ในความดูแลของลูกหลาน... คำพูดทำอะไรแม่ฉันไม่ได้หรอก
แม้อายุจะมากขึ้นเพียงใด แม่จะไม่ยอมให้ใครดูแล เพราะอยากเป็นอิสระ
ตอนนี้เกิดสงครามไวรัสโควิด-19 แม่ฉันถือโอกาสประกาศห้ามลูกหลานไม่ต้องมาเยี่ยมช่วงนี้ ...เดี๋ยวแกจะเอาโรคมาติดชั้น.... 😷😷😷😷
พวกลูกหลานจึงทำได้เพียงแวะเวียนไปเยี่ยมแล้วก้อกลับ
สุดท้าย จนได้ล่ะ สรุปว่า แม่ล้มเข้าโรงพยาบาล
ทีนี้แม่จำยอมให้ลูกหลานมาดูแล😁😁😁
รอยแผลทีโดนจิ้มเข็ม ผิวแม่บางจนทุกคนค่อยๆ จับค่อยๆทำ
ฉันนั่งรถมาจากบ้านร่วมๆสองชั่วโมง ทันทีที่ได้ทราบข่าว ถึงแม้จะช้าบ้าง
ฉันนึกถึง....ครั้งหนึ่งเมื่อฉันยังเด็ก ฉันก้อไม่สบายบ่อยที่สุดในบรรดาพี่น้อง แม่ดูแลฉันไม่ห่าง
..อยู่ไกลแค่ไหน ฉันมักจะรีบกลับไปบ้านทันทีที่รู้ว่าแม่ไม่สบายมาก
ทุกครั้งที่ป้อนยา แม่จะเบือนหน้าหนี ไม่ยอมกินยา บอกว่าเบื่อ กินยามากเกินไปแล้ว (แต่แม่มักแอบกินพาราบ่อยที่สุดเลย นอกนั้นไม่กิน) มันเค็มบ้าง มันขมบ้าง จนต้องบอกว่านี่ไม่ใช่ยา เป็นอาหารเสริม
ฉันนึกถึงภาพเก่าๆ ของฉันเอง ยามที่ถูกให้กินยาเขียวทีละเป็นขันๆ เพื่อดับพิษไข้ ฉันก้ออ้วกออกมาครึ่งขัน ยาเม็ดพ่อต้องปั้นลูกกลอนผสมน้ำผึ้ง ฉันถึงกลืนลงไปได้ แต่พอเจอยาถ่ายพยาธิแบบน้ำ ฉันอ้วกทุกช้อน จนพ่อต้องถือไม้เรียวกำกับ ฉันจึงกลืนยาช้อนนั้นลงไปได้ทั้งน้ำตา
แม่กินข้าวนีอยและเชื่อว่าตัวเองกินข้าวอยู่ตลอดเวลา จนต้องอธิบายและขะยั้นขะยอ แต่ก้อยังกินน้อยอยู่ดี
ฉันจำได้เวลาฉันเป็นไข้ขึ้นสูง ตกกลางคืนฉันก้อเพ้อ โวยวาย จนถึงกับอ้วกคายอาหารออกมาเปรอะเสื้อผ้าหน้าผม แม่ตีองจับฉันล้างหัวเช็ดตัวเปลี่ยนเสือผ้ากลางดึก
ฉันนั่งเฝ้าแม่ ฉันดูแลแม่แล้วบอกตัวเองว่า แม่เคยทำอะไรมาให้เราเยอะแล้ว
ฉันคงดื้อเหมือนกันเวลาไม่สบาย แม่ก้อดูแลฉันจนหายสบายดี
ฉันไม่เกี่ยงนะที่ต้องอยู่เฝ้าแม่แบบนี้มากกว่าพี่น้องคนอื่น ฉันขำตัวเองที่เพิ่งนึกออกว่าเคยเป็นเด็กขี้โรคมากกว่าพี่น้องนี่เอง
ชีวิต...อย่างไรแล้ว เราทุกคนต้องเดินมาถึงจุดนี้ในที่สุด เราต้องเตรียมตัวเดินทางให้พร้อมเสมอ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
