21 มิ.ย. 2020 เวลา 10:20 • ปรัชญา
ก่อนหน้านี้ผมเคยมีความพยายามจะเข้าถึง "การมองโลกในแง่บวก" "พลังบวก" หรืออะไรทำนองนั้น
แล้วก็พบว่า "มันเหลวไหลสุดๆเลยวะ!"
เมื่อจ้องมองเข้าไปในชีวิต ของมนุษย์หนึ่งคน
มันมีทั้งความสุข ความดีงาม มีความรักจริงๆ
แต่ในขณะเดียวกัน มันก็มีความเลวทราม ความซวย
และความขมขื่นอยู่ในนั้นด้วย
โลกที่มองเห็นแต่เรื่องดี พลังบวก
มันเป็นความพยายามที่จะหลอกตัวเองเท่านั้น
ในความสุขสมหวังมีสิ่งที่เราเอาเปรียบคนอื่นอยู่
ในความทุกข์ความผิดหวังมีใครบางคนสมหวังเช่นกัน
โลกมันมีสองด้านจริงๆ และเรื่องเลวร้ายมีอยู่จริง
มันมีคนที่ทุกข์ทน ข่มขื่นมากกว่าคนอื่นจริง
และมันก็มีคนที่ประสบความสำเร็จและสุขสมมากกว่าคนอื่นจริง
ไม่ใช่เพราะพลังบวกอะไรหรอก
แค่เพราะโลกก็เป็นของมันแบบนี้
เป็นสังคมมนุษย์ร่วมกันสร้างมันขึ้นมาแบบนี้นับหมื่นปี
ไม่มีความสมดุล หรือความยุติธรรมอะไรหรอก
โลกมันไม่เคยสนใจสิ่งนั้น
ที่ทำได้อาจจะแค่
ฟูมฟายเมื่อยามที่เราแสนซวย ในขณะเดียวกันก็เข้าใจว่า เออ..มันก็เป็นเรื่องปกตินี่แหละ และชีวิตมึงอาจจะดีขึ้นหรือไม่ดีขึ้นก็ได้
แต่... เดี๋ยวมึงก็ชิน เดี๋ยวมึงก็จะมีความสุขกับอะไรเล็กน้อยรอบตัวได้
หรือตอนที่เราประสบความสำเร็จสุขสม เดี๋ยวเราก็ชิน เดี๋ยวเราก็จะอยากได้อะไรที่มันยิ่งใหญ่ขึ้น แล้วเราก็จะผิดหวัง ฟูมฟาย
เดี๋ยวมึงก็จะหาเรื่องเล็กๆ น้อยๆ รอบตัวมาทุกข์ได้เหมือนเดิม
สุดท้ายมันก็ไม่มีอะไรให้เราเปลี่ยนแปลงได้หรอก
แค่พยามเข้าใจ แม้ส่วนใหญ่มันจะทำไม่ได้หรอก แต่ก็ยังดีกว่าไม่มีเครื่องมืออะไรเลย
โฆษณา