“ยุคทองอุตสาหกรรม” รากฐานมหาอำนาจสหรัฐอเมริกา
ในคริสต์ศตวรรษที่ 18 ได้เกิดการปฏิวัติอุตสาหกรรมขึ้นในอังกฤษ
และมันได้สร้างให้อังกฤษกลายเป็นชาติที่มั่งคั่งที่สุดในโลก
อีกร้อยปีต่อมา...
ดินแดนที่เคยเรียกว่า อาณานิคมของอังกฤษ ก็ได้ก้าวตามรอยอังกฤษ
ดินแดนนี้ได้ทำการปฏิวัติอุตสาหกรรมของตนเอง
และมันก็ได้สร้างให้ดินแดนนี้กลายเป็นชาติที่มั่งคั่งที่สุดในโลกเช่นเดียวกัน
อีกทั้งยังเป็นรากฐานให้ดินแดนแห่งนี้อยู่ในฐานะมหาอำนาจของโลกร่วมร้อยปี
ทุกท่านครับ นี่คือเรื่องราวยุคพัฒนาอุตสาหกรรมของประเทศที่ทุกท่านล้วนรู้จักเป็นอย่างดี
ยุคที่ได้เกิดรูปแบบการผลิตแบบใหม่...
ยุคที่ได้สร้างให้ประเทศนี้กลายเป็นมหาอำนาจ...
ยุคที่ความโหดร้ายของทุนนิยมได้แสดงออกมา...
และยุคที่ได้เกิดนวัตกรรมและสิ่งประดิษฐ์ที่ได้ปฏิวัติการใช้ชีวิตของผู้คนทั่วทั้งโลก...
โทรศัพท์ของอเล็กซานเดอร์ เกรแฮมเบล...
หลอดไฟของโทมัส อัลวา เอดิสัน...
เหล็กกล้าของแอนดรู คาเนกี้...
ธนาคารของเจ พี มอร์แกน...
The Standard Oil Company ของจอห์น ดี ร็อคกีเฟลเลอร์...
รถยนต์และระบบสายพานการผลิตของเฮนรี ฟอร์ด...
และนี่ คือ “ยุคทองอุตสาหกรรม” รากฐานมหาอำนาจสหรัฐอเมริกา
โปรดนั่งลงเถิดครับ แล้วผมจะเล่าให้ฟัง...
ก่อนอื่นทุกท่านต้องทำความเข้าใจกับช่วงเวลาของเรื่องที่ผมกำลังจะเล่าถึงกันก่อนนะครับ...
ยุคสมัยที่เรียกได้ว่าเป็นยุคทองอุตสาหกรรมของสหรัฐอเมริกาคือตั้งแต่ ค.ศ.1865 ยาวไปจนถึงสงครามโลกครั้งที่ 1 เลยล่ะครับ
ซึ่งใน ค.ศ.1865 นั้น เรียกได้ว่าอเมริกาพึ่งผ่านช่วงเวลาของสงครามกลางเมืองมาครับ
สงครามกลางเมืองที่เกิดจากนโยบายเลิกทาสผิวดำของอับราฮัม ลินคอร์น โดยรัฐทางเหนือต้องการให้เลิกทาสเพราะมองว่าการมีทาสเป็นเรื่องที่ป่าเถื่อน ไร้มนุษยธรรม แต่รัฐทางใต้ไม่ยอมให้เลิกเพราะทาสนั้นสำคัญกับการทำเกษตรกรรมของรัฐทางใต้
ดังนั้น รัฐทางใต้จึงคิดจะแยกประเทศของตัวเอง แต่รัฐทางเหนือไม่ยอมให้แยก เลยต้องตีกันในที่สุด เกิดเป็นสงครามกลางเมืองอเมริกาใน ค.ศ.1861
ผลสุดท้าย คือรัฐทางเหนือเป็นฝ่ายชนะใน ค.ศ.1865 แล้วอเมริกาก็สามารถเลิกทาสผิวดำได้ในที่สุด
และหลังสงครามกลางเมืองนี่แหละครับ อเมริกาก็ได้เข้าสู่ยุคทองของอุตสาหกรรม...
ภาพจาก Reddit (สงครามกลางเมืองอเมริกา)
ปัจจัยที่ได้ทำให้อเมริกานั้นเข้าสู่ยุคที่อุตสาหกรรมโตเร็วมากๆนั้น คือ สงครามกลางเมืองได้จบไปแล้ว
แต่ที่สำคัญกว่านั้น คือ การสร้างทางรถไฟ...
ธุรกิจรถไฟของอเมริกานั้นได้บูมมาตั้งแต่ก่อนสงครามกลางเมืองแล้วครับ เพราะการขยายดินแดนสู่ตะวันตกอย่างรวดเร็วของอเมริกา ทำให้อเมริกามีพื้นที่เพิ่มขึ้นมาอย่างมหาศาล (ทุกท่านคงรู้ดีว่าประเทศนี้ใหญ่แค่ไหน) ดังนั้น รถไฟจึงเป็นตัวเลือกที่ดีในการเดินทางและขนส่ง เพราะทั้งถูก เร็ว และปลอดภัย เรียกได้ว่าคุ้มสุดๆเลยล่ะครับ! นักธุรกิจจึงแห่กันมาทำธุรกิจนี้กันอย่างล้นหลาม
ไม่ว่าจะเป็นคอร์เนเลียส แวนเดอร์บิลต์ ที่สร้างทางรถไฟสายนิวยอร์ก-ชิคาโก...
เจย์ กูด ที่สร้างทางรถไฟเชื่อมต่อโยงใยไปทั่วฝั่งตะวันตกของอเมริกา...
เลย์แลนด์ สแตนฟอร์ด ที่สร้างทางรถไฟเชื่อมภาคกลาง ใต้ และตะวันตก...
เจมส์ เจ ฮิลล์ ที่สร้างทางรถไฟทางภาคเหนือ...
จะเห็นได้ว่า ในยุคหลังสงครามกลางเมือง ทางรถไฟก็ได้โยงใยไปทั่วประเทศ...
ซึ่งด้วยขนาดพื้นที่และความอุดมสมบูรณ์ของประเทศ ทำให้ทรัพยากรของอเมริกานั้นมหาศาลมากๆ เรียกได้ว่าปั๊มออกมาเท่าไหร่ก็ไม่หมดเลยล่ะครับ!
สิ่งที่ตามมา คือ ทรัพยากรอันมหาศาลนั่นแหละ ก็ได้เคลื่อนย้ายไปทั่วประเทศด้วยรถไฟ...
อุตสาหกรรมใหม่ของอเมริกาจึงผุดขึ้นมาเป็นดอกเห็ดและพัฒนาไปอย่างก้าวกระโดด
ภาพจาก Flickr (เส้นทางรถไฟของสหรัฐอเมริกาใน ค.ศ.1860-1869)
แน่นอนครับว่าเมื่อการคมนาคมสะดวกขนาดนี้ สิ่งที่ตามมาคือมีนักลงทุนหน้าใหม่ๆเข้ามาลงทุนกันอย่างคับคั่ง อีกทั้งยังมีคนที่กล้าคิดกล้าทดลองจนเกิดนวัตกรรมและสิ่งประดิษฐ์ใหม่ๆขึ้นมา ซึ่งบางอย่างได้ยกระดับการใช้ชีวิตของชาวอเมริกันและของโลกอย่างหน้ามือเป็นหลังมือเลยล่ะครับ
ไม่ว่าจะเป็นการประดิษฐ์โทรเลขของซามูเอล เอฟ บี มอส ใน ค.ศ.1844
การประดิษฐ์เครื่องพิมพ์ดีดของคริสโตเฟอร์ โชเลส ใน ค.ศ.1868
การประดิษฐ์โทรศัพท์ของอเล็กซานเดอร์ เกรแฮมเบล ใน ค.ศ.1876
การประดิษฐ์หลอดไฟที่สามารถใช้งานได้ทั่วไปของโทมัส อัลวา เอดิสัน ใน ค.ศ.1878
และอีกหลายๆสิ่งประดิษฐ์กว่า 676,000 ชิ้น ที่ได้มีการจดทะเบียน ซึ่งผมอาจไม่ได้กล่าวถึง...
สิ่งประดิษฐ์เหล่านี้บางอันไม่ใช่เพียงแค่ยกระดับการใช้ชีวิต แต่ยกระดับอุตสาหกรรมและเศรษฐกิจของสหรัฐอเมริกาใ้ห้สูงไปอีกขั้น
ภาพจาก Museum American History (โทรศัพท์เครื่องแรกของโลก)
ภาพจาก Pinterest (เครื่องพิมพ์ดีดเครื่องแรกของโลก)
ภาพจาก Frankin Institute (หลอดไฟที่มีเส้นลวดภายใน)
เรื่องที่เราต้องยอมรับอีกอย่างหนึ่งที่ทำให้อุตสาหกรรมของอเมริกาในยุคนี้เติบโตแบบพรวดพราดนั้น มาจากความกล้าเสี่ยงกล้าลงทุนของนักธุรกิจครับ
ซึ่งจากการกล้าลงทุนและปัจจัยด้านทรัพยากรที่พร้อมก็ได้เกิดสตาร์ทอัพใหม่ๆในยุคนั้นอย่างมากหน้าหลายตา โดยธุรกิจเหล่านี้ต่างเป็นรากฐานในการสร้างอเมริกาให้เป็นชาติที่มั่งคั่งที่สุดในโลก โดยผมจะเล่าถึงแค่เฉพาะธุรกิจที่โดดเด่นนะครับ ซึ่งได้แก่...
ธุรกิจเหล็กกล้าของแอนดรู คาเนกี้...
ธุรกิจธนาคารของเจ พี มอร์แกน...
ธุรกิจน้ำมันของจอห์น ดี ร็อคกีเฟลเลอร์...
และธุรกิจรถยนต์ของเฮนรี ฟอร์ด...
ภาพจาก ThoughtCo (การก่อสร้างสะพานบรูคลินในทศวรรษ 1880)
เริ่มที่ธุรกิจเหล็กกล้าของแอนดรู คาเนกี้...
โดยแอนดรู คาเนกี้ ไม่ได้เป็นคนอเมริกันโดยกำเนิดครับ แต่เป็นคนสก็อตแลนด์ที่อพยพเข้ามาในดินแดนอเมริกาตอนที่อายุ 12 ปี ซึ่งแอนดรูมีการเปลี่ยนงานไปมาตลอด เป็นคนงานในโรงทอผ้าเอย เป็นพนักงานโทรเลขเอย เป็นเสมียนเอย ซึ่งสิ่งที่สำคัญเลยคือ แอนดรูเป็นคนที่เก็บออมเงินเก่งมาก...
และเมื่ออายุได้ 29 ปีจากประสบการณ์ทำงานมาอย่างโชกโชน แอนดรูก็สังเกตว่า “รถไฟหรือรถยนต์ที่ทำด้วยเหล็กทำไมมันถึงเปราะบางและเสื่อมสภาพได้ง่ายจังเลย ทำไมเราถึงไม่คิดค้นหรือหาวัสดุอย่างอื่นที่ดีกว่าเหล็กมาทำ”
แล้วสิ่งที่แอนดรูมองเห็นคือเหล็กกล้านั่นเองครับ...
แอนดรูจึงทำการเอาเงินออมที่ตัวเองเก็บมาทั้งหมด มาทุ่มให้ธุรกิจเหล็กกล้า ทั้งคิดกระบวนการถลุงเหล็กและตั้งโรงงาน เพราะเขาเชื่อว่ารุ่งแน่ๆ!
แล้วก็เป็นไปตามที่คิดครับ เหล็กกล้ากลายเป็นวัสดุที่นิยมอย่างมากในการก่อสร้างทั่วประเทศ แล้วแอนดรูก็รวมโรงงานถลุงเหล็กให้เป็นหนึ่งเดียวภายใต้ The Carnegie Steel Company อีกทั้งแอนดรู คาเนกี้ก็ได้รับการขนานนามว่า “ราชาแห่งเหล็กกล้า” ในที่สุดครับ
ภาพจาก Urban Issue (แอนดรู คาเนกี้และ Carnegie Steel Company)
ต่อมาคือธุรกิจธนาคารของเจ พี มอร์แกน...
โดยเริ่มที่เจ พี มอร์แกนได้เข้ามาเล่นในธุรกิจการเงินเมื่ออายุ 34 ปีครับ ซึ่งมีการร่วมทุนกับแอนโทนี แดรกเซิล ตั้งบริษัทการเงินและการลงทุนที่ชื่อ The Drexel Morgan & Company ใน ค.ศ.1871
และเมื่อ ค.ศ.1895 เจ พี มอร์แกนก็ได้แยกออกมาทำบริษัทของตัวเอง คือ The J.P. Morgan & Company
โดยความโดดเด่นของเจ พี มอร์แกน คือ เขาได้ลงไปเล่นในธุรกิจรถไฟและเหล็กกล้าด้วยตัวเอง จึงทำให้ธุรกิจทั้งสองนี้มีความมั่นคงทางด้านการเงินสูงมาก! โดยเฉพาะเมื่อเจ พี มอร์แกน ได้ตั้งบริษัท The United States Steel Corporation ใน ค.ศ.1901 และบริษัทนี้ได้ซื้อบริษัทของแอนดรู คาเนกี้ให้เข้ามาอยู่ในเครือของตัวเองได้ในที่สุด ซึ่งยิ่งทำให้ธุรกิจเหล็กกล้าของอเมริกานั้นมั่นคงและยิ่งใหญ่เป็นเบอร์ต้นๆของโลกเลยล่ะครับ!
อีกทั้งธนาคารของเจ พี มอร์แกน ก็กลายเป็นหนึ่งในสถาบันการเงินหลักของอเมริกาไปร่วมร้อยปี...
ภาพจาก The New York Times (เจ พี มอร์แกน และ The J.P. Morgan & Company)
ธุรกิจต่อมาที่ไม่เล่าคงไม่ได้ครับ นั่นคือ ธุรกิจน้ำมันของจอห์น ดี ร็อคกีเฟลเลอร์
เมื่ออุตสาหกรรมเติบโต สิ่งที่ขาดไม่ได้เลยก็คือน้ำมัน โดยธุรกิจน้ำมันเป็นธุรกิจใหม่ที่เติบโตไปพร้อมๆกับอุตสาหกรรมของประเทศเลยล่ะครับ
และผู้นำวงการน้ำมันของอเมริกาคงเป็นชื่อที่ทุกท่านคุ้นหูกันดี คือ จอห์น ดี ร็อคกีเฟลเลอร์ ซึ่งเมื่อจอห์น อายุได้ 34 ปี ก็ได้ตั้งบริษัท Standard Oil Company ใน ค.ศ.1870 ซึ่งบริษัทของจอห์นมีสิ่งที่เป็นจุดขาย คือ รถขนน้ำมัน
โดยรถขนน้ำมันของจอห์นสามารถขนน้ำมันได้ทั่วประเทศ ทำให้ตลาดของ Standard Oil Company เรียกได้ว่ากว้างขวางสุดๆเลยล่ะครับ บริษัทจึงเติบโตพรวดพราดครองอันดับหนึ่งของประเทศในธุรกิจน้ำมันภายในเวลาพียง 10 ปี
Standard Oil Company ของจอห์น ดี ร็อคกีเฟลเลอร์ นอกจากจะสร้างฐานการผลิตน้ำมันที่มั่นคงให้อเมริกาซึ่งเป็นข้อดี แต่ก็มีข้อเสียที่ใหญ่หลวงเช่นกันครับ คือ...
Standard Oil Company และร็อคกีเฟลเลอร์รวยเละจนไม่มีใครเทียม...
Standard Oil Company ได้ทำการบีบบังคับและซื้อ จนรวมบริษัทน้ำมันภายในประเทศให้อยู่ภายใต้บริษัทเดียว...
Standard Oil Company ได้ทำให้เราเห็นความโหดร้ายของทุนนิยม...
Standard Oil Company ได้ทำให้เกิดสิ่งที่เรียกว่า “ทรัสต์” ในสหรัฐอเมริกา...
โดยสิ่งที่เรียกว่า “ทรัสต์” คือสิ่งที่เป็นศัตรูร้ายแรงที่สุดของการค้าเสรี...
ภาพจาก Oklahoma Mineral Rights (จอห์น ดี ร็อคกีเฟลเลอร์และ Standard Oil Company)
“ทรัสต์ (Trust)” คือ การรวมหุ้นหรือรวมตัวของบริษัทที่ทำธุรกิจประเภทเดียวกัน
ซึ่ง Standard Oil Company ได้ทำให้เกิดทรัสต์ขึ้นมาในอเมริกา
โดย Standard Oil Company เมื่อขึ้นไปสู่จุดสูงสุดของธุรกิจน้ำมันแล้วก็ได้ทำการบีบหรือกดดันบริษัทน้ำมันใหญ่น้อยอื่นๆให้ไม่สามารถลืมตาอ้าปากได้ มีทางรอดเดียวคือต้องขายบริษัทให้ไปรวมกับ Standard Oil Company หรือไม่ก็ต้องล้มละลายไป
ข้อเสียของทรัสต์จึงเกิดขึ้น คือ กลายเป็นว่า Standard Oil Company เป็นผู้เดียวที่สามารถกำหนดราคาน้ำมันภายในประเทศได้ ซึ่งส่งผลกระทบในหลายๆภาคส่วนเลยล่ะครับ
รัฐบาลท้องถิ่นของรัฐต่างๆก็พยายามจะกำจัดแต่ก็ไม่สำเร็จ เพราะอำนาจเงินของร็อคกีเฟลเลอร์นั้นสูงจริงๆครับ จนสามารถแทรกแซงรัฐบาลได้เลยทีเดียว...
อีกทั้งเมื่อ Stanadard Oil Company ทำทรัสต์ได้สำเร็จ แล้วมันทำให้ร็อคกีเฟลเลอร์โคตรอภิมหารวย! มีหรือครับที่บริษัทที่ผลิตสินค้าประเภทอื่นจะไม่เอาเป็นเยี่ยงอย่าง...
ดังนั้น จึงเกิดทรัสต์ขึ้นมาทั่วประเทศเลยล่ะครับ ทั้งทรัสต์รถไฟ ทรัสต์นม ทรัสต์ยาสูบ ฯลฯ
เมื่อเกิดทรัสต์ขึ้นมามากมายขนาดนี้ ก็สร้างความเดือดร้อนในวงกว้างสิครับทีนี้ สินค้าที่เป็นบริษัททรัสต์ ราคาจะขึ้นๆลงๆไม่แน่นอน และบริษัทที่ตั้งใหม่หรือบริษัทเล็กๆอย่าหวังเลยครับว่าจะลืมตาอ้าปากหรืออาจหาญมาต่อกรกับบริษัททรัสต์ เพราะจะเจอแต่ความเละตุ้มเป๊ะ...
ซึ่งในช่วงนี้เป็นการแสดงให้เห็นความโหดร้ายของทุนนิยมอย่างแท้จริงครับ “คนที่แข็งแกร่งเท่านั้นที่จะอยู่รอด ส่วนพวกที่อ่อนแอก็ตายลูกเดียว”
ดังนั้น เมื่อเป็นแบบนี้รัฐบาลกลางจึงต้องเข้ามาจัดการด้วยตัวเอง...
ภาพจาก Fine Art America (การ์ตูนล้อเลียน Standard Oil Company ที่เปรียบเป็นปลาหมึกยักษ์ที่กำลังเขมือบอุตสาหกรรมในประเทศ)
รัฐบาลกลางได้เข้ามาต่อสู้กับทรัสต์ครั้งแรกเมื่อ ค.ศ.1887 คือการออก พ.ร.บ.การค้าระหว่างรัฐ แต่ก็ไม่สามารถควบคุมหรือทำลายทรัสต์ได้สำเร็จครับ เพราะอิทธิพลของทรัสต์มีสูงจนเกินไป
ต่อมารัฐบาลก็ได้ออกกฎหมายควบคุมทรัสต์อย่างเต็มรูปแบบ คือ เชอร์แมนแอนตีทรัสต์ ใน ค.ศ.1890 ซึ่งกำหนดว่าทรัสต์เป็นสิ่งที่ผิดกฎหมาย แต่ก็ยังไม่สำเร็จอยู่ดีครับ เพียงแค่กำจัดทรัสต์ไปได้บางส่วนเท่านั้น แต่ทรัสต์ใหญ่ๆของประเทศก็ยังคงมีอยู่ โดยรัฐบาลยังไม่ต้องการลงโทษอย่างจริงจังเพราะจะส่งผลต่อรัฐบาลเองด้วย (ทรัสต์บางบริษัทมีอิทธิพลทางการเมืองสูงมาก)
จนกระทั่งใน ค.ศ.1901 สมัยของประธานาธิบดีธีโอดอร์ รูสเวลต์ ที่เป็นต้นกำเนิดของเท็ดดี้แบร์ (ซึ่งไม่เกี่ยวกับทรัสต์นะครับ ผมแค่อยากเล่าเฉยๆ แหะๆ...)
ธีโอดอร์คนนี้นี่แหละครับที่นำเอาเชอร์แมนแอนตีทรัสต์มาใช้ใหม่แบบจริงจังสุดๆ โดยมีเป้าหมายที่ต้องการกำจัดทรัสต์ให้สิ้นซากเลยล่ะครับ ทั้งยังไม่มีการปรานีใดๆทั้งสิ้น!
ธีโอดอร์ได้สั่งให้รัฐบาลเข้าควบคุมการดำเนินธุรกิจ มีการออกกฎหมายหลายต่อหลายฉบับเพื่อไม่ให้ทรัสต์เกิดขึ้นอีกในประเทศ การกระทำของธีโอดอร์ทำให้ได้รับความนิยมและทำให้ประชาชนเคารพรักสุดๆ ถึงขนาดหนึ่งในหน้าแกะสลักประธานาธิบดีของอเมริกาที่ภูเขารัชมอร์นั้นต้องมีธีโอดอร์ รูสเวลต์เลยล่ะครับ...
จนในที่สุด ค.ศ.1912 สมัยของวูดโรว์ วิลสัน ทรัสต์ในสหรัฐอเมริกาก็ถูกทำลายจนหมดสิ้น
การค้าเสรีก็ก่อกำเนิดขึ้นมาใหม่...
อุตสาหกรรมเล็ก อุตสาหกรรมน้อยก็สามารถลืมตาอ้าปากได้อีกครั้ง...
ภาพจาก Snopes (ภูเขารัชมอร์ที่สลักหน้าประธานาธิบดีที่สำคัญของอเมริกา ได้แก่ จอร์จ วอชิงตัน,โทมัส เจฟเฟอร์สัน, ธีโอดอร์ รูสเวลต์, และอับราฮัม ลินคอร์น)
เล่าถึงเรื่องของทรัสต์ซะยาว เพราะฉะนั้นเรากลับมาที่ธุรกิจที่โดดเด่นอย่างสุดท้ายที่ผมจะเล่าถึงในยุคทองอุตสาหกรรมอเมริกากันครับ
ซึ่งบอกได้เลยว่าธุรกิจนี้ถือเป็นการปฏิวัติระบบอุตสาหกรรมของอเมริกาและโลกเลยทีเดียว!
โดยธุรกิจที่ว่า คือ ธุรกิจรถยนต์ของเฮนรี ฟอร์ดนั่นเองครับ...
เฮนรีเกิดในครอบครัวเกษตรกรรมครับ แต่มีความอยากรู้อยากเห็นและสนใจเรื่องเครื่องยนต์กลไกมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว
และเมื่ออายุ 16 ปี เฮนรีก็ได้ไปทำงานเป็นช่างเครื่องที่เมืองดีทรอยต์ การทำงานเป็นช่างเครื่องนี่แหละครับ ที่ทำให้เฮนรีมีพื้นฐานทางด้านเครื่องยนต์ที่แน่นปึ้ก!
หลังจากทำงานอยู่ดีทรอยต์แล้ว เฮนรีก็เข้าไปทำงานกับโทมัส อัลวา เอดิสัน และสามารถสร้างรถยนต์ที่ใช้น้ำมันเชื้อเพลิงได้สำเร็จระหว่างที่ทำงานอยู่ที่นี่
แล้วในที่สุด เฮนรีก็ได้ตัดสินใจแยกตัวไปเปิดบริษัทรถยนต์ของตัวเองใน ค.ศ.1903 คือ Ford Motor Company นั่นเองครับ
เฮนรีมองว่า การผลิตรถยนต์โดยใช้แรงงานคน เป็นอะไรที่ฟุ่มเฟือยสุดๆ กว่าจะผลิตได้แต่ละคัน เสียเวลาไปมหาศาล...
เฮนรีจึงได้ลองนำระบบสายพานเข้ามาเป็นตัวช่วยในการสร้างรถยนต์ดู โดยให้ชิ้นส่วนรถยนต์ไหลไปตามสายพาน แล้วกระจายคนงานใปให้ทั่วสายพาน แล้วประกอบทีละส่วนๆตามจุดของตัวเอง
ปรากฎว่าเวลาที่ใช้ในการผลิตรถยนต์ 1 คัน คือ เพียง 93 นาทีเท่านั้น! อีกอย่างคือต้นทุนถูกลดไปมหาศาลและรถทุกคันมีมาตรฐานแบบเดียวกัน
เฮนรีจึงคิดเลยครับว่า “วิธีนี้แหละ แจ่มสุดๆ!”
แล้วในที่สุด ค.ศ.1908 รถยนต์รุ่น Ford Model T ที่ผ่านการผลิตโดยใช้สายพาน ก็ออกสู่ตลาดในราคาที่ถูกมากๆเมื่อเทียบกับรถยี่ห้ออื่น จึงทำให้ Ford Model T ทำยอดขายได้ถล่มทลายกว่า 15 ล้านคันเลยล่ะครับ!
ถือว่าเป็นการปฏิวัติวงการรถยนต์ของทั้งอเมริกาและของโลกเลยทีเดียว...
แต่ที่สำคัญกว่านั้น คือ ระบบสายพานการผลิตของเฮนรี ฟอร์ด กลายเป็นต้นแบบให้อุตสาหกรรมอื่นๆของอเมริกาเอาไปทำตาม แล้วอุตสาหกรรมก็ได้ก้าวกระโดดขึ้นไปอีกขั้น
ลองคิดดูครับว่าในช่วงทศวรรษ 1910 ที่อเมริกามีทั้งทรัพยากรอันมหาศาลที่แทบไร้ขีดจำกัด + ระบบการผลิตที่มีประสิทธิภาพและรวดเร็วอย่างระบบสายพาน มันจะทำให้อเมริกาเป็นชาติที่น่ากลัวขนาดไหนเมื่อต้องเข้าสู่สนามรบ
ซึ่งตัวอย่างก็ได้เกิดให้เห็นแล้วทั้งในสงครามโลกครั้งที่ 1 และ 2 ที่เมื่ออเมริกากระโดดเข้าร่วมสงคราม ความได้เปรียบของขั้วอำนาจฝ่ายตรงข้ามก็มักจะเปลี่ยนเสมอ...
ภาพจาก Britannica (ระบบสายพานการผลิตของ Ford Motor Company)
เรียกได้ว่า ยุคอุตสาหกรรมของอเมริกานั้นถือเป็นพื้นฐานให้ประเทศนี้แข็งแกร่งสุดๆไปเลยล่ะครับ
เพราะทั้งเกิดนักประดิษฐ์ สิ่งประดิษฐ์ นักธุรกิจและแนวคิด ที่ได้ยกระดับอุตสาหกรรมของอเมริกาและปฏิวัติการใช้ชีวิตของผู้คนทั่วทั้งโลก
ต้องยอมรับครับว่า ประเทศที่เคยเป็นเพียงอาณานิคมของอังกฤษ ได้ทำการประกาศอิสรภาพ แล้วอยู่รอดด้วยลำแข้งของตัวเอง
จากนั้น เพียงร้อยกว่าปี ก็สามารถสร้างตัวเองขึ้นมาเป็นชาติที่มั่งคั่งที่สุดในโลก
โดยต่อมาก็จะกลายเป็นชาติที่ทรงอิทธิพลต่อโลกมากที่สุดไปร่วมร้อยปี...
และนี่ คือเรื่องราว “ยุคทองอุตสาหกรรม” รากฐานมหาอำนาจสหรัฐอเมริกา
ภาพจาก Viewing NYC (นิวยอร์ก ทศวรรษ 1910)
อ้างอิง
Chritwood, Oliver. The United States From Colony to World Power. New York : Holt, Rinehart & Winston. 1975.
Fitt, Gilbert C. An Economic History of the United States. Boston : Houghton Mifflin Company. 1965.
Harlow, Ralph Volney. The United States : From Wildenerness to World Power. New York : Oxford University Prrss. 1947.
Ingel, H. I. American History : A Brief View. Boston, Masachusets : Little Brown and Company. 1978.
- 39
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
