EP.1 || เหงา
ไม่มีใครหรอก...ที่ไม่เคยเหงา
มันจะมาเยี่ยมเราเป็นช่วงๆ เวลามามันก็ไม่เคยเคาะประตู กว่าจะรู้ มันก็อยู่เต็มห้อง
เจ้าความเหงา เจ้าไม่เคยมาคนเดียวด้วยซิ ใครตามหลังเจ้ามา เจ้าพาความเจ็บปวดมาด้วย มิน่าล่ะ ฉันถึงน้ำตาร่วงไม่ยอมหยุด
ฉันไม่อยากเปิดประตูรับเจ้าหรอกนะ ฉันไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเจ้ามาตอนไหน
นั่น...เธอยังอยู่ข้างๆฉันอยู่เลย แต่ฉันกลับเหงาจับใจ วันนี้เราคุยกันบ้างหรือยังนะ
เมื่อเช้าฉันยื่นกาแฟให้เธอดื่ม เธอรับมันไป ไม่มองหน้าฉันด้วยซ้ำ
เมื่อคืนเธอกลับดึก ฉันยังไม่นอน เธอรีบออกตัวว่า ไปคุยงาน บ้านเพื่อน แล้วกินเหล้ากันต่อ เพื่อนเธอคนไหนนะ ฉันคิดในใจ ....น้ำหอมกลิ่นละมุนยังติดตัวเธออยู่เลย....
กี่วัน หรือ กี่เดือนแล้วนะ ที่วนเวียนอยู่อย่างนี้
ความเหงาจ๋า อย่าทำร้ายกันนักเลย
น้ำตาจ๋าอย่าไหลนักเลย ต่อให้เธอไหลแค่ไหน คนข้างๆก็มองไม่เห็น เพราะเธอไหลอยู่ในใจ
วันหยุดเวียนมาอีกแล้ว......เธอบอกว่า งานเยอะ ต้องอยู่เคลียร์งาน....ฉันเลย แวะมาชายทะเลสักหน่อย
ฉันเดินอยู่ริมหาด แสงแดดส่องกระทบเม็ดทรายเป็นประกายวิบวับ คลื่นลูกใหญ่ซัดเข้าหาฝั่ง ตามด้วยคลื่นลูกเล็กเป็นระลอก ฉันรู้สึกถึงสายลมที่พัดผ่านผิวกายเป็นระยะ เสียงคลื่นทำให้ฉันสงบ ฉันเริ่มทบทวนถึงความสัมพันธ์ของเรา
พอแล้วล่ะเจ้าความเหงา ....ฉันจะไม่ให้เธออยู่กับฉันแล้วล่ะ.....
ฉันลากกระเป๋าใบโตออกจากห้องเช่า ...เขากลับมาจากทำงานคงจะเห็นจดหมายกันแหวนแต่งงานบนหัวเตียง..
ฉันขอชีวิตฉันคืนนะ....
- 8
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
