สะบายดีหลวงพระบาง
ในที่สุดฉันก็ได้เที่ยวในอาเซียนตอนอายุ 14 เป็นประเทศที่ 8 เข้าทำนองว่าไกลๆไปง่ายแต่ที่ใกล้ๆไปยาก
ทริปนี้เป็นส่วนหนึ่งของ Road trip ภาคอีสาน ค่ำไหนนอนนั่น ไม่จองโรงแรมล่วงหน้า ไปถึงก็ถามคนแถวนั้น หรือเพื่อนที่เดินทางบ่อยๆว่านอนไหนดี ในมือมีหนังสือ “ไทยเที่ยวไทย amazing Thailand” เปิดอยู่ เป็นคัมภีร์ อุปมาเหมือน Lonely Planet ภาคไทย
สมัยนั้นยังไม่รู้จักกูเกิ้ล และinternet ยังต้องใช้ Modem ต่อสายที่บ้าน นอกจากส่งอีเมล์แล้ว เราแทบไม่ได้ใช้อะไรกับมัน
มันเลยสนุกมากเป็นพิเศษ
จำได้ว่าหายจากบ้านกันเกือบเดือน กลับมาถึงบ้านน้องสาววัย 4 ขวบบอก หนูอยากนอนโรงแรมมมม นางสนุกของนางอะเนอะ
ที่ประทับใจอีกอย่างคือพาคุณยายไปด้วย คุณยายฉันไปเที่ยวกับเราหลายทริป แต่เหมือนครั้งนี้จะเป็นการไปต่างประเทศด้วยกันครั้งเดียวของพวกเรา ตอนนั้นคุณยายยังแข็งแรงและสาวอยู่ อายุ 70 กว่าๆ เท่านั้น
จุดที่ประทับใจที่สุด ลองลิสต์คร่าวๆตามนี้
📸 ปราสาทหินพิมาย ที่นครราชสีมา
🦖 กระดูกไดโนเสาร์ที่ขอนแก่น
🐘 หมู่บ้านช้าง สุรินทร์
🥻 ดูเค้าทอผ้าไหมลายไฮโซที่สุรินทร์
🕶 ปราสาทหินพนมรุ้ง บุรีรัมย์
🙏🏽 วัดพระแก้วที่เวียงจันทน์
🇱🇦 พิพิธภัณฑ์แห่งชาติลาว เวียงจันทน์
🚤 ล่องแม่น้ำโขง
🌟 หลวงพระบาง
สมัยนี้ที่เที่ยวคงหลากหลายขึ้นตามกาลเวลา ปราสาทหินพิมายสวยงามมาก เราเดินเล่นอยู่ประมาณ 4 ชั่วโมง แล้วจินตนาการว่าคนสมัยก่อนเค้าทำอะไรกันตรงนี้บ้าง ฉันรู้สึกว่าสถานที่นี้ถูก underrate หรือมองข้ามจากนักท่องเที่ยวไปมากอยู่ แต่ถ้าใครยังไม่เคยไปนครวัด การไปปราสาทหินพิมายที่อยู่ไม่ไกลจากกรุงเทพมากก็เป็นตัวเลือกที่ดีทีเดียว
เมื่อ 20 ปีที่แล้วขอนแก่นเป็นจุดแวะพักที่ดีที่สุดในภาคอีสาน เพราะโรงแรมดี สะดวกสบาย ถ้ามีเด็กมาด้วยก็ต้องแวะชมกระดูกไดโนเสาร์
ฉันโชคดีได้ไปดูงานบวชนาคช้างที่สุรินทร์ ได้เห็นช้างงายาวระดับพรีเซนเตอร์ (ลุงเค้าเป็นนายแบบให้กับเครื่องดื่มแอลกอฮออล์ยี่ห้อหนึ่ง) เดินขบวนกัน ด้านบนมีควาญอายุไล่เลี่ยกับช้างขี่คอมาด้วยกัน เห็นความผูกพันระหว่างช้างกับควาญ มีลูกช้างมาพร้อมกับเด็ก จับคู่กันมา น่ารักมากๆ งานนี้มีช่างภาพมาจากทั่วโลก สวยงามมากจริงๆ
อีกงานนึงที่ได้ไปชมคือไหลเรือไฟ ที่นครพนม แต่เฉยๆนะ รู้สึกว่ามีนักการเมืองมาเยอะไปหน่อย ค่อนข้างน่ารำคาญ คนที่ซื้อตั๋วมาดูคือต้องมาเอือมๆกับการรอประธานในพิธีมาเปิด กว่าจะเห็นเรือก็ต้องอวย ฯพณฯท่านทั้งหลายยาวยืด ต้องเดินอ้อมโต๊ะ ต้องอะไรหลายๆอย่างที่รู้สึกว่านี่มัน third world มากๆ หลังจากนั้นเวลามีงานเทศกาลต่างๆฉันจะเลี่ยงงานการเมืองแบบนี้เพราะรู้สึกไม่ถูกจริตจริงๆ
การเดินทางไปเวียงจันทน์เราขับรถไปโดยข้ามสะพานมิตรภาพไทย-ลาว ไปถึงก็เปิบก่อนเลยค่ะ ส้มตำที่ลาวแตกต่างจากไทยแลนด์ เครื่องจะเยอะกว่า แน่นกว่า ใส่กะปิกับมะเขือด้วย แม่ฉันชอบมากเพราะแม่ชอบเครื่องแน่นๆในทุกเมนู ในขณะที่ฉันจะชอบอะไรที่ไลท์ๆหน่อย แต่ก็กินมันทุกวัน ไม่มีเบื่อ
จำได้ว่าร้านอาหารตรงสะพานมิตรภาพมีเนื้อเก้งขายด้วย มันอร่อยมากกก เนื้อเก้งเป็นของหรูในอาหารฝรั่งเศส มากินแบบจิ้มข้าวเหนียวง่ายๆแล้วรู้สึกรวยมากบอกไม่ถูก
นั่งกินอยู่ก็มองสะพาน เห็นขนไม้จากฝั่งลาวมาเป็นขบวน ไม้ใหญ่มาก แบบห้าคนโอบขึ้นไป และรถที่ขนก็เป็นรถพ่วงขนาดมหึมา ตั้งแต่เริ่มกินจนกินเสร็จฉันก็ยังเห็นขบวนรถผ่านมาไม่หยุด พอเจอต้นใหญ่ที่ใหญ่กว่าต้นอื่นๆเราก็โอ้โหกัน ทั้งตกใจและเศร้าใจที่ต้องมาเห็นต้นไม้ใหญ่ถูกขนไปขนาดนี้ ถ้าขนแบบนี้ทุกวันป่าที่ลาวจะหมดมั้ยหนอ?
ลาวเป็นประเทศที่เที่ยวง่าย เพราะภาษาใกล้กันมากทั้งภาษาพูดและภาษาเขียน จำได้ว่าผู้สาวชาวลาวหน้าตาสะสวย ไปตลาดเห็นแม่ค้าขายของผิวดีกันทุกคน
ที่ๆควรไปอีกที่คือพิพิธภัณฑ์แห่งชาติของลาว รวบรวมเรื่องราวสมัยที่ตกเป็นอาณานิคมของฝรั่งเศส ที่คิดว่าคนไทยควรไปดู เป็นความรู้สึกสองจิตสองใจที่ว่าประเทศไทยโชคดีเหลือเกินที่ไม่เคยตกเป็นเมืองขึ้นในยุคล่าอาณานิคม อย่างน้อยเราก็ไม่เคยโดนคนขาวปล้นหรือกดขี่ แต่อีกใจหนึ่งก็รู้สึกผิดเพราะที่เขาต้องประสบชะตากรรมเช่นนั้น เพราะเป็นนโยบายของไทยที่ต้องยอมเสียส่วนน้อยเพื่อรักษาส่วนมากไว้ เท่ากับว่าเขาต้องมาถูกกระทำในขณะที่ไทยรอด มันรู้สึกวนไปวนมาแบบนั้นจริงๆแหละ ส่วนนักท่องเที่ยวฝรั่งไปถ้าเป็นชาติจักรวรรดินิยมก็น่าจะรู้สึกเหวอๆอยู่ไม่น้อย
หลวงพระบางเป็นเมืองยอดฮิตของนักท่องเที่ยวทั่วโลก ในสมัยนั้นยังไม่บูมมาก ไม่ได้มีร้านกาแฟฮิปีหรือทัวร์ลงแต่เป็นคู่แข่งที่น่ากลัวของเชียงใหม่ ด้วยความที่บรรยากาศมีความคล้ายกันอยู่และอยู่ห่างกันไม่มาก เวลาฉันคุยกับเพื่อนฝรั่งที่มาเที่ยวโซนเอเชียอาคเนย์แล้วมีเวลากับงบจำกัด เค้ามักจะตัดเชียงใหม่ออกแล้วไปเก็บหลวงพระบางแทน เพราะมองว่าทางนู้นสวยสะอาดกว่าเชียงใหม่ ส่วนเชียงใหม่นักท่องเที่ยวเยอะแต่ไม่รักษารูปแบบของเมืองไว้ให้ดี เลยไม่น่าเที่ยวเท่าหลวงพระบาง
แม่น้ำโขงลึกและไหลเชี่ยว มองน้ำเป็นสีน้ำตาลตลอดเลย ไม่แปลกใจที่คนแถบนั้นจะเชื่อว่าในน้ำมีพญานาคอยู่ พอหลังจากจีนสร้างเขื่อนเหนือแม่น้ำโขงแล้วเสียดายมาก นึกไม่ออกเลยว่าคนแถบนั้นจะอยู่กันยังไง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
