24 มิ.ย. 2020 เวลา 09:30 • นิยาย เรื่องสั้น
เรื่อง ดินแดนที่เงียบเหงา
กล่าวถึงผืนทรายขาวท่ามกลางดวงดาราในคืนจันทร์เสี้ยว
ทำไมมันช่าง....อ้างว้างเหลือเกิน
สถานที่แห่งนี้นั้น ไร้ซึ่งคำว่าชีวิต.... มองไปทางไหนก็มีแต่ผืนทรายขาวสุดลูกหูลูกตา ราวกับว่าไม่มีทางใดเลยที่จะออกไปจากที่นี่ได้ หากแต่พอลองมองอีกมุม กลับรู้สึกถึงคำว่างดงามอย่างหาที่ไหนไม่ได้....
ยามมองขึ้นไปที่ท้องฟ้าในยามค่ำคืนจะเห็นดวงดาวนับล้านดวงที่กำลังแข่งกันส่องแสง
หากแต่เพราะสีท้องฟ้าในคืนนี้นั้นเป็นสีครามจึงทำให้ดวงดาวเป็นสีฟ้าประกาย
แต่ใครหรือจะเฉิดฉายเท่าดวงจันทรา แม้จะไม่ใช่คืนวันเพ็ญแต่แสงขาวนวลของจันทร์นั้นกลับส่องสว่างยิ่งนัก ดวงจันทร์นั้น มันช่างใหญ่ราวกับว่ามันอยู่ใกล้โลกมาก ซะเหลือเกิน...
แต่รู้อะไรไหมท่ามกลางความสวยงามนี้มีบางสิ่งที่หน้ากลัวซ่อนอยู่....
สิ่งนั้นก็คือพายุทรายที่จะมาพร้อมกับลม และมันพร้อมที่จะพัดพาทุกสิ่งให้สูญหายไป แล้วทำราวกับว่าไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น
แต่นี่แหละคือความงดงามของธรรมชาติ แม้แต่กุหลาบที่สวยงามยังมีหนามที่แหลมคม นับภาษาอะไรที่ความสวยงามในที่แห่งนี้จะเป็นกับดักของธรรมชาติที่พร้อมจะทำลายทุกสิ่งที่เข้ามา....
เคดิตภาพ : กลุ่มกองทัพนักเขียน
โฆษณา