Day 3: ผู้ถือครองคริสตัล Part 3
มันเป็นการต่อสู้ที่เหนื่อยมากสำหรับผม นี่เป็นครั้งแรกที่ผมต้องต่อสู้กับศัตรูที่มีจำนวนมากมายมหาศาลขนาดนี้ แต่อย่างไรก็ตามผมก็สามารถเอาชนะมาได้
ครั้นพอผมละสายตาจากสหายศึกทั้ง2คน สายตาของผมก็ไปจับจ้องที่คริสตัลสีน้ำเงินที่ตกอยู่บนพื้นบริเวณที่ Treant มอนสเตอร์ต้นไม้นอนล้มตาย
ด้วยความรู้สึกแปลกประหลาดหรือความสวยงามของคริสตัล มันได้ดึงดูดให้ผมเดินเข้าไปใกล้ๆเพื่อหยิบมันขึ้นมา ทันใดนั้นเมื่อเข้าไปใกล้มันจู่ๆมันก็ลอยเข้ามาที่ผม
ทันใดภาพก็ตัดไปที่ลึกลับแห่งหนึ่ง ผมยืนอยู่บนใจกลางวงแหวนลึกลับ คล้ายกับประตูเกทอะไรสักอย่าง
จู่ๆหนึ่งในวงแหวนก็เปล่งแสงขึ้นมาแล้วลอยไปยังบนท้องฟ้า
พอมันลอยขึ้นไปท้องฟ้า แสงก็ค่อยๆสว่างจ้าขึ้นไปทั่วๆ
“ได้ยิน รู้สึก คิด...” เสียงลึกลับที่ดูเหมือนผู้หญิงสูงวัยก็ดังขึ้น
เสียงนี้ก็ดังวนซ้ำเรื่อย ด้วยความสงสัย ผมก็พยายามมองไปรอบๆจนกระทั่งผมได้เงยหน้ามองฟ้า
ภาพที่ผมเห็นก็คือ ท้องฟ้าสีเหลืองที่มีอะไรบางอย่างลักษณะคล้ายแสงตกลงมา
ผมจ้องมันด้วยความงุนงง แล้วจู่ๆก็สว่างจ้าอีกครั้ง แล้วภาพก็ตัดไปที่หนึ่ง
“ผู้ถือครองคริสตัล” เสียงลึกลับก็ดังขึ้นอีก
พร้อมกับภาพคริสตัลขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นมา แล้วลอยเข้ามาหาผม
“ชื่อของข้า Hydaelyn ผู้สร้างสรรพสิ่ง”
ในตอนนี้ผมทั้งตกใจ สับสน ซาบซึ้ง จนพูดมันออก นี่ถือได้ว่าเป็นเรื่องที่ประหลาดและยอดเยี่ยมที่สุดในชีวิตที่ผมได้มีโอกาสได้พระนางพระผู้สร้าง
“แสงที่เคยสาดส่องไปทั่วดินแดนแห่งนี้...กระนั้นมันก็กำลังหรี่ลง และความมืดจักผงาดขึ้นมาแทน เป็นลางแห่งการจบสิ้นของชีวิต เพื่อพวกเราทั้งหมด ข้าขอความกรุณาให้เจ้าช่วยนำพาพวกเราออกจากชะตากรรมแห่งนี้”
ในตอนนี้ผมอาจเข้าใจในเรื่องราวได้ไม่ทั้งหมด แต่เท่าที่ผมเข้าใจก็คือ ในโลกตอนนี้กำลังถูกความมืดกลืนและอาจทำให้โลกใบนี้ล่มสลายและผมได้รับหน้าที่ในการกำจัดมัน อย่างไรก็ตามคนธรรมดาอย่างผมจะกำจัดมันได้อย่างไร ผมไม่มีพลังขนาดนั้น แต่ดูเหมือนว่าพระนางจะรู้ใจผมจึงได้พูดต่อไปว่า
“พลังที่กำจัดความมืดอยู่ในคริสตัลแห่งแสง เจ้าจงออกเดินทางไปผจญภัยและไปรวบรวมมัน”
ผมจะรวบมันได้อย่างไร ผมไม่ว่ามันซ่อนอยู่ส่วนไหน เพราะโลกของเรามันช่างกว้างใหญ่ ต่อให้เดินทางไปชั่วชีวิตก็เดินทางไปไหมทั่ว แต่ดูเหมือนพระนางจะทันความคิดของผม(อีกแล้ว) พระนาง
“โดยการกระทำของเจ้า Crystal จักแสดงตัวเองให้แก่เจ้า เพียงแค่เชื่อแสงที่อยู่ในใจของเจ้า”
พอพระนางพูดเสร็จจู่ๆ ผมก็ได้เห็นคนจำนวนมากที่ลอยตัวอยู่ที่นี่เหมือนผม ก็ที่จะกลายเป็นแสงพุ่งไปที่ไหนสักที่ นั่นก็ทำให้ผมรู้ว่าผมไม่ใช่แค่คนเดียวที่เป็นผู้ถูกเลือก ถึงกระนั้นตกอยู่ในภวังค์ความคิดได้ไม่นานตัวของผมได้กลายเป็นแสงแล้วลอยไปยังคริสตัลเช่นเดียวกับแสงอื่น
โดยก่อนผมจะลืมตาตื่นขึ้น พระนางได้พูดขึ้นทิ้งทายเหมือนเป็นการอวยพรว่า
“จงไป บุตรของข้า และ เฉิดข้าด้วยแสงของข้าบนทุกสรรพสิ่ง”
ภาพแรกที่ผมเห็นหลังฟื้นสติขึ้นมา ลูกบอลกลมคล้ายๆลูกโป่งของ คูพอ Kopp มันเป็นเวลากี่นาทีแล้วที่ผมสลบไม่ได้สติและหลุดไปพบพระนางHydaelyn ถึงในตอนนี้ผมอาจจะปวดหัวและเบลอสักแค่ไหน ผมก็จะพยายามเรียกสติ ซึ่งพอผมได้ยินที่คุ้นเคยจากชาย Lalafell คนนั้นทำให้สติของผมเริ่มกลับมาบ้างบางส่วน
“ดูเหมือนฉันจะพบคนร้ายที่ผมเราต้องการ เป็นคนจากเผ่า Ixal แต่ดูเหมือนว่ามันตายแล้ว”
พอเธอพูดเสร็จก็เดินเข้ามาทักทายสารพัดสุขดิบกับผม ผมไม่รอช้าที่จะเล่าเรื่องที่ผมได้ไปหาพระนางHydaelyn แต่ทว่าเธอดูเหมือนไม่เชื่อผมแถมถามผมด้วยความห่วงใยว่าแน่ใจนะว่าผมรู้สึกดีขึ้น
ในตอนนี้ผมได้สนใจที่ฟังเธอพูดอะไรต่อแล้ว ในตอนนี้สายตาของผมจับจ้องไปที่ชายลึกลับคนนั้นแทน ผมไม่เข้าใจหรอกว่าเขาพูดถึงอะไร แต่ดูเหมือนเขาต้องการรายงานเรื่องนี้ให้ใครสักคนที่ชื่อ Brother E-Sumi-Yan จึงให้ คูพอ Kopp ไปรายงานก่อน ส่วนพวกเขาจะตามไปรายงานแบบเต็มรูปในภายหลัง
ในตอนนี้ผมสามารถเรียกสติของตัวเองกลับมาได้สมบูรณ์แบบ ทำให้ผมมีเรี่ยวแรงลุกขึ้นยืน ทำให้ทั้ง2คนนั้นตัดสินใจอำลาก็ผมโดยก่อนที่ทั้ง2จะจากไป หญิงลึกลับได้พูดทิ้ง ให้ผมนำดาบนี้กลับไปเพราะมาอาจเป็นหลักฐานชิ้นสำคัญบางอย่าง แล้วเดินโบกมือลาผมก่อนที่จะไปหาชายลึกลับที่ยืนรออยู่
ครั้นกับมาที่ Bannock Galfrid ก็มีท่าทีโล่งใจที่ผมสามารถมีชีวิตรอด หลังจากต้องเผชิญฝูง Treant ที่บ้าคลั่ง หลังจากเขาได้รายงานมาตัวเขาแทบไม่เป็นสุข ครั้นผมสามารถลากสังขารของตัวเองกลับไป ต่อมาผมได้เล่าเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นยกเว้นเรื่องการที่ผมได้ไปพบพระนางHydaelyn ผมได้ปฏิภาณกับตนเองว่าจะไม่เล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังอีก ผมไม่อยากถูกกล่าวหาว่าผมเป็นบ้า
ผมได้รับรู้คำตอบมากมายจาก Galfrid ในเรื่องที่ผมสงสัย
ดาบที่ผมเก็บขึ้นมาได้เป็นของเผ่า Ixal อย่างแน่นอน และมันถูกใช้บนพิธีอะไรบางอย่างของเผ่านี้เป็นการเฉพาะ และ ชื่อของชายหญิงลักลับ ผู้ชายชาวเผ่า Lalafell มีชื่อว่า Papalymo ส่วนหญิงลึกลับมีชื่อว่า Yda โดยทั้งคู่เป็นนักปราชญ์จากเมืองที่ห่างไกล และมาอยู่ที่เมืองนี้เป็นเวลาก่อนสงคราม Calamity เมื่อ5ปีก่อนแล้ว
อย่างไรก็ตามคำตอบเรื่องเผ่า Ixalมาที่ Gridania ยังคงเป็นปริศนา เพราะตามคำพูด Galfrid นานครั้งที่พวกIxalจะย่างเท้าเข้ามาที่ ยิ่งมีการเฝ้าระวังที่เข้มงวด ถ้ามันไม่มีเหตุผลที่จำเป็นพวกมันก็คงไม่กล้าเสี่ยงที่จะลอบเร้นเข้ามา
ถึงแม้ในวันนี้มีปริศนาอะไรบางอย่างที่ยังคงไม่ได้รับคำตอบ แต่ทว่าผมก็ได้ช่วยให้พวกเขาได้รับข้อมูลที่สำคัญเพิ่มเติม ทำให้ผมได้รับคำขอบคุณจาก Galfrid และได้รับรางวัล
อย่างไรก็ตามวันนี้มีเรื่องที่เหลือเชื่อเกินขึ้นกับผมซึ่งมันหนักอึ้งเกินกว่าที่ผมจะรับได้ทันที ทำให้ผมตัดสินใจขอตัวไปพักผ่อนซึ่ง Galfrid ก็ไม่ได้ว่าอะไรว่าผม เพราะเขาคงในสิ่งที่ผมเผชิญมาในวันนี้จึงให้ผมกลับเมืองแล้วพรุ่งนี้จะเรียกตัวผมให้มาทำภารกิจ
ผมไม่รู้หรอกว่าเรื่องที่ผมไปพบกับพระนาง Hydaelyn หรือผมเป็นผู้ถูกเลือกให้ขจัดความมืดที่กำลังกลืนกินโลกใบนี้อยู่ มันเป็นเพียงแค่ความฝันที่ผมอาจมโนขึ้นจากความเหนื่อยล้าหรือเป็นเรื่องจริง แต่ที่ว่าผมแน่ใจก็คือ โลกใบนี้กำลังแปรปรวน ทำให้เกิดสิ่งเลวร้ายขึ้นมาต่างๆมากมาย สังเกตได้จากแผ่นดินไหวที่เกิดขึ้นในวันนี้ก่อนผมจะไปฝูง Treantดังนั้นผมในฐานะสิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่ในโลกนี้ ผมจะต้องช่วยเหลือโลกใบนี้ให้จงใดไม่ว่าจะในฐานะนักผจญภัยหรือผู้เลือกก็ตาม
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
