กีฬา ยาใจ
...ความสุขในครอบครัวของมนุษย์บ้างาน
...กอดเป็นคนหนึ่งที่ชอบออกกำลังกาย ชอบทำกิจกรรมประเภทนันทนาการ สันทนาการ ร้อง รำทำเพลง นี่ของถนัดมาก การออกกำลังกายของกอด คือ การเต้นไปตามเพลง แบบคาดิโอ แต่ด้วยภาระงานที่โหมกระหน่ำในช่วงกักตัวเลยทำให้ร่างกายเคลื่อนไหวช้าลงจนถึงขั้นนั่งติดเบาะ
นอกจากเดินไปหาของกิน กับทำกิจวัตรประจำวัน ชีวิตในสามเดือนที่ผ่านมาก็เห็นจะมีแต่นั่งทำหน้าคอมพิวเตอร์ กับกองหนังสือตั้งแต่เช้าจรดค่ำ
อาการปวดหลังตามประสา ออฟฟิศซินโดรม (Office syndrome) ก็เริ่มรุนแรง ทรมานการใช้ชีวิตสุด ๆ กว่าจะยอมรับความดันทุรังทำงานของตัวเองร่างกายก็แทบจะขาดครึ่งท่อน
“ไม่ไหว..ก็ไม่ฝืน”
.
.
คำนี้โผล่เข้ามาในหัว ไม่มีใครบอกแต่เป็นเสียงสะท้อนจากอีกฝากของร่างกาย กอดวางงานทุกอย่าง มองมันแล้วถามตัวเองว่า
“ต้องขนาดนี้เลยเหรอ”
ปริมาณงานเท่าเดิม แต่ความสุขลดลง ต้องยอมรับแหละว่าเราบริหารเวลาไม่ดี เอาเวลาดูแลตัวเองมาทำอย่างอื่นเพื่อหวังผลให้มีปริมาณมาก สุดท้ายก็ได้เท่าทุนจนแทบจะขาดทุนเสียด้วยซ้ำ
“โอเค แบบนี้ไม่ได้ เอาใหม่”
กอดตัดสินใจพับหน้าจอแล้วลุกบิดตัวออกไปหน้าบ้าน ยืนมองเด็ก ๆ กำลังตีแบดโดยมีกองเชียร์ส่งเสียงตะโกนน่าสนุก
สายตามองเห็นตาของกอดกำลังมองดูกลุ่มเด็ก ๆ เล่นแบดฯ สายตาแกดูเหมือนเด็กที่อยากเล่นแต่ไม่กล้า
“ตาอยากเล่นมั้ย?” กอดถาม แต่คำตอบจากตาคือหัวเราะ แล้วส่ายหัว เป็นเชิงปฏิเสธ
หลายอาทิตย์ต่อมา กอดได้ฤกษ์ไปเลือกซื้อของหลังจากสถานะการผ่อนปรน กอดเห็นโซนอุปกรณ์กีฬาเลยเดินเข้าไปดู เห็นไม้แบดหลายแบบ หลายราคาดูน่าสนใจเลยเอามาเลือกอยู่นาน
สุดท้ายกลับมาบ้านด้วยไม้แบดราคาถูกสุด ซื้อแบบหวังแค่เล่นขำ ๆ ไม่ได้หวังคุณภาพ เพราะก็ไม่รู้จะเอาไว้เล่นกับใคร ซื้อมาเพราะว่าอยากเล่น คิดแค่นั้น..
“ตา เล่นแบดกัน”
ตาเงยหน้าขึ้นมาแบบงง ๆ แต่ก็พยักหน้าบอกให้เราออกมารอก่อน กอดถือไม้แบดออกมารอ รู้สึกเขิน เพราะในซอยมีเราที่โตสุด ระหว่างรอตาก็เล่นกับหลานไปพลาง ๆ
คุณเชื่อมั้ยว่ามันเหนื่อยมาก ไม่ใช่เหนื่อยตีนะ แต่เหนื่อยเก็บลูกแบดนี่แหละ
แต่ถึงเหนื่อยจนแทบขาดใจ เหงื่อซกเต็มตัวแต่ก็หยุดไม่ได้ เพราะนอกจากความเหนื่อยมันมี ’ความสุข’ เข้ามาซัพพอตตลอดเวลา หัวใจสูบฉีดแต่ก็ยังหัวเราะได้ไม่หยุด
จนหลานเหนื่อยตาก็มาเล่นต่อ ช่วงเวลานั้นมันไม่ได้นานมากแต่มันทำให้กอดตระหนักรู้ถึงความสุขเล็ก ๆ ได้กลับมาสัมผัสความสนุกเหมือนตอนเป็นเด็ก
ไม้แบดที่ซื้อมาสำหรับกอดมันคุ้มค่ามาก เป็นการเล่นเอาสนุก เอาขำที่มีความสุขจากมันจริง ๆ มันทำให้เรามีกิจกรรมกับครอบครัว ซึ่งมันห่างหายไปพอสมควร ได้เห็นตามีความสุข เห็นเขาหัวเราะมันทำให้ตัวกอดรู้สึกว่าตัวเราเองก็มีเป็นความสุขของคนอื่นได้เหมือนกัน ... แล้วช่วงนี้ใครได้ทำอะไรแปลกใหม่แล้วมีประสบการณ์ดี ๆ ร่วมกันอยากแบ่งปันกันบ้างมั้ยคะ.
“full feels”
“ไม่ว่ายังไงก็ตาม สิ่งที่ได้มาคือเราได้คลายตัวเอง ปล่อยวางและมาทำอะไรสนุก ๆ มีเวลาเพียงสั้น ๆ ที่จะเป็นพื้นที่ความสุขอย่างเต็มอิ่ม เท่านั้นก็พอ”
#กอดนะ..
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
