30 มิ.ย. 2020 เวลา 13:53 • ปรัชญา
# กาแฟเค็ม
ไม่มีคำว่าบังเอิญในเรื่องของความรัก อ่านเรื่องราวต่อไปนี้แล้วคุณจะเข้าใจ
การพบเจอ
ในขณะที่ ชายหญิงคู่หนึ่ง นัดออกเดทกันเป็นครั้งแรก ด้วยความที่ต่างคนต่างประหม่าและเขิลอาย จึงไม่มีบทสนทนาระหว่างการนั่งอยู่ภายในร้านกาแฟมากนัก
แต่แล้วหลังจากที่นั่งไปได้ครู่หนึ่ง ชายหนุ่มก็ยกมือเรียกบริกร แล้วเขาก็พูดเสียงดังขึ้นมาว่า “ผมขอเกลือหน่อยได้ไหมครับ พอดี ผมจะเอามาใส่กาแฟ” เมื่อได้ฟังแบบนั้นบริกร รวมไปถึงโต๊ะใกล้เคียงก็ถึงกลับงงงวย ในสิ่งที่ชายคนดังกล่าวพูดกันเป็นอย่างมาก
อีกทั้งยังแอบบ่นพึมพำออกมาอีกว่า “เขาสติไม่ดีรึเปล่าเนี้ย ที่ขอเกลือไปใส่ในกาแฟของเขา คนอะไรประหลาดเสียจริง” ด้วยความสงสัยหญิงสาวที่มาออกเดทกับเขา จึงถามชายหนุ่มไปว่า “คุณชอบรสเค็มหรอค่ะ”
รักแรกที่น่าประทับใจ
“อ่อ….ครับ ตอนที่ผมยังเป็นเด็ก ผมอาศัยอยู่ใกล้ทะเลผมชอบเล่นน้ำทะเล ชอบรสชาติของน้ำทะเล เหมือนกับรสชาติของกาแฟเค็มนี้แหล่ะครับ ดื่มที่ไร มันทำให้ผมนึกถึงช่วงวัยเด็กที่แสนสนุกของผมทุกครั้งเลยครับ” ชายหนุ่มตอบด้วยรอยยิ้ม ที่เต็มไปด้วยความสุข
ซึ่งในขณะที่ชายหนุ่มพูดจบ หญิงสาวก็น้ำตาไหลออกมา เนื่องจากเธอประทับใจในสิ่งที่ชายหนุ่มเพิ่งพูดออกมาเมื่อสักครู่นี้เป็นอย่างมาก
ด้วยเหตุที่ว่า สิ่งที่เขาพูดมานั้นมันทำให้เธอเชื่อว่า เขาเป็นคนที่อ่อนโยน เป็นคนช่างจดจำ และใส่ใจในรายละเอียดทุกอย่าง ด้วยหัวใจที่ใสบริสุทธิ์ของเขา
เริ่มต้นชีวิตคู่
นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ยาวนานจนเวลาผ่านไป หนึ่งปี ทั้งสองก็ตัดสินใจแต่งงานกัน อีกทั้งพวกเขาก็ยังใช้ชีวิตอยู่ร่วมอย่างมีความสุขนับแต่นั้นเรื่อยมา
และในทุกเช้าหญิงสาวก็จะชงกาแฟรสเค็มให้สามีของเธอได้ดื่มทุกวัน เพราะเธอรู้ว่า นั้นเป็นรสชาติที่เขาชอบ และโปรดปรานเป็นที่สุด
หลังจากครองคู่กันมานานกว่า 40 ปี สามีของเธอก็เสียชีวิตลงด้วยอาการป่วยที่ยากเกินกว่าจะทำการเยี่ยวยาหรือรักษาได้ โดยก่อนที่จะเขาจะจากโลกนี้ไป เขาก็ได้ทิ้งจดหมายไว้ให้ภรรยาสุดที่รักของเขาได้อ่าน ซึ่ง ภายในจดหมายนั้นได้เขียนอย่างบรรจงไว้ว่า
ความจริง
“กรุณายกโทษให้กับผมด้วยเถอะนะที่รัก เพราะที่ผ่านมาผมโกหกคุณตลอดมาโดยตลอด คุณจำวันแรกที่เราออกเดทกันได้ไหม วันนั้นผมประหม่ามากเสียจนสั่งน้ำตาลเป็นเกลือ ซึ่งในวันนั้นการที่ผมจะขอเปลี่ยนมันก็ยากสำหรับผมมาก ด้วยเหตุนี้ผมจึงต้องยอมรับในความผิดและดื่มมันเข้าไปทั้งอย่างนั้น
แต่นั่นก็ถือเป็นโชคดีเลยก็ว่าได้นะ เพราะกาแฟเค็มแก้วนั้น ทำให้เราสองคนได้เริ่มคุยกัน และเริ่มสนิทสนมกันมากยิ่งขึ้น
แน่นอนว่า ที่ผ่านมา ผมพยายามที่จะบอกความจริงเรื่องนี้ให้คุณได้ทราบ แต่มันก็ต้องล้มเหลวทุกครั้ง เพราะผมกลัวเหลือเกิน กลัวที่จะสูญคุณไปจากชีวิตผม
ความในใจ
แต่ในตอนนี้ผมไม่มีอะไรจะเสียแล้ว เพราะเวลาที่อยู่บนโลกนี้ของผมเหลือน้อยลงทุกที และอีกไม่กี่วัน ผมก็คงจะทนกับอาการเจ็บป่วยนี้ต่อไปไม่ไหว ผมจึงอยากบอกคุณว่า
‘ผมไม่เคยชอบรสชาติของกาแฟเค็มนั่นเลย รสชาติมันแปลกมาก แต่การที่ผมมีคุณอยู่เคียงข้างต่างหาก คือความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของผม
ถ้าหากผมขอพร ให้ผมสามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ ผมก็ยังคงอยากให้คุณอยู่เคียงข้างผมเช่นนี้ตลอดไป แม้ว่าผมจะต้องดื่มกาแฟรสเค็มนั้นไป ตลอดชีวิตของผมก็ตาม”
ความสุขหรือความทุกข์
ทันทีที่อ่านจบ น้ำตาของเธอก็ไหลอาบแก้ม และไหลต่อเนื่องจนหยดลงมาใส่จดหมาย เสียจนเปียกโชกไปหมด และนับจากนั้นมา เธอก็ใช้ชีวิตต่อไป ด้วยการดื่มกาแฟรสเค็มอย่างที่เธอเคยชงให้สามีของเธอได้ดื่มทุกเช้า
จนกระทั่งวันหนึ่ง เพื่อนเธอได้มาเห็นว่าเธอชงกาแฟใส่เกลือ เพื่อนจึงถามเธอว่า “ทำไมเดี๋ยวนี้ เธอดื่มกาแฟใส่เกลือล่ะ มันไม่เค็มหรอ”
“มันหวานดีนะ” เธอตอบด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสุขอย่างเปี่ยมล้น
ดังที่คำที่กล่าวไว้ว่า “คุณจะรู้ว่ามันคือความรัก ก็ต่อเมื่อคุณอยากเห็นเขามีความสุข แม้คุณจะไม่ได้เป็นหนึ่งในความสุขนั้นก็ตาม”
อ่านบทความเรื่องเล่าจากดาวนี้เพิ่มเติมได้ที่
หากชื่นชอบก็อย่าลืมกด Like กด Share เพื่อเป็นกำลังใจให้กันด้วยนะคะ สามารถแชร์แนวคิด มุมมองดีๆได้ใน Comments นี้เลย 😄
โฆษณา