อะเนกะชาติสังสารัง สันธาวัสสัง อะนิพพิสัง
เมื่อเรายังไม่พบญาณ ได้แล่นท่องเที่ยวไปในสงสารเป็นเอนกชาติ
คะหะการัง คะเวสันโต ทุกขา ชาติ ปุนัปปุนัง
แสวงหาอยู่ซึ่งนายช่างปลูกเรือน คือตัณหาผู้สร้างภพ การเกิดทุกคราว เป็นทุกข์ร่ำไป
คะหะการะกะ ทิฏโฐสิ ปุนะ เคหัง นะ กาหะสิ
นี้แน่!! นายช่างผู้ปลูกเรือน เรารู้จักเจ้าเสียแล้ว เจ้าจะทำเรือนให้เราไม่ได้อีกต่อไป
สัพเพ เต ผาสุกา ภัคคา คะหะกูฏัง วิสังขะตัง
โครงเรือนทั้งหมดของเจ้าเราหักเสียแล้ว ยอดเรือนเราก็รื้อเสียแล้ว
วิสังขาระคะตัง จิตตัง ตัณหานัง ขะยะมัชฌะคา
จิตของเราถึงแล้วซึ่งสภาพที่อะไรปรุงแต่งไม่ได้อีกต่อไป มันได้ถึงแล้วซึ่งความสิ้นไป
แห่งตัณหา (คือนิพพาน). ปฐมพทธภาษิตคาถา
สวัสดีทุกท่านครับ ธรรมประวัติหลวงปู่จาม มหาปุญฺโญ ผู้มากมีบุญ ภาค๒วัยติดตนต้นธรรม ตอนที่๘ ตอนสุดท้าย เล่าถึงประวัติพระอาจารย์บุญ ปัญญาวุโธ คำสอน ปฏิปทา และหลวงปู่จาม ได้จำพรรษแรกที่่วัดหนองน่อง ออกพรรษแล้วได้วิเวกภาวนาบนชั้นสูงสุดภูจ้อก้อ ๒-๓วัน ถึงลงมา ได้เห็นเปรตผูกมัดติดกัน ๓๕๐ ตน ตั้งแต่สมัยพระพุทธเจ้าเวสสภู....ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามครับ.
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
