วันนั้น...ที่ฉันไปไหว้พระพรหม
ช่วงนี้เห็นมีดราม่ากันเรื่องผีๆ ถึงไม่เกี่ยวกันเท่าไร แต่ก็ทำให้ฉันนึกย้อนไปวันนั้น วันที่ฉันไปไหว้พระพรหมกับเพื่อน
เรื่องนี้เกิดขึ้นประมาณ ปี49 ตอนนั้นยังทำงานอยู่ ฉันกับเพื่อนรู้สึกเซ็งๆอยากโดดงาน เลยบอกที่ทำงานว่าจะออกไปพบลูกค้าช่วงบ่าย สรุปว่ามากัน 3 คน ฉันเป็นคนขับรถไปจอดที่อิเซตัน เดินเล่นกิน Fuji กันแบบว่าลั้นลาสุดๆ น้องคนนึงขอแยกกลับก่อน เหลือฉันกับเพื่อนอีกคนที่เดินไปไหว้พระพรหมเอราวัณกัน
เวลานั้นก็มืดแล้วนะ น่าจะสักทุ่มกว่าสองทุ่ม คนยังเยอะอยู่ แต่ฟ้าฝนไม่เป็นใจ ไหว้เสร็จฝนตกซะนี่ หนักมากและนานมาก ก็เลยติดฝนอยู่ตรงพระพรหมนั่นแหละ ยืนหลบตามร่มใหญ่ที่เค้ากางไว้ จะกลับก็ไม่ได้ กังวลว่าจะกลับไปเอารถยังไงเนี่ยเพราะใกล้เวลาห้างปิด รอสักพักใหญ่ฝนเริ่มซาพอเดินได้เลยกลับบ้านกันเหอะ แล้วเรื่องที่ยังหาคำตอบไม่ได้มันเกิดต่อจากนี้นี่เอง
นึกภาพตามนะคะทุกคน ห้างปิดแล้วเดินตามสกายวอร์คเข้าห้างไม่ได้ แล้วฉันก็กลัวความสูงกลัวสะพานลอยค่ะ ถ้าเลี่ยงได้คือเลี่ยง พอดีเห็นมีหลายคนยืนรอข้ามถนน ฉันกับเพื่อนเลยเนียนไปกับเค้าด้วย จำได้ว่าตรงเกาะกลางถนนยังมีมอเตอร์ไซค์จอดติดฝนอยู่หลายคันด้วยนะ ทีนี้จากเกาะกลางข้ามไปฝั่งเกษร กลายเป็นเหลือฉันกับเพื่อนแค่สองคน ทำไมไม่มีใครตามมาก็ไม่รู้
เราสองคนก็มองซ้ายมองขวาก่อนข้ามนะว่าไม่มีรถเลยถนนว่างมาก แต่พอเท้าแตะพื้นถนน ฉันหันขวาไปทันใดนั้นก็พบว่ามีรถคันใหญ่มากคล้ายรถเก็บขยะกทม.วิ่งมาเร็วมาก และใกล้ฉันมาก จะขยับตัวขึ้นมาเกาะกลางก็ไม่ทันแน่นอนก้าวขาไม่ออก ตอนนั้นความคิดแรกที่แว่บมา 'ฉันจะต้องตายด้วยเหตุนี้สินะ' คือฉันรู้สึกว่านิ่งมากไม่ได้ตกใจอะไรเลย แล้วบรรยากาศมันอยู่ดีๆก็เงียบมาก มากจนไม่รู้จะบอกยังไง ยังคิดไปว่านี่ฉันหลุดมาอีกมิติละเปล่าเนี่ย แล้วมันเกิดขึ้นเร็วมาก แต่แล้วเหมือนเพื่อนจับมือดึงฉันถอยหลังมาก้าวนึง จนรถวิ่งผ่านไปแล้วมันหายไปเฉยๆต่อหน้าต่อตาอ่ะ
สุดท้ายฉันก็ข้ามไปฝั่งเกษรแบบมึนๆ พูดกับเพื่อนคำแรกว่า'รถมันไปหายไปไหนอ่ะ เพื่อนตอบ'เห็นเหมือนกันเหรอ'
เฮ้ยเมื่อกี้มันคืออะไรอ่ะ เพื่อนบอกหันไปเห็นรถพุ่งมาทำอะไรไม่ถูก แต่เหมือนมีเสียงในหัวสั่งให้ก้าวขาถอยกลับมา แล้วก็เห็นว่ารถวิ่งผ่านหน้าหายไปเฉยๆ รู้สึกว่าเสียงมันเงียบมากแบบฉับพลันเหมือนกันอีก ทีนี้ฉันหลอนละ อยากร้องไห้มากเลย คือถ้ารถคันนั้นมีอยู่จริงเราคงไม่น่ารอด เห็นคนกำลังจะข้ามถนนกระชั้นชิดก็น่าจะบีบแตร คนมากมายตรงเกาะกลางคงต้องมีร้องกรี๊ดกันสนั่นเลยแหละ แต่นี่ปกติมากเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นอ่ะ
กลับมาที่รถได้ไงไม่รู้ ขับกลับบ้านนี่ฉันร้องไห้น้ำตาไหลมาตลอดทางเลยล่ะ
ฉันกับเพื่อนสรุปกันเองว่า พระพรหมท่านช่วยคงเราให้รอดปลอดภัย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
