เรื่องนี้ได้ยินมา ในปีพุทธศักราช2537
ในจังหวัดอ่างทอง
มี พระอยู่องค์หนึ่ง
ชอบทำอะไรแปลกๆ
.
หลวงพ่อท่านนี้ ชาวบ้านแถวนั้น
เรียกอาจารย์เหวย
ท่านเป็นพระนักปฏิบัติ
และนักพัฒนา ไปด้วย
และเป็นเจ้าสำนัก สังฆาธิการด้วย
.
วันหนึ่ง
มี ญาติโยมในเมืองกรุง
นิมนต์ พระราชาคณะ ของจังหวัดอ่างทอง
มี ท่านเจ้าคณะจังหวัดเป็นประธาน
รับกิจ ทำกุศล ในบ้านคหบดีท่านหนึ่ง
.
อาจารย์เหวย ต้นเรื่อง
ก็ ถูกนิมนต์ ไปในรถตู้คันเดียวกันด้วย
เมื่อรถ เดินทางมาถึง ป่าช้ารถบางปะอิน
อาจารย์เหวย แง้มบานหน้าต่างรถ
ล้วงไปในย่าม
นำขนมในย่าม หย่อนลงในถนน
รถตู้ก็แล่นไป อาจารย์เหวย ก็โปรยขนม
ตลอดบริเวณ หน้าป่าช้ารถ
.
อาการ กิริยาของอาจารย์เหวย
ไม่พ้นสายตา เจ้าคุณ(เจ้าคณะจังหวัด)
" ท่านเหวย ท่านทำไร
เสียจริยาพระ ..." เสียงเข้มท่านเจ้าคุณ
.
อาจารย์เหวย " ท่านเจ้าคุณ อยากทราบใช่ไหม"
จ.ค. "ใช่"
อาจารย์เหวย "ได้ขอรับ ขากลับผมจะทำให้ดู(เห็น)"
.
.
เมื่อเสร็จกิจนิมนต์ในกรุง
รถตู้ เดินทางกลับทางเก่า
วนไป หน้าป่าช้ารถบางปะอิน
อาจารย์เหวย นิมนต์เจ้าคุณ ลงไปยืนหน้าป่าช้า
.
" เจ้าคุณ หลับตานะ ขอรับ"
เจ้าคุณ หลับตาลง ตามอาจารย์เหวยบอก
อาจารย์เหวย เอื้อมมือไปกุมมือ เจ้าคุณ
พลางถาม
"เจ้าคุณ เห็นอะไรไหม
เห็นหรือยัง"
.
เจ้าคุณ หน้าถอดสี
กล่าวตะกุกตะกัก "เห็นแล้ว...โอ๊ะ"