"ในโลกนี้..ไม่มีคนเก่งหรอก"
หลายครั้งที่เราชอบคิดว่า
คนนั้นเก่งจัง คนนี้เก่งกว่า คนนั้นสุดยอดเลย
ถ้าเพื่อนๆชื่นชมเขา แล้วรู้สึกใจอิ่มเอิบ มีกำลังใจ ยกให้เขาเป็นแบบอย่างที่ดี ที่เพื่อนๆจะทำตาม นั่นก็เป็นสิ่งที่ดีนะ
แต่ถ้าเพื่อนๆชื่นชมเขา แต่ดันหยิบเขามาเปรียบเทียบกับตัวเอง แล้วรู้สึกหมดกำลังใจ รู้สึกหดหู่ท้อแท้ ทำอย่างไรก็ไม่เก่งเหมือนเขา อันนี้ต้องคุยกันหน่อยละ
จริงๆแล้วในโลกนี้"ไม่มีใครเก่งหรอก"
ทุกอย่างมันมีเหตุมีผล มีที่มาและมีที่ไป
ภาษาธรรมเขาเรียกว่า "อิทัปปัจจยตา"
"เมื่อสิ่งนี้มี สิ่งนี้ย่อมมี
เพราะความเกิดขึ้นแห่งสิ่งนี้ สิ่งนี้จึงเกิดขึ้น.
เมื่อสิ่งนี้ไม่มี สิ่งนี้ย่อมไม่มี
เพราะความดับไปแห่งสิ่งนี้ สิ่งนี้จึงดับไป.."
พิจารณาตามธรรมนี้ ก็จะเห็นเลยว่า
โลกนี้ไม่มีคนเก่งหรอก มันก็คนธรรมดาเหมือนเรานี่แหละ.. เพียงแต่ เขาเจอเหตุบางอย่างที่แตกต่างกับเราไง..แล้วเหตุต่างๆเหล่านั้นก็ร้อยเรียง ส่งต่อกันเป็นทอดๆจนเกิดเป็นผลให้เขามาอยู่ตรงจุดที่เราเห็นไง..
ใครชอบอ่านชีวประวัติ หรือศึกษาประวัติของบุคคลต่างๆ ก็จะเห็นเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นกับเขา แต่ละเหตุก็เกิดผล และผลก็กลายเป็นเหตุอีกทอดหนึ่งร้อยเรียงต่อกัน..
เหมือนตัวจิ๊กซอแต่ละชิ้น มารวมกันเป็นภาพใหญ่ ตัวจิ๊กซอ ก็เปรียบเหมือนเหตุการณ์หรือประสบการณ์ต่างๆที่เขาเคยผ่านมานั่นเอง
คนเก่งของเพื่อนๆนี่ เอาใครดีล่ะ ..เจ้าสัวCP,เถ้าแก่น้อย,ลิซ่าblankpink,รุ่นพี่ที่รู้จัก,เพื่อนที่นั่งทำงานข้างๆที่ได้รับการโปรโมตตำแหน่งขึ้นก่อนเรา, ใครล่ะที่เพื่อนๆว่าเก่ง ..ไม่มีหรอกนะ..คนเก่ง มีแต่คนที่ได้รับเหตุที่แตกต่างกัน.. เหมือนได้ตัวจิ๊กซอคนละแบบ ต่างคนก็เอามาต่อ ภาพใครภาพมัน ภาพใหญ่ของแต่ละคนมันก็เลยแตกต่างกัน..เท่านั้นเอง
เราอาจไม่ได้เริ่มค้าขายเหมือนท่านเจ้าสัว
เราอาจไม่มีแรงกดดันจากหนี้สินทางบ้านเหมือนเถ้าแก่น้อย
ตอนเด็กๆเราอาจไม่ได้สนใจการเต้นเหมือนลิซ่า เพราะเราเล่นดีดลูกแก้วอยู่
เราไม่ได้เจอเหตุที่เหมือนกับรุ่นพี่หรือเพื่อนที่นั่งโต๊ะข้างๆ ทุกคนล้วนแตกต่างกัน จริงไหม
สมมติว่า มีเวทมนต์ย้อนเวลากลับไปได้ แล้วเสกให้เราเจอทุกอย่างเหมือนกับคนที่้เพื่อนๆคิดว่าเก่ง ...เอาแบบเจอทุกอย่างเหมือนกัน100%เป๊ะๆเลยนะ ...ไม่ว่าจะเป็นสถานที่เกิด พ่อแม่ เพื่อน โรงเรียน หนี้สิน ความกดดัน ความเสียใจ ประสบการณ์ ทุกอย่างที่เขาพานพบมาในชีวิตทั้งหมด ทั้งสถานที่และเวลาที่เจอ เอาแบบเหมือนกันเป๊ะทุกอย่าง ทุกกระเบียดนิ้วเลย...
ถ้าเสกได้จริง คิดว่า ถึงวันนี้ คนเก่งที่เพื่อนๆชื่นชม คือใคร ...ก็คือ ตัวเพื่อนๆเองนั่นแล..เพราะเพื่อนๆก็กลายเป็นเขาไปเรียบร้อยแล้วนั่นเอง (55+ซะงั้น)
คำถามคือ.. แล้วมันผิดไหมอ่ะ ที่เราไม่ได้เจอเหตุแบบเขา ทำให้เราไม่ได้ยืนอยู่ตรงนั้น..
เราก็เจอเหตุในแบบของเรา ทำให้เรายืนตรงนี้ เจ้าเหตุที่จะพานพบเจอ มันบังคับไม่ได้หรอก ว่า อยากเจอหรือไม่อยากเจอกับสิ่งใด มันเป็นระบบธรรมชาติที่หมุนเหตุการณ์ต่างๆเข้ามาในชีวิต มีวงจรร้อยเรียงเกี่ยวกันจนหาต้น-หาปลายไม่ถูกเลยทีเดียว
สิ่งที่ทำได้ เพียงแค่ ขยันสร้างเหตุที่ดี ที่เรามุ่งหวัง แต่เราก็ไม่รู้หรอกนะ ว่าผลจะเกิดเมื่อใด อาจเกิดหรือไม่เกิดเลยก็ได้..เพราะชีวิตมันไม่ได้ขึ้นอยู่กับเหตุเดียวผลเดียว..
ทุกอย่างเป็น"อิทัปปัจจยตา" ผลที่เกิดขึ้น อาจมาจาก เหตุหลายเหตุ หลายปัจจัย มารวมกันเป็นผลเดียว,หรืออาจส่งผลหลายอย่างก็ได้ ไม่มีอะไรตายตัวหรอกนะ ครูอาจารย์ท่านบอกว่า เหตุต่างๆนี้ถึงขั้นข้ามพบข้ามชาติกันเลยทีเดียว แต่เพจนี้จะไม่พูดถึงนะ มันแลจะไกลเกินไป..
บางที ต่อให้ชาตินี้ เพื่อนๆเป็นเหมือนคนที่เพื่อนบอกว่าเก่ง เหมือนทุกอย่างเป๊ะๆ ก็อาจมีบางอย่างจากชาติที่แล้ว ทำให้แตกต่างกันอีก..55+ มันลึกล้ำมากเลย
สุดท้ายนี้ ขอส่งบทความนี้เพื่อเป็นกำลังใจให้เพื่อนๆ ด้วยการแนะนำให้พิจารณาความจริง ไม่อยากให้เพื่อนๆเอาชีวิตตัวเองไปเปรียบเทียบกับใคร เราจะชื่นชมใครก็ได้ เราจะยกย่องใครก็ได้ แต่ต้องไม่ย้อนกลับมาทำให้ตัวเองรู้สึกท้อแท้ หดหู่ น้อยเนื้อต่ำใจ หรือ กดดันตัวเองจนเกินไป.. เพราะ ตัวจิ๊กซอของแต่ละคน มันต่างกัน ..ภาพใหญ่ที่ออกมาก็ย่อมแตกต่างกัน มันเรื่องปกติอ่ะเนาะ
"โลกนี้ ไม่มีคนเก่งหรอกเพื่อน"
📱ช่องทางติดต่อ..แนะนำ,ติชม,พูดคุย..😀
มาเป็นเพื่อนกันที่..Line Open Chat
"จิตสอนธรรม" 👇 คลิกลิงค์ด้านล่างนี้เลยจ้า
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
