มรดกในหีบเหล็ก
ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีชายชราคนหนึ่ง เมื่อครั้งยังหนุ่มแน่นเป็นหัวหน้าคนงานอยู่ในเหมืองทองคำแห่งหนึ่ง มีรายได้มาก แต่มีเงินเท่าไรท่านก็ใช้หมดเรียบ ท่านคบกับคนอย่างใจกว้าง กล้าทำเรื่องที่ชอบธรรมอย่างอาจหาญ ใครขอยืมเงินล้วนได้รับตอบสนองทุกคำขอ ท่านครบเพื่อนมากมาย และบางทียังควักกระเป๋าเลี้ยงข้าวเพื่อนด้วย
คันถึงยามชรา เกษียณอายุงานแล้วจึงไม่มีเงินติดตัว ได้แต่อาศัยอยู่กับลูกชายและลูกสาวห้าคน
วันจันทร์ อาศัยอยู่บ้านลูกสาว ได้ยินคำพูดเยาะเย้ยถากถางที่ลูกเขยพูดกับลูกสาวว่า “ทำไมพ่อของเธอไม่ไปอยู่ที่บ้านลูกคนอื่นทำให้ฉันคิดจะทำอะไรก็ไม่สบายใจ”
วันอังคาร ย้ายไปอยู่บ้านลูกชาย ก็โดนคำเยาะเย้ยถากถางที่หลานชายพูดกับลูกสะใภ้ทำนองเดียวกัน “อากงน่ารำคาญจริงๆ แม่เห็นไหม กับข้าวของเราต้องให้อากงกินไปหมด ทำไมอากงไม่ไปอยู่บ้านลูกคนอื่นล่ะ”
ตลอดเวลาที่ได้ฟังคำพูดทำนองนี้ ผู้เฒ่ารู้สึกไม่สบายใจอย่างที่สุด แต่ก็ต้องจำใจอาศัยอยู่กับลูกสาวลูกชายสับเปลี่ยนกันไป ทนฟังคำเสียดสีถากถางของคนในบ้าน ผู้เฒ่าต้องเผชิญกับสภาพที่เลวร้ายต่างๆ อย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ เพราะว่าตัวเองไร้เงินไร้บ้านอยู่
ต่อมาวันนึง ผู้เฒ่าตัดสินใจเรียกลูกสาวลูกชายมาพบพร้อมกันแล้วประกาศต่อ “พ่อจะจากลูกๆ ไปสองปี เพราะว่าพ่อมีเพื่อนคนนึงที่ทำเหมืองทองคำ เขาส่งจดหมายมาเชิญให้พ่อไปช่วยงานที่เมืองพ่อจำเป็นต้องไปช่วยเขา”
ลูกชายลูกสาวฟังแล้วดีใจมาก ยกสองมือขึ้นสนับสนุน เพราะว่าผู้เฒ่าจะได้ไปเสียให้ไกลๆ ไม่เป็นภาระแก่พวกเขาอีก
สองปีต่อมา ผู้เฒ่าก็กลับมาพร้อมด้วยหีบเหล็กใหญ่ เวลาจะไปก็นำติดตัวไปด้วย ลูกชายลูกสาวรู้สึกสงวนใจ ถามผู้เฒ่าว่า “ในหีบเหล็กนั้นเป็นอะไรหรือพ่อ?” ผู้เฒ่ากล่าวตอบ “ในนั้นเป็นสมบัติชิ้นสุดท้ายของพ่อที่ได้มาจากเพื่อนเจ้าของเมืองทอง ถ้าใครดูแลพ่อให้มีชีวิตอยู่ดีจนถึงวินาทีสุดท้าย พ่อก็จะมอบสมบัติทั้งหมดในหีบเหล็กให้คนนั้น” ตั้งแต่นั้นมา ลูกชายลูกสาวต่างรู้สึกตื่นเต้นดีใจมากๆ แย่งกันรับเอาพ่อไปปรนนิบัติที่บ้านของตน
วันจันทร์ ผู้เฒ่าไปอยู่บ้านลูกสาวคนโต ลูกเขยและหลานๆ พากันต้อนรับขับสู้ผู้เฒ่าอย่างอบอุ่น บีบนวดให้ ทำอาหารดีๆ ให้กิน แต่อยู่ได้ไม่นาน ลูกชายคนที่สองก็มารับไปอยู่ด้วยเช่นเดียวกัน อีกไม่นาน ลูกสาวคนที่สามก็มารับไปอยู่บ้านเธอ ลูกชายลูกสาวทั้งห้าของผู้เฒ่าพากันแย่งตัวพ่อไปดูแลปรนนิบัติอย่างอบอุ่น ในขณะที่ผู้เฒ่านั้นนำหีบเหล็กใบนั้นติดตัวไปทุก แห่งหน ไม่ยอมให้อยู่ห่างตัว
เวลาผ่านไป 7 ปี ผู้เฒ่าถึงแก่กรรม หลังจากลูกชายลูกสาวได้จัดงานศพให้เรียบร้อยแล้ว ทุกคนพากันห้อมล้อมหีบเหล็กนั้นคิดจะแบ่งสมบัติ ให้ลูกสาวคนโตเปิดหีบเหล็กก่อน เห็นแต่ผ้าขาวชิ้นหนึ่งคลุมก้อนหินไว้ ใต้นั้นมีจดหมายอยู่ฉบับหนึ่ง ลูกสาวคนโตเอาจดหมายมาอ่านให้น้องๆ ฟัง ใจความในจดหมายมีดังนี้
ถึงลูกๆ ที่รักทุกคน
ก่อนอื่นพ่อต้องขอขอบใจก้อนหินทุกๆ ก้อนในหีบเหล็กใบนี้ที่ได้เลี้ยงดูพ่อจนถึงวาระสุดท้าย พ่อขอให้ลูกๆ แบ่งก้อนหินในหีบเหล็กใบนี้ไปคนละเท่าๆ กัน เพื่อเป็นอนุสรณ์เตือนใจให้พวกเจ้าหมั่นเก็บออมเสียตั้งแต่วันนี้ เมื่อถึงเวลาที่พวกเจ้าแก่ตัวลงจะได้ไม่มีชีวิตที่น่าสมเพชอย่างพ่อ
รักลูก
จากพ่อ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
