เธอเกิดที่นิวซีแลนด์ในปีค.ศ.1912 (พ.ศ.2455) โดยในปีค.ศ.1933 (พ.ศ.2476) ขณะที่เธอทำงานเป็นฟรีแลนซ์แก่หนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่งในปารีส Wake ก็ได้รับคำสั่งให้เดินทางไปเวียนนาเพื่อสัมภาษณ์นายกรัฐมนตรีแห่งเยอรมนีคนใหม่
นั่นคือ “Adolf Hitler”
Adolf Hitler
ขณะอยู่ที่เวียนนา Wake ก็ได้เห็นถึงความโหดร้ายที่เหล่าสาวกของ Hitler กระทำต่อชาวยิว ทำให้เธอเกิดความเกลียดชัง และตั้งใจจะทำทุกทางเพื่อต่อต้าน Hitler
ค.ศ.1940 (พ.ศ.2483) นาซีได้รุกรานเบลเยี่ยม เนเธอร์แลนด์ และฝรั่งเศส แต่ Wake และสามีก็ไม่ยอมหนีไปไหน แต่ได้ไปเข้ากับขบวนการต่อต้านฝรั่งเศส
Wake และสามีได้ให้การช่วยเหลือเหล่าทหารสัมพันธมิตรอย่างลับๆ ซึ่งเกสตาโป ตำรวจลับของนาซีเองก็รู้ดี และพยายามหาทางหยุดยั้ง Wake
เมื่อเกสตาโปเริ่มจับตามองหนักเข้า Wake ก็ได้ตัดสินใจจะหนีไปอังกฤษ โดยสามีของเธอยังคงอยู่ในปารีสต่อไป ซึ่งเมื่อ Wake ได้ออกไปจากปารีสแล้ว สามีของเธอก็ถูกจับและถูกทรมานเพื่อให้บอกที่อยู่ของ Wake แต่สามีของเธอก็ปิดปากเงียบ และในที่สุด สามีของเธอก็ถูกฆ่า
ทางด้าน Wake ระหว่างทางไปอังกฤษ เจ้าหน้าที่ก็ได้ทำการตรวจค้นอย่างหนักเพื่อสกัดจับเธอ แต่เธอก็ได้ใช้ไหวพริบและหว่านสเน่ห์ใส่เหล่าทหารจนสามารถรอดออกมาได้
ในเวลาไม่นาน Wake ก็ได้ขึ้นเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงของหน่วย SOE และนำทัพเข้าโจมตีเกสตาโปหลายครั้ง อีกทั้งเธอยังเป็นผู้ที่ประหารสายลับเยอรมันด้วยตัวเธอเอง ภายหลังจากที่ลูกน้องของเธอไม่กล้าประหาร
ที่สร้างชื่อเสียงให้ Wake มากที่สุดคือเมื่อคราวที่หน่วยของเธอเข้าโจมตีโรงงานผลิตปืนเยอรมัน และได้มีทหารยามเห็นและกำลังจะเปิดสัญญาณเตือนภัย
Wake ได้ใช้ความรู้และการฝึกฝนยูโดที่เคยฝึกมา ฆ่าทหารยามคนนั้นด้วยมือเปล่า
1
ตลอดสงครามโลกครั้งที่ 2 Wake ได้ช่วยชีวิตเพื่อนทหารและพลเรือนได้นับพัน และภายหลังสงคราม เธอก็ได้รับรางวัลและการยกย่องจากสหรัฐอเมริกาและชาติในยุโรปมากมาย
Wake เสียชีวิตในปีค.ศ.2011 (พ.ศ.2554) ก่อนวันเกิดอายุครบ 99 ปีเพียงสามสัปดาห์เท่านั้น