28 ก.ค. 2020 เวลา 12:05 • นิยาย เรื่องสั้น
"คุณยายปริศนาที่โรงพยาบาล"
( ซีรีส์ "เรื่องนี้เกี่ยวกับเรื่องลึกลับ" ตอนที่ 6 )
ในช่วงยามเย็นที่บรรยากาศดี
และมีเสียงผู้คนจอแจมากมายที่ร้านครัวมดดี้
"น้องพลอย น้องแว่น เฮียไก่ เคยได้ยินเรื่องนี้ปะ" โต๊ะพูดขึ้นในขณะที่กำลังคีบหมูกระทะขึ้นมากิน
"เรื่องอะไรล่ะครับ"
แว่นแว่นถามขึ้นด้วยความสนใจ
"เรื่องผีคุณยายที่โรงพยาบาลประจำเมืองเราไง"
"เห็นเขาว่าหลายวันที่ผ่านมา ช่วง4ทุ่ม
มักจะมีคนเห็นผีคุณยายปริศนาตัวออกมาหลอกคนในโรงพยาบาลที่เก้าอี้นอกห้อง407 ชั้น 4"
"ไปได้ยินมาจากไหนล่ะนั่น" เฮียไก่ถามขึ้น
"ก็ฟังเขาพูดต่อๆกันมา แต่น่าจะเรื่องจริง เห็นคนไม่กล้าไปโรงพยาบาลกันบานเลย แถมผู้ป่วยชั้น 4 บางคนก็ไม่ยอมอยู่โรงพยาบาลด้วย"
"เนิ้ตเพื่อนพลอยทำงานอยู่ที่นั่นพอดีเลย
งั้นเดี๋ยวพลอยถามเนิ้ตก็ได้ เผื่อเนิ้ตจะรู้เรื่องนี้" พลอยพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มออกมา
"เป็นความคิดที่ดี"
เฮียไก่พูดขึ้นก่อนจะคีบหมูชิ้นโตเข้าปาก
"จริงสิ แล้วแฟนเฮียไม่ว่าเหรอครับที่เฮียมานั่งกินหมูกระทะด้วยกันกับพวกเราเนี่ย"
แว่นแว่นเอ่ยถามขึ้น
"ก็โต๊ะอู้ชวนมา ไม่งั้นเฮียไม่มาหรอก แฟนเฮียทำอาหารอร่อยจนไม่อยากไปกินไหนอยู่แล้ว"
"แฟนเฮียไม่ว่าหรอก แฟนเฮียใจดี"
เฮียไก่พูดขึ้นพร้อมกับยักคิ้วให้
"แหมมมมมมมม"
โต๊ะ พลอย แว่นแว่น
พูดขึ้นมาพร้อมกันพร้อมกับมองไปที่เฮียไก่
และในตอนที่ทุกคนกำลังกลับบ้านนั้นเอง พลอยได้ทำการโทรหาเนิ้ตเพื่อสืบหาความจริงเกี่ยวกับเรื่องผีคุณยาย
"ฮัลโหลเนิ้ต เนิ้ตรู้จักเรื่องเล่าผีคุณยายในโรงพยาบาลที่เนิ้ตทำอยู่ไหมอะ" พลอยเอ่ยถามขึ้น
"รู้จักนะรู้จัก ทำไมเหรอ พลอยเจอเหรอ"
เนิ้ตถามกลับด้วยสงสัย
"ไม่ๆๆๆ พลอยไม่ได้เจอ
พลอยแค่สงสัยว่าเรื่องเล่านี้จริงไหม"
"รู้สึกจะเป็นเรื่องจริงนะ เห็นคนไข้ พยาบาล หมอหลายคนกลัวกันมากเลย"
"แต่เนิ้ตก็ไม่เคยเจอสักที555"
เนิ้ตพูดขึ้นพร้อมกับหัวเราะเบาๆ
"คงจะเป็นจริงนั่นแหละครับพี่พลอย"
"แต่ถ้าถึงขั้นที่ทำให้ผู้ป่วยไม่กล้านอนโรงพยาบาล ผมก็คงปล่อยไว้ไม่ได้แล้วล่ะ"
แว่นแว่นพูดขึ้น
คืนต่อมา เวลา 21:55 น.
ท่ามกลางความเงียบสงบของโรงพยาบาล
มีเพียงแสงไฟจากหลอดไฟเท่านั้น
ที่ยังยืนยันว่าที่นี่ไม่ใช่โรงพยาบาลร้าง
ณ จุดทางเดินของโรงพยาบาลชั้น 4 ใกล้ๆกับห้อง407 ที่ใครหลายๆคนต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า...มีผีคุณยายออกมาหลอกหลอนคนจนกลัวกันไปหมด
"เจ้าแคส
แน่ใจเหรอว่าเราจะมาแอบดูอย่างนี้จริงๆ"
"ถ้าไม่เจออะไรเลยเท่ากับเงิบเลยนะ พี่อุตส่าห์ยอมหักเวลาก่อนจะเข้าเวรมาเลยนะเอ้อ"
เนิ้ตพูดขึ้น
"พี่เนิ้ตเองก็อยากเห็นไม่ใช่เหรอ? ผีคุณยายน่ะ
เหลืออีกแค่ 4 นาที ถ้าเรื่องเล่าเป็นจริง เราก็คงได้เห็นกัน"
แว่นแว่นตอบกลับ
ก่อนจะมองไปที่เก้าอี้หน้าห้อง407
"เหลืออีก 3 นาที" เนิ้ตพูดขึ้นด้วยความตื่นเต้น
"2 นาที"
แว่นแว่นพูดสลับขึ้นมา
หลังจากที่เนิ้ตพูดไปแล้ว 1 นาที
"1 นาทีเท่านั้น" เนิ้ตพูดขึ้นพร้อมกับจ้องไปที่โต๊ะ
จนสุดวินาทีสุดท้ายที่ย่างเข้าสู่เวลา 22:00 น.
ราวกับว่าทุกอย่างถูกหยุดลง
ทุกอย่างเงียบสงบมากขึ้นจนดูวังเวง
สายลมปริศนาเริ่มพัดผ่านมา
จนแว่นแว่นกับเนิ้ตรู้สึกได้
พลันปรากฎคุณยายแก่คนหนึ่งนั่งอยู่
บนเก้าอี้หน้าห้อง 407
"มีจริงๆด้วย" เนิ้ตพูดขึ้นมาเบาๆ
"นั่นสิครับ แต่เราไม่รู้ว่าเขาต้องการอะไรกันแน่" แว่นแว่นพูดจบก็เดินออกจากจุดที่แอบอยู่ตรงไปหาคุณยายปริศนา
"คุณยายครับ คุณยายต้องการอะไรรึเปล่าครับ" แว่นแว่นพูดด้วยวาจาสุภาพกับคุณยายปริศนา
แต่คุณยายกลับไม่ตอบอะไร นอกจากนั่งเฉยๆ ก่อนจะทำท่าเหมือนกำลังกินข้าวอยู่
ก่อนจะสำลักออกมา และคุณยายก็อ้าปากพูดอะไรสักอย่างที่ไม่ได้ออกเสียง ก่อนจะกลับไปนั่งเฉยๆเหมือนเดิม
"พยาบาลเหรอ...?" แว่นแว่นพูดขึ้นหลังจากที่พยายามอ่านปากของคุณยาย
และคุณยายก็เริ่มทำท่า
เหมือนกำลังกินข้าวอีกครั้งหนึ่ง
"ผมว่าผมรู้แล้ว"
แว่นแว่นหันไปพูดกับเนิ้ตก่อนจะเดินไปกดน้ำที่ตู้
"คุณยายก็แค่ต้องการพยาบาลใจดี
คนหนึ่งนำน้ำไปให้ก็เท่านั้นเอง"
"ดูเหมือนว่าก่อนตาย คุณยายจะสำลักข้าวและเรียกร้องหาพยาบาลแต่ไม่มีใครนำน้ำมาให้"
แว่นแว่นพูดขึ้นก่อนจะส่งน้ำในแก้วให้เนิ้ต
"พี่เนิ้ตก็ทำหน้าที่นั้นสิครับ"
เนิ้ตรับแก้วน้ำมา
ก่อนจะเดินไปส่งให้กับคุณยายปริศนา
"น้ำค่ะคุณยาย" เนิ้ตพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้คุณยาย
หลังจากที่คุณยายดื่มน้ำเสร็จ
คุณยายยิ้มขึ้นมาพร้อมกับพูดว่า...
"ขอบใจมากเลยนะจ๊ะคุณพยาบาล เจริญๆนะ"
ก่อนจะค่อยๆสลายหายไปราวกับว่าตรงนั้นไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อนเลย...
"เพราะคนปล่อยข่าวลือพูดบิดเบือน เรื่องราวของคุณยายเลยดูน่ากลัวขึ้นมาจนไม่มีใครกล้านอนโรงพยาบาล"
"ทั้งที่จริงๆแล้ว คุณยายก็แค่นั่งเฉยๆ"
"ต้องขอบคุณพี่โต๊ะที่มาเล่าให้ฟัง ไม่งั้นคุณยายคงไม่ได้ไปเกิดแน่ๆ" แว่นแว่นพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มไปทางเก้าอี้หน้าห้อง 407 ที่ตอนนี้มีเพียงความว่างเปล่า
"หลังจากนี้คงไม่มีใครกลัวอะไรอีกแล้วล่ะ โรงพยาบาลของเราก็กลับสู่สภาวะปกติสักที"
เนิ้ตพูดพร้อมกับยิ้มร่าออกมา
"เดี๋ยวพี่ไปเข้าเวรก่อนนะ" เนิ้ตพร้อมกับโบกมือบ๊ายบายก่อนจะเดินไปเข้าเวร
หลังจากวันนั้นก็ไม่มีใครเคยเห็นหรือพูดถึงเรื่องราวของคุณยายปริศนาที่โรงพยาบาลอีกเลย
และเนิ้ตเองก็เป็นคนแก้ข่าวเพื่อเรียกร้องความยุติธรรมให้กับคุณยายด้วยว่า..คุณยาย
"ไม่ใช่ผีร้ายอย่างใครๆเขาคิดกัน"
จบตอนที่ 6 ..."คุณยายปริศนาที่โรงพยาบาล"...
ตอนนี้ได้มีตัวละครเพิ่มมาใหม่ 2 คนนะครับ
ได้แก่ เฮียไก่ ( เฮียไก่ เรื่องสั้นๆ)
และ เนิ้ต (พี่เนิ้ต พยาบาลวิชาชีพอิสระ) ครับผม
เผื่อใครสงสัย สาเหตุที่ผมเขียนให้บทพี่เนิ้ตยังคงเป็นพยาบาล เพราะว่าชื่อเพจของพี่เนิ้ตครับ สิ่งที่ทำให้นึกถึงพี่เนิ้ตก็คือพยาบาลนี่แหละครับ
และก็เป็นที่ระลึกถึง
วิชาชีพที่พี่เขาเคยทำด้วยครับ😊
คิดเห็นอย่างไรกับตอนนี้ก็อย่าลืมที่จะคอมเมนต์พูดคุยกันได้นะครับ หรือถ้าใครอยากมีบทก็สามารถคอมเมนต์บอกกันได้นะครับ
สำหรับวันนี้ก็ขอขอบคุณในทุกๆการติดตามนะครับ ขอให้มีความสุขในค่ำคืนวันอังคาร
สวัสดีครับ😊🙏
1
เรื่องเล่าในความมืด
⏳28/7/63✒️
โฆษณา