ทุกคนในโลกถูกสร้างมาให้มีความรัก ความเสียใจ ความเศร้า แม้กระทั่งความโกรธ ความรักของแต่ละบุคคลย่อมแตกต่างกันไป อยู่ที่ว่าเราสามารถออกแบบความรักของเราอยากให้เป็นแบบไหน อยู่ที่ตัวของเราเอง
บ้างคนบอกว่าความรักนั้นกินไม่ได้ ก็จริงนะครับ คุณเคยหลงรักใครสักคนบ้างไหม หลงรักแบบว่ารักจนหมดหัวใจ แทบจะทานอะไรไม่ได้เลย วันๆก็ได้แต่นั่งคิดถึงคนที่เราหลงรัก นี่แหละคือความรักที่กินไม่ได้นะครับ
ส่วนความรักที่กินได้ คือ ความรักที่สามารถเลี้ยงดูเราได้จนแก่ชรา ความรักที่ให้อภัยซึ่งกันและกัน นี่แหละคือความรักในฉบับที่กินได้สำหรับตัวผมเอง
ความรักนั้นเปรียบเสมือนผลไม้ 2 ชนิด คือ สตอร์เบอร์รี่ และทุเรียน เพราะอะไรที่ผมจึงเปรียบเทียบผู้หญิงเป็นผลไม้
สตอร์เบอร์รี่สีแดง เราลองนึกถึงสตอร์เบอร์รี่ดูนะครับ ว่าน่าทานมากแค่ไหน เวลาเราจะทานสามารถกัดตรงที่สตอร์เบอร์รี่ได้เลย
ผมเลยเปรียบเสมือนผู้หญิงเหมือนสตอร์เบอร์รี่สีแดงสดที่ใครๆสามารถจะมาเด็ดทานได้อย่างง่ายๆ
ผมอยากให้ผู้หญิงเปรียบเสมือนลูกทุเรียน
เพราะลูกทุเรียนหนึ่งลูกกว่าเราจะทานกันได้เราจะต้องใช้เวลาในการแกะทุเรียน กว่าเราจะแกะทานได้เราจะต้องผ่านอุปสรรคมากมาย ไหนจะมีหนามเปลือกทุเรียนที่คอยตำมืออยู่
ดังนั้น การที่เราจะคบหาใครสักคนหนึ่ง เราจะต้องใช้เวลาในการคบหา ดูใจกันก่อน ก่อนที่เราจะตัดสิ้นใจยินยอมขอแต่งงานอยู่ร่วมกันนะครับ
ผมพูดไม่ถูกใจใครผมต้องขอโทษด้วยนะครับ
ขอบคุณครับ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
