ย้อนรอยวิกฤตเศรษฐกิจ ตอนที่ 1: วิกฤตต้มยำกุ้ง
ปี พ.ศ. 2563 ประเทศต่างๆทั่วโลก รวมทั้งประเทศไทยประสบปัญหาวิกฤตเศรษฐกิจที่เกิดจากการแพร่ระบาดของโคโรน่าไวรัส ซึ่งเป็นปัญหาด้านสาธารณสุข นักเศรษฐศาสตร์และผู้เชี่ยวชาญคาดการณ์ว่า อัตรการขยายตัวของ GDP จะหดตัวประมาณ -8% การขยายตัวของเศรษฐกิจจะมีลักษณะเหมือนเครื่องหมายถูกหางยาว หรือ เครื่องหมายไนกี้ กล่าวคือ เศรษฐกิจจะหดตัวอย่างรวดเร็ว แต่จะค่อยๆฟื้นตัว โดยคาดการณ์กันว่า เศรษฐกิจจะกลับไปสู่ภาวะเท่ากับก่อนเกิดโควิดต้องใช้เวลาถึง 2 ปี เลยทีเดียว
บทความนี้จะพาไปย้อนรอย วิกฤตต้มยำกุ้ง ในปี พ.ศ. 2540
อัตราการขยายตัว GDP ของไทย ในช่วงเกิดวิกฤต ที่มา ธนาคารโลก
วิกฤตต้มยำกุ้ง เกิดจากช่วงเวลานั้นประเทศไทยใช้อัตราแลกเปลี่ยนแบบคงที่ เงิน 1 ดอลลาร์สหรัฐฯ มีค่าเท่ากับ 25 บาท ประกอบกับช่วงเวลานั้นประเทศไทยเปิดเสรีทางการเงิน ตามนโยบายของรัฐบาลที่ต้องการให้ไทยเป็นศูนย์กลางทางการเงินในภูมิภาคอาเซียน โดยเปิดกิจการวิเทศธนกิจ หรือ BIBF (Bangkok International Banking Facility) กู้เงินจากต่างประเทศมาปล่อยกู้เงินในประเทศ ทำให้เงินลงทุนไหลจากต่างประเทศเป็นจำนวนมาก ในช่วงเวลาดังกล่าวการกู้เงินทำได้ง่าย นักลงทุนไทยนิยมกู้เงินเพื่อเก็งกำไรในที่ดิน อสังหาริมทรัพย์ และหุ้น เช่น นำเงินไปลงทุนซื้อบ้านและขายต่อได้กำไร เมื่อคนส่วนใหญ่เห็นว่าการลงทุนในบ้านทำกำไรได้ง่าย จึงแห่กันลงทุนในอสังหาริมทรัพย์ ก่อให้เกิดภาวะฟองสบู่
สัญญาณวิกฤต เมื่อการส่งออกของไทยหดตัวอย่างน่าใจห่าย
เมื่อปี 2539 ค่าเงินหยวนของจีนเอ่อนตัวลง ทำให้ราคาส่งออกของจีนถูกลง การส่งออกของไทยลดลงอย่างมาก ส่งผลให้เศรษฐกิจไทยเริ่มชะลอตัว ความเชื่อมั่นของนักลงทุนชาวต่างชาติลดลง นักลงทุนต่างชาติเริ่มถอนเงินทุนออกนอกประเทศ ทำให้ความต้องการเงินดอลลาร์ฯเพิ่มมากขึ้น ค่าเงินบาทที่แท้จริงเริ่มอ่อนลง (สมมติว่าอัตราแลกเปลี่ยนที่แท้จริง คือ 30 บาทเท่ากับ 1 ดอลลาร์ฯ) แต่เนื่องจากช่วงเวลานั้นประเทศไทยยังใช้อัตราแลกเปลี่ยนแบบคงที่ แบงค์ชาติจึงนำเงินทุนสำรองระหว่างประเทศที่เป็นเงินดอลลาร์มาซื้อเงินบาท เพื่อรักษาอัตราแลกเปลี่ยนไว้ที่ 25 บาท เท่ากับ 1 ดอลลาร์
การโจมตีค่าเงินบาทจากนักค้าเงินต่างชาติ
นักค้าเงินชาวต่างชาติ อย่าง George Soros เห็นโอกาสทำกำไรจึงโจมตีค่าเงินบาท โดยนำเงินบาทที่ตุนไว้มาแลกเปลี่ยนเงินดอลลาร์สหรัฐ ในอัตรา 25 บาท ต่อ 1 ดอลลาร์ ตามที่แบงค์ชาติกำหนดไว้ แล้วเอาเงินดอลลาร์ไปขายเป็นเงินบาทในตลาดต่างประเทศ เพื่อทำกำไรจากส่วนต่างอัตราแลกเปลี่ยน และเมื่อนักค้าเงินชาวต่างชาติโจมตีค่าเงินบาทเรื่อยๆ ทำให้ค่าเงินบาทที่แท้จริงอ่อนลง จำนวนเงินทุนสำรองระหว่างประเทศของแบงค์ชาติเพื่อใช้ในการปกป้องอัตราแลกเปลี่ยน 25 บาท ต่อ 1 ดอลลาร์เริ่มร่อยหรอถึงระดับวิกฤต จาก 4 หมื่นล้านดอลลาร์ เหลือเพียง 2.8 พันล้านดอลลาร์
ในที่สุด เมื่อวันที่ 2 ก.ค. 2540 รัฐบาลไทยต้องยอมแพ้ ประกาศลอยตัวค่าเงินบาท มีผลทำให้ค่าเงินบาทอ่อนลงตามมูลค่าตลาด เป็น 29 บาทต่อ 1 ดอลลาร์ และเมื่อวันที่ 14 สิงหาคม 2540 ประเทศไทยต้องกู้เงินจาก กองทุนการเงินระหว่างประเทศ หรือ IMF จำนวน 17,000 ล้านเหรียญดอลลาร์ เพื่อพยุงเศรษฐกิจและทุนสำรองระหว่างประเทศ แต่ค่าเงินบาทยังอ่อนค่าลงอย่างต่อเนื่อง โดยในต้นปี 2541 ค่าเงินบาทอ่อนลงถึง 56 บาทต่อ 1 ดอลลาร์ ผลกระทบที่ตามมา คือ นักธุรกิจไทยที่กู้เงินจากต่างประเทศมีหนี้สินเพิ่มจากเดิมหลายเท่าตัว หลายธุรกิจที่ไม่สามารถชำระหนี้ได้ต้องปิดกิจการ เกิดการเลิกจ้างงาน สถาบันการเงินจำนวน 56 แห่งจาก 58 แห่ง ปิดกิจการลง รัฐบาลต้องใช้นโยบายรัดเข็มขัด ตั้งงบประมาณเกินดุล 1 % ของ GDP ปรับภาษีมูลค่าเพิ่ม หรือ VAT จาก 7 % เป็น 10 %
บทเรียนจากวิกฤตต้มยำกุ้ง คือ การใช้จ่ายเกินตัว หรือ ความโลก นั่นเอง อย่างไรก็ตาม วิกฤตครั้งนี้ ก่อให้เกิดผลดีหลายอย่าง เช่น ประชาชนระมัดระวังการใช้จ่ายมากขึ้น สถาบันการเงินมีความเข้มงวดในการปล่อยสินเชื่อมากขึ้น เพื่อป้องกันปัญหาหนี้เสีย หรือ NPL ผลค่าเงินบาทอ่อนลง ทำให้ราคาสินค้าส่งออกของไทยถูกลง ไทยสามารถส่งออกได้มากขึ้น จนในที่สุดเศรษฐกิจไทยเริ่มฟื้นตัวกลับมาได้
- 67
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
