"ไม่เป็นไรนะลูก พ่อจะวิ่งเข้าเส้นชัยกับแกเอง"
นี่คือเรื่องราวที่เคยทำให้หลายๆคนเสียน้ำตามาแล้ว
มั น เ กิ ด ขึ้ น ไ ด้ อ ย่ า ง ไ ร
รูปภาพประกอบจาก pastorfergus.wordpress.com
Derek Redmond เกิดที่บัคคิงแฮมเชอร์ ประเทศอังกฤษ เมื่อย่างเข้าสู่วัย 20 ต้นๆ Redmond ก้าวขึ้นมาเป็นนักกีฬาประเภทวิ่งผลัด 4x400 เมตร
หลังจากที่พยายามอย่างหนักกับการพัฒนาตัวเองในสายกีฬา ในที่สุดวันที่เขารอคอยก็มาถึงครับ มันคือวันที่เขาได้รับเลือกให้เป็นตัวแทนสหราชอาณาจักรในการแข่งขันกีฬาระดับชาติ รวมถึงมหกรรมกีฬาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกอย่าง Olympics ที่จะจัดขึ้นในเมืองบาเซโลน่า ประเทศสเปนในปี 1992
Derek Redmond รู้ตัวดีครับว่างานใหญ่ที่กำลังจะมาถึงมันมีความหมายกับประเทศ และตัวเขามากแค่ไหน ก่อนที่ Olympics 1992 จะมาถึง เขามีความหวังว่าเขาจะทำออกมาได้ดี เชื่อว่าทุกคนเคยมีความคาดหวัง และความฝัน Derek Redmond เองก็เช่นกัน
แต่เชื่อหรือไม่ครับว่าก่อนหน้านั้นในปี 1990 เขาเจอมรสุมหนักในชีวิตครับ มันเกือบทำให้เขาเลิกวิ่งเมื่อเขาได้รับบาดเจ็บหนัก จนทำให้ต้องเข้ารับการผ่าตัดเอ็นร้อยหวายถึง 5 ครั้ง ด้วยกัน
มันเป็นช่วงเวลาที่ยากลำบาก และทำให้เขากังวล และท้อแท้อยู่ไม่น้อย เขากลัวว่าเขาจะฟิตร่างกายไม่ทัน Olympics 1992
แต่ตราบใดที่หัวใจเขาไม่ยอมแพ้ซะอย่าง Derek Redmond คิดอยู่เสมอครับว่าถ้าเขาพลาดไปร่วมการแข่งขัน โอกาสแบบนี้มันอาจไม่ได้เกิดขึ้นกับชีวิตเขาอีกแล้ว เขาจะไม่ยอมเสียโอกาสนี้ไป
Derek Redmond กลับมาต่อสู่กับการรักษาอาการบาดเจ็บอีกครั้ง เขาฟื้นฟูร่างกายได้อย่างรวดเร็ว กำลังใจจากครอบครัวคือแรงผลักดันสำคัญที่ทำให้เขาสู้สุดใจ
หลังจากที่ร่างกายของเขาดีขึ้น บวกกับการฟิตซ้อมอย่างมีวัย มันทำให้เขากลับมาฟิตทันเวลาได้อย่างไม่น่าเชื่อครับ
ตลอดระยะเวลาเกือบๆ 3 ปีก่อนหน้าเขาต้องต่อสู้กับอาการบาดเจ็บ ต่อสู้กับจิตใจของตัวเอง เขาฝึกซ้อมอย่างหนัก ฝึกแล้วฝึกอีกอย่างเต็มที่ เพื่อที่ว่าเมื่อวันแข่งขันจริงมาถึงมันจะไม่เกิดข้อผิดพลาด
เเละเมื่อวันที่รอคอยมาถึง Olympics 1992 รายชื่อตัวแทนนักวิ่งจากสหราชอาณาจักรก็ปรากฏขึ้นบนสกอร์บอร์ด ทันทีที่ชื่อ "Derek Redmond" ปรากฏขึ้น วินาทีนั้นมันคือความภาคภูมิใจของตัวเขา และครอบครัว
การกลับมาจากอาการบาดเจ็บของ Derek Redmond ในครั้งนี้มันไม่ธรรมดาครับ เขาพกความมุ่งมั่นมาเต็มเปี่ยม และการออกวิ่งในสองรอบแรกเขาก็ไม่ทำให้คนที่คอยเอาใจช่วยเขาต้องผิดหวัง
เขาสามารถทำเวลาในการวิ่งสองรอบแรกด้วยเวลาที่ดีที่สุด และเร็วที่สุดในรอบ 5 ปี คือ 45.02 และ 45.03 วินาที และด้วยสถิติที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ มันจึงทำให้ชื่อของ Derek Redmond เป็นตัวเต็งในการคว้าชัยในรอบถัดไป
ในการวิ่งรอบถัดมา ทุกอย่างราบรื่นเหมือนเช่นรอบก่อนหน้านี้ เวลากำลังสวย และได้ลุ้นในการคว้าชัย แต่แล้วจู่ๆก่อนถึงเส้นชัยเพียง 150 เมตร ก็เกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้นกับตัวเขาครับ
เขารู้สึกเจ็บกระตุกที่ต้นขา Derek Redmond ได้รับบาดเจ็บแบบกะทันหันครับ เขากำลังตกอยู่ในสถานการณ์ลำบาก ความเจ็บปวดทำให้เขาต้องเอามือบีบไปที่ต้นขาอย่างรวดเร็ว
ในตอนนั้นเขารู้ตัวเองแล้วว่าเขาวิ่งต่อไม่ไหวแล้ว ในด้านร่างกายเขารู้สึกเจ็บมาก และความรู้สึกต่างๆในหัวสมองของเขาในตอนนั้นมันสับสนไปหมด
เขาค่อยๆชลอตัวเองจนหยุดอยู่กับที่ และนั่งลงกับพื้นลู่วิ่งครับ เขานั่งลงเพียงชั่วครู่จากความเจ็บปวด ซึ่งเป็นการตอบสนองทางร่างกาย แต่ความรู้สึกในใจของ Derek Redmond กำลังบอกเขาว่าควรวิ่งต่อ
ทันใดนั้นเขาก็ลุกขึ้นอีกครั้งครับ เขาค่อยๆวิ่งกระเผลกๆไปข้างหน้า เป้าหมายของเขา คือ เส้นชัย
เขาพยายามอย่างหนักมาตลอด 3 ปี ก็เพื่อวันนี้ เขาจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆหรอก ถึงแม้จะไม่ชนะ แต่เขาจะต้องวิ่งเข้าเส้นชัยเพื่อจบการแข่งขันให้ได้
ในขณะเดียวกันผู้ชมในสนามเริ่มมีการตอบสนองกับเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นกับ Derek Redmond บ้างก็อยู่ในอาการสงสัย บ้างก็เริ่มปรบมือให้กำลังใจ
แต่แล้วจู่ๆในระหว่างที่ Derek Redmond กำลังวิ่งกระเผลกๆมุ่งไปที่เส้นชัยอยู่นั้น ก็ได้มีชายคนหนึ่งวิ่งลงมาหาเขา
ชายคนนี้รีบวิ่งมาประคอง Derek Redmond ด้วยท่าทีอ่อนโยน แต่เปี่ยมไปด้วยความเป็นห่วงอย่างเห็นได้ชัด ผู้ชายคนนี้ คือ Jim Redmond พ่อของเขานั่นเอง
ในวินาทีนั้น Jim บอกกับ Derek ว่า "ลูกไม่ต้องวิ่งต่อแล้ว" แต่ด้วยความมุ่งมั่นที่มีอยู่ในตัวเขาอย่างเต็มเปี่ยม Derek จึงยืนยันกับพ่อว่า "ไม่ครับ ผมต้องถึงเส้นชัย"
"ไม่เป็นไรนะลูก เอาหล่ะพ่อจะวิ่งเข้าเส้นชัยกับแกเอง" นี่คือสิ่งที่ Jim Redmond พยายามสื่อสารและปลอบใจลูกชายของเขา
และในวินาทีที่พ่อประคองตัวเขาอยู่นั้น Derek Redmond ที่อยู่ในอ้อมแขนของพ่อก็ปล่อยโฮออกมาด้วยความเสียใจ และผิดหวัง
รูปภาพประกอบจาก uk.sports.yahoo.com
ในที่สุดทั้งสองก็ค่อยๆเข้าสู่เส้นชัยได้สำเร็จ พร้อมกับการปรบมือ Respect จากผู้ชมในสนาม ที่เคารพต่อสปิริตนักสู้ของ Derek Redmond และการทำหน้าที่พ่อที่ยอดเยี่ยมของ Jim Redmond
มาถึงตอนนี้หัวอกผู้เป็นพ่อเข้าใจความรู้สึกของลูกชายดีครับ ถึงแม้ลูกชายจะไม่ชนะ แต่สปิริตของ Derek เอาชนะใจคนทั้งสนาม และผู้ที่ชมถ่ายทอดสดผ่านทีวีอีกนับล้านคนทั่วโลก เพียงเท่านี้พ่อก็ภูมิใจในตัวลูกมากแล้ว
แม้มหกรรมกีฬา Olympics 1992 จะจบลงไปแล้ว แต่ภาพความประทับใจที่พ่อช่วยพยุงลูกเข้าเส้นชัย ได้กลายเป็นไวรัลผ่านทางทีวีไปทั่วโลกในขณะนั้น และได้รับการโหวตให้เป็น "50 Stunning Olympic Moments" อีกด้วย
เหตุการณ์นี้สะท้อนความฝัน และความมุ่งมั่นของ Derek Redmond ได้เป็นอย่างดี เปรียบดั่งวลีที่ว่า "จงฝันใหญ่ให้ถึงดวงจันทร์ ถึงแม้เราจะไปไม่ถึงฝัน แต่อย่างน้อยก็ตกลงมาอยู่ท่ามกลางหมู่ดาว"ครับ
อ้างอิงโดย
ถ้าหากเรื่องราวนี้ ช่วยสร้างแรงบัลดาลใจ หรือ สร้างความน่าสนใจให้กับท่านผู้อ่าน สามารถกดแชร์ และติดตาม Inspire Story เพื่อเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนด้วยนะครับ
- 5
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
