Rapunzel ราพันเซล ความจริงของเจ้าหญิงผมยาว
หากพูดถึงราพันเซล เราส่วนมากรู้จักคือเจ้าหญิงผมย๊าวว ยาว ถูกแม่มดผู้อ้างตนเป็นแม่ของเธอซ่อนไว้บนหอคอย มีความฝันอยากออกไปดูโคมลอยฟ้าแล้ววันดีคืนดีก็มีเจ้าชายสุดหล่อปีนขึ้นไปหา แล้วลอบหนีไปดูโคมด้วยกันบลา บลา แล้วในตอนจบก็ได้ครองรักแฮปปี้เอนดิ้ง ณ โลกลาเวนเดอร์กันไป~ อยากให้วางฉบับโลกสวยที่เราเคยรู้จักลงก่อน เพราะต่อจากนี้คือความจริง
ราพันเซลเป็นนิทานพื้นบ้านเยอรมัน หนึ่งในผลงานของพี่น้องตระกูลกริมต์ ซึ่งก็ดัดแปลงมาจาก ราพันเซลฉบับของฟรีดริซ ชุลซ์อีกที โดยเรื่องนี้มีอยู่ว่า
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีสามีภรรยาชาวไร่คู่หนึ่งอาศัยอยู่ในป่าลึก ต่อมาภรรยาเกิดตั้งท้องขึ้นมา ด้วยความดีใจผู้เป็นสามีก็คอยดูแล เอาอกเอาใจภรรยาเป็นอย่างดี อยากได้อะไรก็หามาให้หมด อยู่มาวันนึงภรรยาเกิดเปรี้ยวปากอยากกินสลัดและไม่ใช่สลัดธรรมดานะ แต่เป็นสลัดดอกราพันเซล(เอิ่ม..ม) มันเป็นดอกไม้ที่ปลูกอยู่ในสวนอันงดงามข้างๆบ้าน เธอนั่งมองอยู่ทุกวี่ทุกวัน แต่เจ้าของสวนดั๊น..นเป็นแม่มดจอมขมังเวทย์ สายดาร์กน่ะสิ เงินทองก็ไม่มีจะไปขอซื้อ จะทะลึ่งเดินเข้าไปขอเฉยๆก็กลัวจะโดนเสกให้กลายเป็นปุ๋ยไปซะก่อนได้กลับออกมา ภรรยาได้แต่มองตาละห้อยด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจในความยากจนของตน ส่วนสามีไม่อาจทนเห็นแม่ยอดดวงใจเป็นทุกข์เป็นเศร้าได้ ต้องโชว์สกิลหัวหน้าครอบครัวเสียหน่อยแล้ว แม้เดือนแม้ดาวพี่ก็หาให้เจ้าได้ หึ
ในคืนนั้นเอง สามีก็รอจนกระทั้งแม่มดหลับจึงแอบย่องเข้าไปในสวนแล้วขโมยดอกราพันเซลมายำสลัดให้ภรรยากิน ฝ่ายภรรยาก็ชอบใจมาก กินสลัดอย่าเอร็ดอร่อย เมื่อเห็นภรรยาชอบใจ แน่นอนก็ต้องมีการขโมยอีกในคืนต่อๆไป และแล้วไม่รู้ว่าเพราะตาวิเศษหรือเพราะดอกไม้มันหายไปเยอะ ในที่สุดแม่มดจับหัวขโมยได้ สามีอ้อนวอนขออภัยโทษ อ้างว่าที่ทำไปเพราะอยากให้ภรรยาที่ตั้งครรภ์มีความสุข ซึ่งเธอใคร่สลัดดอกราพันเซลมาก แม่มดไตร่ตรองสักพักหนึ่ง ไม่รู้อารมณ์ไหนจึงบอกชายผู้เป็นสามีไปว่าจะเด็ดเท่าไหร่ก็เด็ดไปเถอะ แต่...มีข้อแม้ว่าเมื่อภรรยาเขาคลอดลูก จะต้องนำลูกมามอบนาง สามีคิดว่าอีกนานกว่าลูกจะคลอด แม่มดแก่ๆอีกไม่นานคงจะลืม เขาเลยตอบตกลงส่งๆไป แต่แม่มดไม่ลืม เมื่อทารกหญิงเกิด แม่มดก็ปรากฏกายขึ้นต่อหน้าสามีภรรยาคู่นั้นและฉกเอาทารกไปตามสัญญา (กรรมของเวรT_T) ท่ามกลางความเสียใจของสามีภรรยาชาวไร่ โชคดีของเด็กน้อยเพราะแม่มดไม่ได้เลี้ยงเธอแบบทารุณกรรมแบบแม่เลี้ยงใจร้ายในซินเดอเรลล่า แต่เลี้ยงแบบลูกจริงๆ เเละตั้งชื่อให้ว่า "ราพันเซล’’ ด้วยความห่วงลูกสาวนอกใส้ กลัวใครจะมาพรากไปจากอก แม่มดจึงพาสาวน้อยไปเลี้ยงในป่าลึกเข้าไปอีก สร้างหอคอยใหญ่สูงเสียดฟ้า ไม่มีทางขึ้นลง กะจะไม่ให้ใครพบใครเห็นลูกสาวเธอเลย ซึ่งวิธีขึ้นลงมีทางเดียวคือเส้นผมของนางที่เลี้ยงไว้จนยาววววววววววววววววงวววว ซึ่งทุกครั้งที่แม่มดดจะขึ้นไปบนหอคอยก็จะตะโกนว่า "ราพันเซลๆ ปล่อยผมเธอลงมา" เรือนผมสีทองเป็นประกายก็จะถูกทิ้งๆ ลงมาให้แม่มดใช้ปีนขึ้นไป
เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก ราพันเซลเติบโตเป็นสาวน้อยหน้าตาสะสวย น่ารัก น่าเอ็นดู ยิ่งโตก็ยิ่งสวย สวยวันสวยคืน เธอมักจะนั่งข้างหน้าต่าง ชมนกชมไม้ ร้องเพลงแข่งกับนกแก้เหงาในยามที่แม่มดไม่อยู่ เป็นแบบนี้ประจำ จนกระทั่งวันหนึ่งเสียงอันไพเราะของเธอก็ไปกระแทกหูเจ้าชายรูปงาม ผู้ขี่ม้าขาวผ่านมาแถวๆนั้นเข้า ‘’โอ้ว..นี่มันเสียงอะไรกัน ใครมาเปิดแผ่นเสียงในป่าลึกแบบนี้กันนะ’’ ว่าแล้วเจ้าชายรูปงามก็ตามเสียงนั่นไป แล้วก็ได้พบเข้ากับนางฟ้า เสียงใส นั้งร้องเพลงอยู่บนหอคอย แรกพบแต่ไม่ได้สบตา ด้วยความงามอันบริสุทธิ์ แบบที่ไม่เคยพบเคยเห็นมาก่อน ถึงแม้จะเห็นอยูไกลลิบๆก็เถอะ หัวใจดวงน้อยๆของเจ้าชายวัยละอ่อนก็ฟูขึ้นมา ใจพองโตเต้นตูมตาม คล้ายจะระเบิดออกมา โอ้ว มาย...เฟิร์ส เลิฟฟ💕 หลังจากนั่นเจ้าชายเทียวเลาะมาแอบส่อง แอบมองอยู่ได้พักใหญ่จนรู้ทางขึ้น ทางลง ทางหนีทีไล่ ยามเข้ายามออกของแม่มด เมื่อความปรารถนาในตัวนางมีมากขึ้นทุกวันๆจึงเกิดไอเดียเผด็จศึกหญิงยามบนยอดหอคอย วันหนึ่งยามที่แม่มดออกไป เจ้าชายก็เลียนเสียงแม่มดแล้วตะโกนขึ้นไปว่า “ราพันเซลๆ ปล่อยผมเธอลงมา" อั๊ยย่ะ แล้วเส้นผมสีทองสยายก็ทิ้งดิ่งลงมาจากยอดหอคอย ราพันเซลปล่อยผมลงมาจริงๆ ว่าแล้วเจ้าชายก็ปีนขึ้นไป เมื่อราพันเซลเจอเจ้าชายก็ตกใจมาก เกิดมายังไม่เคยเจอผู้ชายตัวเป็นๆมาก่อน เจ้าชายพูดกับเธอด้วยความอ่อนหวาน และอ่อนโยนกับเธอ เขาบอกเธอว่าเขาได้ตกหลุมรักเธอตั้งแต่แรกพบ เฝ้ามองเธอทุกวัน วันไหนไม่ได้เห็นหน้าเหมือนใจจะขาด โดนหยอดคำหวานเข้าหน่อย สาวน้อยผู้ไม่เคยผ่านโลกอย่างราพันเซลก็หัวใจอ่อนยวบประกอบกับหน้าตาหล่อเหลาของเจ้าชายนั่นอีก เทให้ทั้งกายทั้งใจไม่มีเหลือ หลังจากนั้นทั้งสองจึงได้ ดูม~ดูมกัน เจ้าชายมาหาราพันเซลทุกๆบ่าย และมอบดอกกุหลาบให้เธอทุกครั้งที่มาหา ราพันเซลซ่อนแอบดอกกุหลาบทั้งหลาย โดยแยกดอกออกเป็นกลีบๆ ไว้ในชุดเธอ (พยายามฝุดๆ) และไม่นานราพันเซลก็ท้อง!! เจ้าชายสัญญาว่าจะพาเธอหนีไปอยู่ด้วยกัน
แต่เรื่องมันไม่ง่ายแบบนั้นน่ะสิ วันหนึ่งเมื่อเจ้าชายกลับไปแล้วและแม่มดกลับมา ด้วยความเสียใจ+อารมณ์เหวี่ยงๆ ตามประสาคนท้องระหว่างที่แม่มดปีนกลับขึ้นมา ราพันเซลก็บ่นนู้น บ่นนี้ บ่นๆไปเรื่อย จนเผลอหลุดปากออกมาว่า “ ทำใมถึงตัวหนักอย่างงี้ เจ็บผมไปหมด ไม่เห็นเหมือนเจ้าชายเลย” แม่มดได้ยินดังนั้นก็หูผึ่ง!!สิครับท่าน เจ้าชาย!! เจ้าชายที่ไหนกัน ชั๊นเลี้ยงไว้ในกรงทองสูงลิ่วขนาดนี้ ยังมีทางไปพบเจอผู้อีกหรือ งานเข้าเธอแล้วราพันเซล พอขึ้นมาได้แม่มดก็เค้นเอาความจริงกับนาง ฉุดกระชากกันไปมา กลีบกุหลาบที่ซ่อนตามกระโปรงก็ร่วงกรูเต็มพื้น ยากที่จะปกปิดอีกต่อไป เมื่อแม่มดรู้ความจริงทั้งหมดก็โกธรมาก..ก ความเลือดขึ้นหน้า นังลูกไม่รักดี! อุตส่าห์เลี้ยงอย่างกะไข่ในหิน ดั๊นนนทำตัวง่าย.. หึ แม่มดจิกหัวราพันเซล แกปล่อยผมนี่ทอดสะพานให้มันขึ้นมาใช่มั้ย ได้!!ว่าแล้วก็คว้ากรรไกรตัดผมราพันเซล ฉับ ฉับ แล้วก็เสกให้เธอไปอยู่ดินแดนรกร้าง ใช้ชีวตอยู่อย่างยากลำบาก ทุกขเวทนา ไม่มีคนหาเจอ จัดการตัวแม่แล้วเหลือตัวผู้ แม่มดก็ดักรอเลย กะจะคิดบัญชีให้สาสม เมื่อถึงเวลาเจ้าชายมา ก็ตะโกนร้องเรียกราพันเซล แม่มดได้ยินดังนั้น ก็ปล่อยผมของราพันเซลที่ตัดไว้ให้เจ้าชายปีนขึ้นมา พอปีนขึ้นไปถึงริมหน้าต่างกลับไม่เจอหน้าสวยๆของเมีย แต่กลับเป็นหน้าเหี่ยวๆของแม่มด เจ้าชายก็ตกใจมาก ระหว่างที่ตกใจอยู่นั่นเอง แม่มดก็จัดการโดดขาคู่ไส่เจ้าชาย ลอยละลิ่วตกหอคอยลงไปโดนต้นไม้บ้าง หินบ้าง เสียกระแทก ปั๊ก ปั๊ก เจอพุ่มไม้แหลมเสียบลูกตา ฉึก! เดชะบุญยังไม่ตา แต่ก็กลายเป็นไอ้บอด เจ้าชายกลายเป็นวนิพกพเนจรร่อนเร่ด้วยความตาบอดจึงหาทางกลับวังไม่ถูก ได้แต่เตร็ดเตร่ไปเรื่อย เท่าที่ความโชคร้ายจะพาเขาไป จากชายหนุ่มรูปงามก็กลายเป็นขอทานเนื้อตัวมอมแมมสภาพดูไม่จืด ส่วนราพันเซลได้คลอดลูกแฝดชายหญิงและกลายเป็นหญิงหม้ายลูกแฝด เร่ร่อนไปเรื่อย ค่ำๆไหนนอนนั่น จากวันเป็นเดือน เลื่อนไปเป็นปีๆ หลายปี สวรรค์มีตา ฟ้ายังเห็นใจ วันหนึงในระหว่างที่ราพันเซลกระเตงลูก เตร็ดเตร่ไปเรื่อยอยู่นั่นเอง ก็ได้บังเอิญไปเจอขอทานตาบอดหน้าตาคุ้นๆเข้า เธอพิจารณาอยู่นาน จึงเดินเข้าไปดูใกล้ๆ โอ้ว..ว นี่มันที่รักของชั้นนี่นา..า เธอโผเข้ากอดชายตาบอดทันทีที่รู้ว่าเขาคือใคร ทั้งคู่กอดกันร้องห่มร้องไห้ด้วยความรักและคิดถึงสุดหัวใจ และแล้วด้วยอานุภาพแห่งความรัก น้ำตาของราพันเซลก็ได้ทำให้เจ้าชายกลับมามองเห็นได้อีกครั้ง(ว้าว..ว)
จากนั้นเจ้าชายก็พา3แม่ลูกเข้าวัง ในที่สุดครอบครัวได้หลุดจากความโศกเศร้าและความอ้างว้าง พวกเขาได้อาศัยอยู่ในอาณาจักรของเจ้าชาย และเติมเต็มชีวิตพวกเขาที่เหลือไปด้วยรักและเสียงหัวเราะ จบปิ๊ง.ง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
