วันที่3สิงหาคม63.เวลา12.30น.โทรหาเพื่อนพ่อค้าด้วยกัน เขาถาม? ทำไมไม่มาขายของงานน้อยหน่าปากช่อง จังหวัดนครราชสีมา เขาบอกคนเยอะ
สำรวจเสื้อ+เงินที่มี
มีเสื้อ145ตัว
มีเงิน5300บาท
*ถ้ายังขายตามตลาดสดไม่เห็นเงินก้อนแน่ๆ*
(แค่ได้กินได้ใช้คงไปไม่ถึงฝัน)
*ศักยภาพของตัวเองที่มี ลงได้แค่แผงลอย*เพราะ?
1.จะมาเก็บเงินค่าที่ เมื่อเราวางขายสินค้า
2.ขายได้เท่าไรค่อยเอามารวมกับเงินที่เรามี จนครบค่าสินค้าค่อยสั่งของเพราะจะทำให้เราไม่กดดันมาก
ความคิดนะวันที่3สิงหาคม63งานเริ่มตั้งแต่วันที่1.
1.จะมีที่ว่างแผงลอยให้ลงไหม(แผงลอยค่าที่จะถูก)
2.ถ้าไปคงถึงวันที่4ตอนเย็นงานเริ่มหลายวันแล้วจะเป็นไง
3.เสื้อผ้าที่จะใส่ยังไม่ได้ซัก
4.ของที่จะเข้างานไม่พร้อมเลย?
วันที่3สิงหาคม63.เวลา
13.30น.เดินทางจากสกลนครกลับขอนแก่น
16.10น.ถึงบ้าน จัดการซักผ้า,เช็คของที่จะเข้างาน,ซ่อมแซมร่ม
23.30น.บอกเพื่อนว่าไม่ไปแล้ว เหตุผล.เสื้อผ้าที่ซักยังไม่แห้ง,สายไฟต่อยาวไม่มี,ขั้วต่อหลอดไฟไม่มี
เพื่อนบอก.ไม่ใช่ปัญหา,เสื้อผ้าเอาไปตากบนรถ,นอกนั้นไปแก้ปัญหาข้างหน้า,เขาผ่านโคราชจะไปส่งที่ บขส.แล้วหารถไปอำเภอปากช่องเอง
วันที่4สิงหาคม63
04.00น.เก็บเสื้อผ้าที่เปียกใส่ถุง,เอาของและสินค้าที่เตรียมไว้ขึ้นรถ
09.10น.ถึง บขส.โคราช รถออกเวลา10.00น.
12.00น.ถึงงานน้อยหน่าปากช่อง
12-14.30น.เดินหาที่ขายของปรากฏว่าที่เต็ม หาที่วางขายสินค้าไม่ได้
*อยากให้ทุกท่านได้เห็นการเล่นกับเวลา+การแก้ปัญหาเฉพาะหน้าในแต่ละเหตุการณ์*
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
