7 ส.ค. 2020 เวลา 15:16
เห็นภาพแบบนี้ทีไร...หัวใจฟูนุ่ม เหมือนปุยเมฆใต้ปีกเครื่องบิน #ทำงัยได้ ก็ใจมันร๊ก#
ยังจำได้ สมัยนั้นไม่มี low cost เหมือนปัจจุบัน ทุกคนที่มาสนามบิน แต่ละคนแต่งตัวกันเต็มยศ บางบ้านแค่นั่งเครื่องในประเทศเท่านั้นเอง ยกโขยงมาส่งกันเหมือนจะไปเรียนต่อต่างประเทศ และขาดไม่ได้คือประเพณีมอบพวงมาลัย สำหรับคล้องคอให้คนที่จะเดินทาง ตบท้ายด้วยการชักภาพกันยกใหญ่ ก็เพราะว่า การได้นั่งเครื่อง จะทำได้เฉพาะกลุ่มคนมีตังค์เท่านั้น นึกภาพตามแล้วอดยิ้มเสียงดังไม่ได้😂
คนฐานะไม่ดี อย่างเราได้แต่เฝ้าฝัน หลังจากเรียนจบ ได้ทำงาน ก็ยังตังค์ไม่เยอะพอจะนั่งเครื่องบินเล่นได้ แต่ก็ได้ตั้งจุดมุ่งหมายไว้ว่า รออีกนิด เก็บเงินได้อีกนิด ฉันจะบิน ก็โถ.. ราคาตั๋วเที่ยวเดียวตอนนั้น ต้องมีในกระเป๋าอย่างตำ่ น่าจะประมาณ 5,000 บาท ได้ (ชั้นธรรมดาด้วยน๊ะ)และสายการบินก็น่าจะมีแต่การบินไทย และอะไรอีกยี่ห้อหนึ่งจำชื่อไม่ได้ 2 ยี่ห้อเท่านั้นที่บินในประเทศ ราคาบินในประเทศ ยังแพงขนาดนี้ ถ้าไปต่างประเทศจะขนาดไหน
และแล้วโชคก็เข้าข้าง เผอิญทำงานอยู่ฝ่ายขาย และปีนั้น ทีมทำยอดขายทะลุเป้าถล่มทะลาย อำนาจการต่อรองจึงเกิดขึ้น เจ้านายให้เงินมาก้อนหนึ่งหัวหน้าแก๊งค์เราจึงสรุปว่าจะพาไปสิงคโปร์...โห พี่ๆเขาไม่ตื่นเต้นกันหรอก เพราะเขาเดินทางกันบ่อยแล้ว แต่คนตื่นเต้นสุด เราเนี่ยแหละหน้าบานมาก ดีใจที่สุด ที่ความฝันจะเป็นจริงแล้ว ที่สำคัญฟรี
วันที่ขึ้นเครื่อง พี่ๆยกที่นั่งริมหน้าต่างให้ เพราะทุกคนสงสารเด็กบ้านนอก ไม่เคยขึ้นเครื่อง ความเงอะงะ บังเกิดตลอดการเดินทาง เป็นที่ขำขันของพี่ๆ. อาทิเช่นใส่เข็มขัดไม่เป็น ปรับเบาะไม่ได้ เข้าห้องน้ำแบบกล้าๆกลัวๆ แต่ก็ถือว่าโชคดีมากๆ ขึ้นเครื่องครั้งแรก ก็ออกไปนอกประเทศซะด้วย พี่ๆพาเดินเที่ยว เสียขาลาก 3วัน เรียกได้ว่า เดินจนหมดพื้นที่จะเดินต่ออีกแล้ว สำหรับสิงค์โปรกันทีเดียวเชียว
ช่วงนั้นสิงค์โปร กำลังมีเทศกาลลดราคากระหน่ำ แบรนด์เนม ลดกันสุดๆ แต่นั่นไม่เคยอยู่ในความสนใจเราเลย ถือคติ หน้าตาดีอยู่แล้ว 199 เอาอยู่ เอาตังค์ไว้กินข้าวดีกว่า(ความเป็นจริงไม่มีตังค์) ยังจำภาพทริปนั้นไม่ลืมเลือน และตั้งแต่วันนั้นมา ที่นั่งริมหน้าต่าง จะเป็นของเราทุกครั้งไม่ว่าจะไปไหนๆ...เพราะรักที่จะมองปุยเมฆฟูนุ่ม รักที่จะมองแสงไฟวิบวับในเวลากลางคืน รักที่จะมองบ้านเรือน ถนน รถรา ที่เหมือนบ้านตุ๊กตา. เมื่อมองลงมาตอนเครื่องจะลงจอด. วันนี้ถวิลหา แต่ทำอะไรไม่ได้แล้ว เพราะ Covid-19 ซึ่งมีผลให้ไปไหนๆไม่ได้ และซ้ำยังทำให้ชีวิตกำลังหมดโปรโมชั่น ในเวลาอันไกล้นี้ สิ่งที่ทำได้ จึงเพียงแค่ค้นภาพเก่าๆมาพึมพำกับตัวเอง😊😊
📌เก็บภาพมาจากเหนือน่านฟ้าประเทศญี่ปุ่น Japan 🇯🇵
📌เก็บภาพจากเหนือน่านฟ้า เมือง Doha , Qatar 🇶🇦 ยามค่ำคืน
📌เก็บภาพจากเหนือน่านฟ้าจังหวัดกระบี่

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา