Route 11-3 กรุงเทพ Last day
การเดินทางในทุกเส้นทางมักเป็นความทรงจำดีๆเสมอที่ผ่านเข้ามาในชีวิต แต่ทุกการเดินทางมีจุดเริ่มต้น เพื่อที่จะพาเราไปยังจุดสิ้นสุด
วันนี้เป็นวันสุดท้ายกับการ มา กทม ของผม อาจจะไม่ได้เป็นการเดินทางที่หวือหวา อะไรมากเท่าไรในช่วงวันหยุด แต่ก็เปิดประสบการณ์ใหม่ๆความทรงจำใหม่ที่ผ่านเข้ามาในช่วงเวลาสั้น ในครั้งนี้
ผมเริ่มออกจากที่พักแต่เช้าเพื่อไปหารุ่นน้องตามที่ได้นัดกันไว้แถวรัชดา หลังจากไม่ได้เจอกันมานาน
ระหว่างทางผมก็ถ่ายรูปไปเรื่อยๆพร้อมกันกับการมองดูถึงวิถีชีวิตที่ยังดูเป็นการผสมระหว่างชุมชนกึ่งชุมชนเมืองขนาดใหญ่ที่ยังคงเก็บซ่อนเสน่ห์ความ น่าค้นหาบางอย่างไว้อยู่ภายใต้ความวุ่นวาย มากมายได้อย่างแนบเนียน
ผมไม่รู้นะว่าตรอกตรงนี้เขาจะเรียกกันว่าอะไรแต่ถ้าได้เข้าไปเดินคงมีอะไรให้ได้ลองซื้อลองชิมกันเยอะแน่นอน
และวันนี้ที่ผมก็ยังคงต้องเดินผ่าน. ออน ล็อก หยุน เช่นเหมือนวันแรกที่ผมมาแต่ที่ต่างไปคือ วันนี้คนที่. ออน ล็อก หยุด เยอะมาซึ่งมาตั้งแถวรอกันเยอะตั้งแต่เช้าเลย อย่างเห็นได้ชัดซึ่งต่างจากวันที่ผมมาก่อนหน้านี้มาก
ก็ของเขาอร่อยก็ไม่แปลก แต่วันนี้จากที่จะหาอะไรลองท้องซะหน่อยก็คงต้องขอผ่านไปก่อนละกันนะครับ ไว้ครั้งหน้าค่อยมาซ้ำอีกรอบ
ผมกลับมายัง mrt สามยอดอีกครั้งเพื่อไป ยัง mrt ศูนย์วัฒนธรรม เพื่อไปหารุ่นน้องที่รัดกันไว้ ซึ่งตอนนี้ก็ 9โมงกว่าแล้ว
ซึ่งเรามีนัดกันว่าจะไปเดินเที่ยวกันถ่ายรูปกันก่อนที่ผมจะขอให้น้องไปส่งยัง สนามบินในตอนเย็น
ตอนนี้ผมก็มาถึงตามที่นัดกันไว้แล้วแต่ผมคิดว่าผมคงมาไวไปหน่อยก็คงได้แต่นั่งรอรุ่นน้อง อยู่ที่ร้านกาแฟ เหมือนเช่นเคย
มันคงเป็นอะไรที่ดูน่าตลกเพียงแค่แก้วกาแฟวางบนโต็ะได้ไม่ถึง5นาที โทรศัพท์ที่อยู่ในมือก็ดังขึ้น ใช่ครับรุ่นน้องตัวดีก็โทรมา ผมก็คงได้แต่ต้องไปขอให้พนักงานเปลี่ยนแก้ว ให้เป็นแบบกลับบ้าน ก่อนที่ผมจะไปที่ลานจอดรถ เพื่อไปยังคอนโด
หลังจากที่ผมอยู่คอนโดสักพักเพื่อนรอการอาบน้ำแต่งตัวก็ได้เวลา ออกไปหาอะไรกินสักที
ที่เราเลือกไปก็ไม่ได้ไกลจากที่ผมพักเท่าไร เลยเอาจริง ผมก็ยังไม่เข้าใจผมจะตื่นเช้าทำไม เราขับรถกันมา จอดแถว ถนนสนามไชย เพื่อว่าที่จะได้เดินรอบๆ แถวนี้ด้วย
ร้านแรกที่ไปโดยไม่ได้ตั้งใจ คือ ร้าน เต้าฮวย เฉาก๊วย เฮียมัก. ก็ตามชื่อละครับ เต้าฮวยน้ำขิง. เฉาก๊วยคือเป็นอะไรที่ผมฟินมาก กับการตามหาอะไรแบบนี้
คุณตาที่คอยต้อนรับและยังดูสุขภาพแข็งแรง กับการขาย เต้าฮวย เฉาก็วย ในระยะเวลา 58ปี ที่ท่าเตียน เต้าฮวยเนื้อเนียนๆกับน้ำขิงที่รสชาติพอดีๆกลิ่นหอมกินง่ายเข้ากั๊นเข้ากัน. อีกทั้งเฉาก็วยหนึบหนึบกับน้ำอ้อย นี้คือผมฟินจนไม่ลืมหูลืมตาเลยครับ
อีกทั้งราคายังน่ารักมาอีกด้วย ใครผ่านมาก็ลองแวะกันดูนะครับ ร้านหยุดวันจันทร์นะครับ
จากร้านเฮียมัก เรามาแก้ง่วงด้วยร้านการแฟกันสักหน่อย กับร้าน blue whale cafe ร้านสีน้ำเงิน หรือปลาวาฬสีน้ำเงิน ร้านอยู่ในซอย ตรงข้ามวัดโพธิ์
ร้านแต่งง่ายๆแต่ดูมีสไตล์ด้วยการใช้สีน้ำเงิน ฟ้า และ ขาว ทำให้ใครที่เข้ารู้สึกสบายใจ และทำให้บรรยากาศในร้านดูอบอุ่นไปด้วย กับเสียงเพลงเบา ผมก็ขอนั่งพักแปปนึงก่อนที่จะเดินกันต่อ
หลังจากได้นั่งพักนั่งคุยก็หายเหนื่อยพร้อมกับการชาร์จโทรศัพท์ ที่ไกลจะหมด ผมเริ่มจะเดินกันไปยัง แต่ก็ถ่ายรูปไปด้วยเรื่อยๆ
จนรุ่นน้องเริ่มบ่นร้อนตามมาจากด้านหลัง แต่ก็นั่นละครับจะต่อหรือเดินกลับก็มีค่าเท่ากันไหนๆก็ไหนละ. กินไอติมสักหน่อยละกัน เผื่อจะดับร้อนได้บ้าง
เราเดินกันน่าจะรอบ เขตพระนครแล้วหรือเปล่าก็ไม่แน่เใจ. เหมือนกัน แต่วันนี้ถือเป็นวันที่อากาศร้อนมาก ต่างจากวันที่ผมมาลิบลับ กับแสงแดดที่พร้อมจะเผาทุกอย่าง
แต่เท่าที่ผมเห็นก็ยังเห็นมีนักท่องเที่ยวเดินอยู่บ้างแต่คงจะบางตากว่าทุกทีที่ได้เห็น รถตุ๊กๆที่ยังคงยืนรอนักท่องเที่ยวเหมือนๆเดิมในเกือบทุกวัน
สักพักผมก็เดินมาถึงด้านหน้าราชวัง บอกได้เลยว่าวิววันนี้คงจะเป็นทั้งความโชคดีที่เมฆท้องฟ้าวันนี้สวยมาก ดึงสีสันขับกันกับตัวอาคาร หลังคา ยอดเจดีย์ รวมถึงบริเวณด้านนอกอย่างกับโดยจับวางได้อย่างลงตัว
ตอนนี้คงเดินรอบจริงๆละครับคงต้องรีบเดินกลับกันแล้ว
และจากการที่มีคนเริ่มจะไม่ไหวกับการที่ผมพามาทรมารในครั้งนี้สิ่งที่จะได้กลับมาก็จะประมาณนี้ละครับ แม่สาวน้อย
และเราก็กลับมายังรถเพื่อเตรียมตัวส่งผมไปยังสนามบินเพื่อกลับเชียงใหม่ ในเย็นวันนี้ การมา กทม ของครั้งนี้ดูเหมือนผมยังมีอะไรที่ไม่ได้ทำอีกเยอะเลยไว้ผมจะกลับมาใหม่นะครับ. ครั้งหน้าคงต้องเตรียมตัวให้มากกว่านี้
การได้ออกไปท่องเที่ยวหนึ่งครั้งไม่ว่าจะไปที่ไหนเวลาแห่งความสุขและความสนุกมักผ่านไปไวเสมอ จนบางครั้งในบางที่เราก็ยังอยากจะหยุดเวลาให้หยุดอยู่ตรงนั่นนาน เพื่อให้ความทรงจำดีๆไว้ให้ได้มากที่สุด
และไปเที่ยวด้วยกันอีกนะครับ. อุตสา พา ไปเที่ยว #กรุงเทพ Bangkok
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
