นิยาย จับให้ได้ในสามวัน ตอนที่ 4
แม้จะอายุอานามปาเข้าไปหกสิบกว่า แต่ “บอส ทองหล่อ” กลับเอ่ยถามเฮียตี้ผู้ทาบทามจ้างวาน ด้วยประโยคเดียวกับนักศึกษาจบใหม่สมัยนี้ที่เอ่ยถามนายจ้างประโยคแรกในวันสอบสัมภาษณ์
“ถ้าตกลงรับงาน ผมจะได้เท่าไหร่?”
“ก็ยกหนี้ให้สิบล้าน กับเงินสดให้ติดตัวหลบหนีอีกห้าล้าน เงินสดตอนนี้มีอยู่แล้วในเซฟ เป็นเงินรายได้ของวันนี้”
บอส ทองหล่อ ต่อรองเฮียตี้แบบไม่ต้องคิด
“เงินสดสิบล้าน กับปลดหนี้ทั้งหมด เฮียอย่าลืมว่านี่เป็นคดีใหญ่ คงถูกตำรวจกดดันเต็มที่ จะหนีรอดจนหมดอายุความหรือเปล่าก็ไม่รู้ แค่ห้าล้านจะทำอะไรได้”
“แต่เงินสดสิบล้านนั่นมันสูงไป ไหนจะหนี้สิบล้านที่ยกให้อีก”
นายจ้างต่อรองค่าแรง เป็นสามัญของการจ้างงานในโลกใบนี้ บอสสวนกลับ
“แหมเฮีย บ่อนมีรายได้วันหนึ่งตั้งกี่ล้าน กับเปิดบ่อนมาแล้วเท่าไหร่ ใจถึงหน่อยสิเฮีย”
“นายรู้ดีนี่ รายได้ต่อวันเยอะก็จริง แต่ต้องเสียค่ารายการ ค่าคุ้มครองเท่าไหร่ ก็เห็นกันอยู่ว่าเงินที่ได้ต้องทำบัญชี แบ่งเป็นกอง ๆ ให้คนโน้นคนนี้ชัดเจน เหลือเฮียเป็นรายรับสักเท่าไหร่เชียว นอกจากนี้ในส่วนของเฮียก็ต้องแบบครึ่งกับผู้ใหญ่อีก ความซื่อสัตย์ ทำให้บ่อนของเฮียอยู่ยงมาถึงวันนี้ ถ้าไอ้คงทนแม่งไม่มาก่อเรื่องเสียก่อน ก็ไม่ต้องขอร้องนายหรอกบอส”
“ยังไงก็สิบล้าน ผมถึงจะตกลง”
เมื่อแน่ใจว่าไม่สามารถเปลี่ยนตัวเลขให้น้อยกว่านั้นได้แน่นอนแล้ว เฮียตี้จึงตอบตกลง พร้อมกับเงื่อนไข
“เพื่อเห็นแก่อนาคตในวงการ เฮียตกลงตามข้อเสนอของนาย แต่นายต้องรับปากด้วยชีวิต ไม่ว่าจะหนีรอดได้หรือไม่ ห้ามซัดทอดถึงมือปืนที่แท้จริง เอ่อ หมายถึงชายชุดดำทีมนั้น วงการนี้นายก็รู้ดีว่าการผิดสัญญา หรือทรยศหักหลัง ผลลัพธ์จะเป็นยังไง”
ด้วยเหลี่ยมคูในแวดวงนักเลงที่เคี่ยวกรำมาทั้งชีวิต บอสสวนกลับ
“เฮียหรือแบ๊คอัพเบื้องหลังเฮียก็เหมือนกัน เมื่อมีข่าวออกไปว่าผมเป็นคนฆ่าไอ้คงทน แล้วหนีไป ขอให้อย่ามีความคิดที่จะฆ่าตัดตอนผม จะบอกอะไรให้ ผมเองก็มีพวกพ้อง จริงอยู่ แม้จะไม่สามารถถล่มเฮียได้ แต่ข้อมูลที่เป็นความลับต่าง ๆ จะพรั่งพรูออกสู่สาธารณะทันที ถ้าผมตายโดยการฆาตกรรม เฮียไม่รู้หรอกว่ากี่ปีที่ผมทำงานให้เฮีย ผมเห็นอะไรมาบ้าง”
เฮียตี้ กึ่งดีใจ กึ่งหนักใจ ก่อนจะให้สัญญา
“ตกลงตามนั้น นายก็รู้ เฮียเป็นคนแบบไหน เมื่อลั่นวาจาไปแล้ว เฮียไม่เคยเสียสัตย์”
ลูกจ้างในหน้าที่ใหม่ที่ใคร ๆ เรียกหาด้วยคำนำหน้าว่า “ไอ้” แต่อาวุโสสูงกว่า ผ่านโลกมามากกว่า เอ่ยรู้ทัน
“ลำพังเฮียคนเดียวไม่เท่าไหร่หรอก แต่นายของเฮีย คนที่อยู่เบื้องหลังของเฮียนั่นแหละที่น่ากลัว คน ๆ นี้ หรือคนพวกนี้ แม้จะมีตำแหน่งแห่งหนสูงส่ง แต่ความซื่อสัตย์ คำไหนคำนั้น สู้นักเลงกระจอกข้างถนนแบบเราไม่ได้หรอก เฮียก็เหมือนกัน ระวังตัวไว้บ้างก็ดี อย่าไว้ใจให้มากนัก”
เฮียตี้ พยักหน้าเข้าใจ เพราะเขาเองก็ไม่ไว้วางใจผู้ใหญ่ลึกลับผู้เป็นแบ๊คอัพธุรกิจสีเทาอยู่เช่นกัน เขารู้เแต่เพียงว่า ตราบใดที่ยังสามารถทำผลประโยชน์ให้ได้ เขาก็จะยังมีชีวิตอยู่
“ทีนี้เรามาคุยในส่วนของรายละเอียดกัน หลังจากนายรับเงินไปแล้ว ก็ขอให้กบดานในที่ที่ปลอดภัย คงหาได้ใช่มั้ย เฮียไม่อยากรับรู้ในเรื่องนี้ เพื่อให้การหลบหนีของนายเป็นความลับที่สุด จากนั้นเฮียจะปั้นพยาน ก็เด็ก ๆ ในบ่อนนั่นแหละ โดยจะให้ข่าวว่านายเป็นคนยิงคนเดียว ตำรวจชุดแรกที่เข้ามาก็จะเอาเอาคำให้การนี้ไปบอกสื่อมวลชน ซึ่งจะงับข่าวไปขยายต่อ สังคมก็จะเชื่อสนิทใจว่านายเป็นคนยิง”
“เหตุผลในการยิงของผม?”
“นายห้ามลากเฮียเข้าไปเกี่ยวโดยเด็ดขาด เด็กจะให้ข่าวไปในแนวว่านายน่าจะยิงเพื่อป้องกันตัว หรืออย่างน้อยก็เพื่อระงับความคลั่งเสียสติของไอ้คงทน ที่ยิงคนสะเปะสะปะ”
“แต่ไอ้คงทน มันหลบอยู่ในห้องน้ำ คนอื่นที่อยู่ในบ่อนก็วิ่งออกไปหมดแล้ว จะยิงคนอื่นได้ไง มันไม่สมเหตุสมผลนะเฮีย”
เฮียตี้ถอนใจ
“มันฉุกเฉิน มีเวลานิดเดียว เฮียคิดออกมาได้เพราะจำเอามาจากจ่าคลั่งที่โคราชที่ยิงคนไปทั่ว อย่าลืมว่ามีหลักฐานชัดเจนว่าไอ้คงทนฆ่าคนมาแล้วสามศพ รวมทั้งตำรวจด้วยซ้ำ กับได้รับบาดเจ็บอีกหลายคน นายฆ่าเพื่อระงับการฆ่า คงได้รับความเห็นใจจากสังคมระดับหนึ่ง”
เฮียตี้ รวบรวมความคิด ก่อนจะพูดต่อ
“นั่นคือคำให้การของเด็กในบ่อน ซึ่งเป็นแค่การคาดการณ์ และทุกคนจะให้การไปในแนวทางเดียวกัน ที่สำคัญคือ นายต้องหนีให้รอด แต่ถ้าพลาดถูกจับ ก็ให้ปากคำตำรวจไปในแนวนี้ จำได้ใช่มั้ย?”
“ป้องกันตัว ป้องกันชีวิตคนอื่น”
บอส ทองหล่อ ทวนคำ เฮียตี้ ยิ้มออก
“ใช่ แล้วก็ขอให้มั่นใจในข้อตกลง นายก็แค่ตัวละครที่จำเป็นต้องมี อย่างน้อยนายก็ไม่ได้ยิงเพราะโกรธแค้น กลับเป็นฮีโร่เสียด้วยซ้ำ การเปิดตัวนาย ทำให้ทุกอย่างคลี่คลายทั้งต่อเฮียและต่อนายของเฮีย ขอให้หนีให้รอดเพื่อให้ทุกอย่างเป็นปริศนา ส่วนถ้าพลาดก็ให้การไปตามนั้น แล้วนายจะได้รับการดูแลอย่างดี”
“แสดงว่าผมจะไม่รอด?”
“ไม่ใช่แบบนั้น แค่พูดในทางที่เลวร้ายที่สุดไว้ก่อน”
“ถามจริง จะฆ่าผมปิดปากมั้ย?”
เฮียตี้ จ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาบอส ทองหล่อ
“การตายของนายไม่มีประโยชน์ใด ๆ กับเฮีย กลับจะยิ่งเสี่ยงตามคำขู่ของนาย และสังคมจะยิ่งสงสัยไปใหญ่ พยานคดีลูกกระทิงแดงที่ตายที่เชียงใหม่ นายคงได้ข่าวแล้ว สังคมสงสัยจนนายกฯ ต้องอายัดศพเพื่อตรวจสอบ เฮียไม่อยากให้เรื่องของเราบัดซบถึงขนาดนั้น ซึ่งนั่นจะยิ่งทำให้เคลียร์ยาก”
บอส ทองหล่อ พยักหน้ารับทราบ เอ่ยถาม
“ผมคงต้องไปแล้ว เงินอยู่ที่ไหน?”
“ตามเฮียไปที่รถ เงินอยู่ที่นั่น”
เงินสิบล้านในถุงผ้า ถูกยื่นให้บอส ทองหล่อ โดยไม่มีความเสียดายใด ๆ เงินที่จะแลกมาซึ่งอนาคตที่รอวันจะกลับมาผงาดในวงการอีกครั้ง เงินที่นอกจากจะรักษาสถานภาพของ “นาย” ไว้ได้ ยังรักษาชีวิตของเขาเอาไว้ด้วยเช่นกัน
รถจักรยานยนต์ค่อนข้างเก่าที่มีถุงเงินสิบล้านวางอยู่ตรงง่ามขาผู้ขับขี่จากไปแล้ว เฮียตี้ยกนาฬิกาข้อมือมาดู สมองคำนวณ
“ยังมีเวลาอีกครึ่งชั่วโมงก่อนตำรวจจะมาถึง”
เขาเดินจากที่จอดรถ เข้ามาในบ่อนอีกครั้ง เมื่อเห็นการขนย้ายอุปกรณ์เล่นพนันใกล้จะเสร็จสิ้น เขาจึงออกคำสั่ง
“ขนของทั้งหมดให้เสร็จภายในห้านาที แล้วให้ทุกคนมาประชุมที่หน้าห้องแลกชิบ เราต้องเตี๊ยมทุกอย่างให้ตรงกัน”
ศพทั้งสี่ยังคงนอนในท่าสุดท้ายก่อนขาดใจ เลือดที่ไหลออกจากร่างเริ่มแห้งกรัง
ไม่มีกลิ่น ไม่มีเสียงของความโศกเศร้าต่อการตายของเพื่อนมนุษย์ให้สัมผัสได้เลยแม้แต่น้อย
อำนาจของเงินสีเทา สยบทุกสรรพสิ่งลงไปอย่างสิ้นเชิง ไม่เว้นแม้แต่ความรู้สึกหวาดกลัวต่อการเสียชีวิต อันเป็นสามัญสำนึกของความเป็นมนุษย์ สยบได้แม้กระทั่งคำปฏิญาณของผู้มีหน้าที่รักษากฎหมายบางคนที่หลงใหลในทรัพย์สินอันได้มาโดยมิชอบ จนสูญเสียคุณธรรมแห่งวิชาชีพไปอย่างน่าเสียดาย...
โปรดติดตามตอนต่อไป
กวีเหลวไหล
๑๐ สค. ๖๓
โปรดอย่าหลงลืมว่านี่คือนิยาย...
- 16
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
