:ห้องแสดงภาพหมายเลข 820
จักรวาลเรื่องสั้นชมรมศิลป์: ภาพครอบครัวของโมเนต์โดยมาแน (The Monet Family in Their Garden at Argenteuil, 1874) ตอนพิเศษ
*คำเตือน: นี่เป็นตอนต่อจากห้องแสดงภาพหมายเลข 818 และ 819 ถ้าใครยังไม่เคยอ่าน ขอให้ไปอ่านย้อนหลังเรียงมาก่อนนะคะ เพราะว่าตอนนี้จะเฉลยเรื่องราวทั้งหมด เดี๋ยวไม่เข้าใจค่ะ ❤️
“หลังจากคามีย์ขยิบตาให้คุณอัลเบิร์ต เธอก็เดินกลับไปยังห้องสุดระเบียงทางเดินที่จัดแสดงผลงานของโมเนต์ไว้เกือบทั้งหมด ตอนที่คามีย์ยังมีชีวิต โมเนต์ได้วาดภาพของเธอหลายภาพ ลือกันว่าเธอเดินหายเข้าไปในภาพ Woman with a parasol หรือ ผู้หญิงกางร่ม ภาพนี้ยังไงล่ะ”
https://www.claude-monet.com/woman-with-a-parasol.jsp
ฉันมองตามมือของหัวหน้าชมรมศิลป์ ที่ชี้ไปยังภาพวาดงดงามของผู้หญิงที่แต่งกายชุดขาวทั้งตัว ถือร่มคันเล็กสีเขียวด้วยมือซ้าย ด้านข้างมีเด็กผู้ชายตัวเล็กยืนอยู่ เป็นภาพวาดสดใสที่ดูราวกับมีชีวิต เห็นถึงชายกระโปรงพลิ้วไหวและใบไม้ที่กำลังโบกสะบัดตามแรงลม
วันนี้ชมรมศิลป์จัดกิจกรรมทัศนศึกษาที่พิพิธภัณฑ์ศิลปะ สมาชิกชมรมต่างแยกย้ายกันอยู่ตามที่ต่างๆของพิพิธภัณฑ์ แต่ฉัน ที่ช่างสงสัยและมีคำถามตลอดเวลา ได้เดินตามติดหัวหน้าชมรมไปทุกแห่ง หวังจะเก็บเกี่ยวความรู้งานศิลป์ให้ได้เยอะที่สุด ตอนนี้ฉันกับเขามาอยู่ที่ห้องแสดงภาพหมายเลข 820 ซึ่งทั้งชั้นนี้ จัดแสดงผลงานของศิลปินฝั่งยุโรปในช่วงปลายศตวรรษที่ 18 ถึง 20
“แสดงว่าเธอเดินออกมาจากภาพวาดและหายเข้าไปในภาพวาดทุกวันอาทิตย์อย่างนั้นเหรอคะ?” ฉันทำตาโต เอ่ยถามหัวหน้าชมรมศิลป์ด้วยความตื่นเต้น หลังจากได้ฟังหัวหน้าชมรมเล่าถึงประวัติของห้องแสดงภาพหมายเลข 819 ที่ตั้งอยู่ถัดไป ว่ามีความเชื่อมโยงกับภาพนี้
“เขาเล่าต่อกันมาอย่างนั้นนะครับ คุณอัลเบิร์ตเคยให้สัมภาษณ์ในงานเปิดตัวห้องแสดงภาพของอาคารต่อเติมใหม่ ฝั่งตะวันตก ที่จัดขึ้นเมื่อ 3 ปีก่อน ว่าเขารักห้องหมายเลข 819 เป็นพิเศษ ไม่ใช่เพราะชอบผลงานของมาแน แต่เป็นเพราะเขาเคยเจอกับภรรยาของโมเนต์และประทับใจเธอมาก จนออกแบบห้องนั้นให้กับเธอ”
“แล้วนักข่าวเชื่อสิ่งที่คุณอัลเบิร์ตพูดด้วยเหรอคะ สรุปแล้ว เธอเป็น ผี งั้นเหรอ” ฉันลดเสียงลงจนแทบกลายเป็นเสียงกระซิบ พลางจ้องมองตาของผู้หญิงชุดขาวในภาพ เธอจะขยิบตาให้ฉันบ้างไหมนะ
“ผมว่าแล้วคุณต้องถามแบบนี้” หัวหน้าชมรมศิลป์พูดด้วยเสียงกลั้วหัวเราะ พร้อมกับส่งรอยยิ้มสุดละมุนมาให้ก่อนจะพูดต่อว่า “ผมเตรียมคำตอบไว้แล้วครับ คุณอัลเบิร์ตได้เขียนเพิ่มเติมไว้ในจดหมายเหตุของพิพิธภัณฑ์ เดี๋ยวผมขอเปิดลิงค์ก่อนนะ นี่ครับ”
เขายื่นโทรศัพท์มือถือหน้าจอสัมผัสส่งมาให้อ่านข้อความบนหน้าเว็บไซต์ของพิพิธภัณฑ์
https://maps.metmuseum.org/galleries/fifth-ave/2/818
‘ในขณะที่ผมกำลังตกใจและมึนงงกับสิ่งที่เพิ่งรับรู้ ผมพอจับใจความได้เล็กน้อย เธอพูดถึงคาเฟ่ Guérbois ว่ามีหัวหน้าชมรมศิลป์จากที่ห่างไกล เดินทางไปสัมภาษณ์ เอ็ดการ์ เดอกาส์ ศิลปินชื่อดังที่เชี่ยวชาญการวาดภาพเรือนร่างของสตรี ผมจึงค้นหาข้อมูลเพิ่มเติมจนทราบว่าคาเฟ่ Guérbois ที่ตั้งอยู่บนถนน เดอ คลิชี มักถูกใช้เป็นแหล่งพบปะของศิลปินกลุ่ม impressionist และโมเนต์ก็ชอบไปที่นั่น แต่ที่ผมยังสงสัยคือ หัวหน้าชมรมศิลป์ที่คามีย์เอ่ยถึงคือใครกันแน่’
“ที่คุณอัลเบิร์ตเขียนนี่หมายความว่ายังไงนะคะ” ฉันถามด้วยโทนเสียงสูง คิ้วขมวดเป็นปมเหมือนโบว์ เพราะไม่เข้าใจอะไรสักอย่าง
หัวหน้าชมรมศิลป์ลากฉันออกมาอยู่บริเวณมุมห้องที่ไม่ค่อยมีคนเดินผ่าน ก่อนจะพูดเสียงเบาว่า “เคยได้ยินเรื่องการเดินทางข้ามเวลาผ่านไทม์แมชชีนไหมครับ”
“คุณจะบอกว่าคนสัมภาษณ์เดอกาส์คือโดเรม่อนอย่างนั้นเหรอ!” ฉันยกมือขึ้นทาบอกด้วยความตกใจ
หัวหน้าชมรมหันหน้าหนีแล้วหัวเราะพรืดออกมาอย่างเก็บอาการไว้ไม่อยู่ “ไม่ใช่สิครับ ฮ่าๆ คุณรู้ไหม ว่าบทสัมภาษณ์ของเดอกาส์น่ะ มีอยู่จริงๆนะครับ มีบันทึกอยู่ในชมรมศิลป์เล็กๆที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง ผมสืบทราบมาว่าหัวหน้าชมรมคนนั้นเขาได้ใช้ไทม์แมชชีนย้อนเวลาไปในอดีตเพื่อสัมภาษณ์เดอกาส์ตัวจริงเสียงจริงเลยล่ะครับ”
“ไทม์แมช - อีน!” หัวหน้าชมรมยื่นมือมาปิดปากฉันอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะตะโกนได้จนจบคำ พร้อมกับเอานิ้วชี้ไว้ที่ปากส่งสัญญาณบอกให้เงียบ
“ขอโทษค่ะ ตกใจไปหน่อย แหะๆ แต่ว่าเรื่องไทม์แมชชีนนี่มีจริงๆงั้นเหรอ”
“ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันครับ คงต้องไปถามหัวหน้าชมรมคนนั้น” เขาตอบพร้อมเสียงหัวเราะคิก
“งั้นแสดงว่าคามีย์คงได้คุยกับหัวหน้าชมรมศิลป์คนนั้น แล้วรู้ความลับบางอย่างเกี่ยวกับการเดินทางข้ามเวลา อาจจะผ่านภาพวาดภาพนั้น” ฉันชี้ไปที่ ‘ผู้หญิงกางร่ม’ “แล้วก็เดินทางจากอดีตมายังพิพิธภัณฑ์แห่งนี้น่ะเหรอคะ”
ใครก็ได้ช่วยบอกฉันทีว่านี่คือเรื่องโกหก
“ถ้าสรุปจากข้อมูลทั้งหมดที่มี ก็คงจะเป็นอย่างนั้นครับ”
“แต่ว่าเธอตายไปแล้วนี่คะ เธอรู้ว่าตัวเองเสียชีวิตก่อนสามีนะ”
“ความลับของการเดินทางด้วยไทม์แมชชีนก็คือเราต้องถอดจิตวิญญาณไปน่ะครับ ตอนที่ยังมีชีวิต จะสามารถไปที่ไหน ช่วงเวลาไหนก็ได้ ผ่านสิ่งของบางอย่าง แต่ถ้าเสียชีวิตไปแล้ว จิตวิญญาณยังมีความผูกพันอย่างแรงกล้ากับสถานที่ที่เคยเดินทางด้วยไทม์แมชชีน เราจะสามารถกลับไปที่เดิมได้ แต่ก็จะต้องทำแบบนั้นซ้ำๆ จนกว่าวิญญาณจะได้รับการปลดปล่อยทางความรู้สึกน่ะครับ”
“งั้นก็เป็นผีที่เดินทางข้ามเวลาได้ด้วยน่ะสิคะ แง น่ากลัวมากกว่าเดิมอีก” ฉันหยีตา ยกสองมือขึ้นปิดหน้าด้วยความกลัว
“แต่ถ้าได้พูดคุยกับเธอ จะรู้ว่าเธอเป็นคนที่น่ารักอ่อนโยนคนหนึ่งเลยนะครับ ถึงเป็นผี อาจจะไม่น่ากลัวก็ได้”
ทันทีที่ได้ยินประโยคนั้น ฉันถึงกับชะงัก เงยหน้าขึ้นมองหัวหน้าชมรมศิลป์ด้วยแววตาสงสัย จึงทันเห็นเขาหันหน้าไปทางภาพวาดนั้น พร้อมกับขยิบตาหนึ่งที โชคดีที่ฉันกลัวเกินกว่าจะหันไปมอง ว่าหญิงสาวชุดขาวในภาพขยิบตาตอบกลับมาหรือไม่ แต่ฉันคิดว่าฉันรู้แล้วแหละ ว่าหัวหน้าชมรมศิลป์ที่ใช้ไทม์แมชชีนไปสัมภาษณ์เดอกาส์คนนั้น คือใคร
[จบบริบูรณ์]
🖼️ เกร็ดเพิ่มเติม
โมเนต์ได้วาดภาพ คามีย์ ภรรยาของเขาไว้หลายภาพเลยค่ะ นอกจาก Woman with a parasol ที่กรีนยกมาก็ยังมี
'The woman in the green dress, 1866'
en.wikipedia.org
'Camille Monet, 1872'
fineartamerica.com
'Camille Monet and a child in the Artist's garden in Argenteuil, 1875'
wikiart.org
'Camille with green parasol, 1876'
wikiart.org
'Camille on her deathbed, 1879'
wikiart.org
🎟 หมายเหตุ
ถ้าอ่านตอนนี้จบ แล้วย้อนไปอ่านตอนที่ 1 จะเจอ hint บางอย่างที่กรีนทิ้งไว้นะคะ เช่น
- ร่มสีเขียวที่ข้อมือด้านซ้าย
- ความรู้สึกผูกพันของคามีย์กับภาพของมาแนที่ทำให้เธอกลับมาที่นี่
- เธอมาตรงเวลาทุกครั้ง เพราะต้องมาที่เดิมซ้ำๆ
- เธอเดินมาจากห้องหมายเลข 820 ซึ่งอยู่สุดระเบียงทางเดิน ทำให้มักได้ยินเสียงฝีเท้าของเธอเดินมาตามระเบียง
- หลังจากอัลเบิร์ตเจอคามีย์ครั้งแรก เขามีความรู้สึกแปลกๆ
- ข้อความบนกระดาษที่อัลเบิร์ตเขียนทักทายคามีย์ ว่า ‘หญิงสาวผู้งดงามราวกับออกมาจากภาพวาด’
- ความกลัวของคามีย์ ว่าถ้าอัลเบิร์ตรู้จักตัวตนแล้วจะผิดหวัง
😁😁
- สิ่งหนึ่งที่กรีนเขียนไว้ แต่ยังไม่ได้คลายปมคือสร้อยล็อกเก็ตที่อัลเบิร์ตสวมให้กับคามีย์ ข้างในเป็นภาพ Woman with a parasol ภาพต้นเรื่องของตอนนี้ค่ะ ^ ^
ขอบคุณคนอ่านทุกคนนะคะ ❤️❤️
ขอบคุณ พี่บี หัวหน้าชมรมศิลป์ผู้เริ่มต้นจักรวาลและเป็นคนแนะนำรูปภาพของมาแนภาพนี้ให้ด้วยค่ะ ^ ^ ติดตามพี่บีได้ที่เพจ ให้เพลงพาไป >> https://www.blockdit.com/mysongbook
- 4
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
