11 ส.ค. 2020 เวลา 06:08 • นิยาย เรื่องสั้น
...กูจะไม่ทน...
“นี่แกจะออกไปม็อบจาบจ้วงสถาบันที่สวนลุมฯ เหรอ?”
“ศรีวรรณ” แม่ค้าขายก๋วยเตี๋ยวน้ำตกคลองหก เอ่ยถาม “นรีศรีรัฐ” บุตรสาวนักศึกษาชั้นปีที่สามในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์สีดำ ราวกับวงเมทาลิก้าอันโด่งดังสมัยเธอยังเป็นสาวรุ่น
“เปล่าแม่ ฉันจะไปติววิชากับเพื่อน”
หญิงกลางคน ถอนหายใจ มือลวกเส้นก๋วยเตี๋ยวง่วนอยู่
“ไม่ต้องมาโกหก แม่เห็นในเฟส แกอยู่ในกลุ่มตลาดล่างบ้านั่นด้วยนี่”
“แหมแม่ คนรุ่นฉัน ใครไม่อยู่ก็เชยตายสิแม่ เพื่อนจะกล่าวหาว่าเป็นสลิ่ม ไม่มีใครคบ แม่จะไปรู้อะไร”
“แต่แม่รู้ว่าแกโกหกแม่ และกำลังจะไปชุมนุมกับกลุ่มบ้า ๆ นั่น”
“บอกความจริงก็ได้ ฉันกำลังจะไปสวนลุมจริง ๆ ยกเลิกไม่ได้ด้วย นัดเพื่อนไว้แล้ว”
“วันนี้เป็นวันอะไร แกไม่รู้เหรอ?”
“วันพุธ แม่ถามทำไม?”
“นอกจากวันพุธแล้ว ยังเป็นวันแม่ด้วย ไม่มีความสำคัญอะไรกับแกบ้างเหรอ”
“โอ๊ย วันม่งวันแม่ใคร อย่ามาสลิ่ม ถ้าฉันไปม็อบไม่ได้เพราะเหตุผลว่าเป็นวันแม่ เพื่อนคงล้อตาย”
ศรีวรรณ น้ำตารื้น
“แกคงจำไม่ได้ ตอนเรียนชั้นอนุบาล แม่ต้องหยุดขายก๋วยเตี๋ยวเพื่อไปนั่งให้แกกราบที่โรงเรียน ไม่ไปก็ไม่ได้ แต่งตัวมอซอก็ไม่ได้ แล้วก็ต้องไปทุกปี ในใจลึก ๆ ก็หวังว่า พอแกโตขึ้นจะยังรักแม่ ต้องการแม่เหมือนตอนนั้น”
“โธ่ แม่ จะทวงบุญคุณอะไรนักหนา หลังจากฉันรู้อะไรมากขึ้น ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปแล้ว”
“แม่รู้ ตอนนี้ในหัวใจของแกมีแต่เพื่อน ไม่เคยมีแม่อยู่ในนั้นและในอนาคตเลย แม่คงเป็นอดีตในชีวิตแกแล้วสินะ”
“แม่อะไรก็ไม่รู้ ขอตังค์หน่อย จะไปแล้ว”
“งั้นล้างชามกะละมังนี้ให้หมดก่อนไป”
“โธ่แม่ ก็บอกว่าฉันรีบ”
“ก็ได้ งั้นทำก๋วยเตี๋ยวหมูเส้นหมี่น้ำตกให้ลูกค้าแทนหน่อย แม่จะไปห้องน้ำ ลวกก๋วยเตี๋ยวทั้งวัน ไม่ว่างได้ไปเลย”
1
“แม่ก็รู้ว่าฉันทำไม่เป็น”
“กูไม่ได้ขี้ได้เยี่ยว ไม่ได้หลับได้นอน เพื่อหาเงินส่งมึงเรียนสูง ๆ กลับได้มาซึ่งลูกสาวที่เชื่อแต่เพื่อน เชื่ออีตุ๊ด แต่กลับจาบจ้วงสถาบันที่กูรักมาทั้งชีวิตนี่เหรอ”
เธอเปลี่ยนสรรพนามอย่างเหลืออด ก่อนจะตัดสินใจหักด้ามพร้าด้วยเข่า
“ถ้าไม่ล้างจาน ไม่ทำก๋วยเตี๋ยว ก็ไม่ต้องเอาเงิน มึงจะไปแก้ปัญหาประเทศชาติอะไรได้ แค่กู แม่มึงอยากไปขี้ไปเยี่ยว มึงยังแก้ปัญหาให้ไม่ได้เลย”
นรีศรีรัฐ วิ่งร้องไห้กลับเข้าบ้าน หญิงกลางคนป้ายน้ำตา
“กูจะไม่ทนอีกต่อไป ขอให้จบในรุ่นมึง น้องของมึง กูจะเปลี่ยนวิธีเลี้ยง แม่ง ประคบประหงมแทบตาย กลับเป็นควายให้เขาจูง”
กวีเหลวไหล
๑๑ สค. ๖๓
โฆษณา