Blockdit Logo
Blockdit Logo (Mobile)
สำรวจ
ลงทุน
คำถาม
เข้าสู่ระบบ
มีบัญชีอยู่แล้ว?
เข้าสู่ระบบ
หรือ
ลงทะเบียน
กวีเหลวไหล
•
ติดตาม
11 ส.ค. 2020 เวลา 06:08 • นิยาย เรื่องสั้น
...กูจะไม่ทน...
“นี่แกจะออกไปม็อบจาบจ้วงสถาบันที่สวนลุมฯ เหรอ?”
“ศรีวรรณ” แม่ค้าขายก๋วยเตี๋ยวน้ำตกคลองหก เอ่ยถาม “นรีศรีรัฐ” บุตรสาวนักศึกษาชั้นปีที่สามในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์สีดำ ราวกับวงเมทาลิก้าอันโด่งดังสมัยเธอยังเป็นสาวรุ่น
“เปล่าแม่ ฉันจะไปติววิชากับเพื่อน”
หญิงกลางคน ถอนหายใจ มือลวกเส้นก๋วยเตี๋ยวง่วนอยู่
“ไม่ต้องมาโกหก แม่เห็นในเฟส แกอยู่ในกลุ่มตลาดล่างบ้านั่นด้วยนี่”
“แหมแม่ คนรุ่นฉัน ใครไม่อยู่ก็เชยตายสิแม่ เพื่อนจะกล่าวหาว่าเป็นสลิ่ม ไม่มีใครคบ แม่จะไปรู้อะไร”
“แต่แม่รู้ว่าแกโกหกแม่ และกำลังจะไปชุมนุมกับกลุ่มบ้า ๆ นั่น”
“บอกความจริงก็ได้ ฉันกำลังจะไปสวนลุมจริง ๆ ยกเลิกไม่ได้ด้วย นัดเพื่อนไว้แล้ว”
“วันนี้เป็นวันอะไร แกไม่รู้เหรอ?”
“วันพุธ แม่ถามทำไม?”
“นอกจากวันพุธแล้ว ยังเป็นวันแม่ด้วย ไม่มีความสำคัญอะไรกับแกบ้างเหรอ”
“โอ๊ย วันม่งวันแม่ใคร อย่ามาสลิ่ม ถ้าฉันไปม็อบไม่ได้เพราะเหตุผลว่าเป็นวันแม่ เพื่อนคงล้อตาย”
ศรีวรรณ น้ำตารื้น
“แกคงจำไม่ได้ ตอนเรียนชั้นอนุบาล แม่ต้องหยุดขายก๋วยเตี๋ยวเพื่อไปนั่งให้แกกราบที่โรงเรียน ไม่ไปก็ไม่ได้ แต่งตัวมอซอก็ไม่ได้ แล้วก็ต้องไปทุกปี ในใจลึก ๆ ก็หวังว่า พอแกโตขึ้นจะยังรักแม่ ต้องการแม่เหมือนตอนนั้น”
“โธ่ แม่ จะทวงบุญคุณอะไรนักหนา หลังจากฉันรู้อะไรมากขึ้น ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปแล้ว”
“แม่รู้ ตอนนี้ในหัวใจของแกมีแต่เพื่อน ไม่เคยมีแม่อยู่ในนั้นและในอนาคตเลย แม่คงเป็นอดีตในชีวิตแกแล้วสินะ”
“แม่อะไรก็ไม่รู้ ขอตังค์หน่อย จะไปแล้ว”
“งั้นล้างชามกะละมังนี้ให้หมดก่อนไป”
“โธ่แม่ ก็บอกว่าฉันรีบ”
“ก็ได้ งั้นทำก๋วยเตี๋ยวหมูเส้นหมี่น้ำตกให้ลูกค้าแทนหน่อย แม่จะไปห้องน้ำ ลวกก๋วยเตี๋ยวทั้งวัน ไม่ว่างได้ไปเลย”
1
“แม่ก็รู้ว่าฉันทำไม่เป็น”
“กูไม่ได้ขี้ได้เยี่ยว ไม่ได้หลับได้นอน เพื่อหาเงินส่งมึงเรียนสูง ๆ กลับได้มาซึ่งลูกสาวที่เชื่อแต่เพื่อน เชื่ออีตุ๊ด แต่กลับจาบจ้วงสถาบันที่กูรักมาทั้งชีวิตนี่เหรอ”
เธอเปลี่ยนสรรพนามอย่างเหลืออด ก่อนจะตัดสินใจหักด้ามพร้าด้วยเข่า
“ถ้าไม่ล้างจาน ไม่ทำก๋วยเตี๋ยว ก็ไม่ต้องเอาเงิน มึงจะไปแก้ปัญหาประเทศชาติอะไรได้ แค่กู แม่มึงอยากไปขี้ไปเยี่ยว มึงยังแก้ปัญหาให้ไม่ได้เลย”
นรีศรีรัฐ วิ่งร้องไห้กลับเข้าบ้าน หญิงกลางคนป้ายน้ำตา
“กูจะไม่ทนอีกต่อไป ขอให้จบในรุ่นมึง น้องของมึง กูจะเปลี่ยนวิธีเลี้ยง แม่ง ประคบประหงมแทบตาย กลับเป็นควายให้เขาจูง”
กวีเหลวไหล
๑๑ สค. ๖๓
13 บันทึก
192
44
52
13
192
44
52
โฆษณา
ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
© 2024 Blockdit
เกี่ยวกับ
ช่วยเหลือ
คำถามที่พบบ่อย
นโยบายการโฆษณาและบูสต์โพสต์
นโยบายความเป็นส่วนตัว
แนวทางการใช้แบรนด์ Blockdit
Blockdit เพื่อธุรกิจ
ไทย