ฮัลโหล ความตื่นเต้นและวันจับโจร ณ กรุงลอนดอน นี่คือโฉมหน้าสาวนักฉกทั้ง 3 คน
ตื่นเช้าขึ้นมา แต่งตัวเก็บสัมภาระด้วยความรีบเร่ง เพื่อกลับไปยัง “Duck & Waffle” เพราะไอ้กระผมลืมขาตั้งกล้องไว้ใต้โต๊ะ โทรศัพท์คุยกับพนักงานก็แสนยากลำบาก สำเนียง British ฟังไม่รู้เรื่องงงง...
อุณหภูมิที่ 7 องศา Feel Like 6 องศา ทั้ง 3 คนรีบเดินขึ้นรถบัสที่จอดเทียบป้าย ตี๊ดบัตรแล้วหาที่นั่ง ระหว่างเพลิดเพลินกับการชมเมืองอยู่นั้น กลิ่นเหม็นหึ่งรุนแรงลอยเข้าจมูก ทิ่มลูกตา จนน้องสาวต้องย้ายที่นั่งอย่างฉับพลัน รถหยุดจอดรับผู้หญิงผิวสีที่กำลังเดินคุยโทรศัพท์ เธอเปล่งเสียง “อ้วกกก” ออกมาทันทีเมื่อนั่งลงตกที่น้องสาวได้เดินออกมา สายตาของเรา 3 คน มองไปยังเบื้องหลังของชายชราหัวเกือบล้าน เคราขาวยาว สวมเสื้อ Coach ยาว เขาคือ homeless ผู้ที่น่าจะไม่ได้อาบน้ำมาหลาย...เดือน
ถึงปลายทางเรารีบเดินขึ้นไปติดต่อพนักงานเพื่อขอรับของหายคืน แต่ดูเหมือนความคาดหวังของเราไม่เป็นผล สิ่งของๆเราได้อันตธานหายไปแล้ว หาอย่างไรก็ไม่เจอ พนักงานทำท่าควานหาในตู้เก็บของแต่ก็ไม่เจอ เมืองผู้ดีเล่นงานเราแล้วขโมยขาตั้งกล้องราคา 800 บาท ช่างเถอะ... เราไม่รอให้เสียเวลา ค่อยไปหาใหม่เอาข้างหน้า เมืองผู้ดีขี้ลัก!! ตื่นเต้นเสียนี่กระไร...
Duck & Waffle
เรานั่งรถบัสกลับที่พัก และนั่งรถแท๊กซี่กันออกไป “London Marriott Hotel Maida Vale” เพื่อเปลี่ยนที่พัก ฝากกระเป๋าเสร็จสรรพ พากันเดินไปขึ้นรถบัสเพื่อไปพระราชวัง “Buckingham” ความเก่าที่งดงามของพระราชวัง ดึงดูดผู้คนทั่วทุกสารทิศมารวมตัวกันอยู่ที่นี่ การเดินขบวนของทหารม้ามีให้เห็นแม้จะสั้นๆ การถ่ายภาพเป็นไปด้วยความเชื่องช้า เพราะผู้คนที่มากล้น
Buckingham
11.40 น. คือแดดแรกที่เราได้สัมผัส...
ใกล้เที่ยงแล้วหาข้าวกินกันดีกว่า เดินออกมาจากพระราชวังผ่านกลุ่มม้าลากอันเหม็นสาบของกลุ่มนักท่องเที่ยว ตรงไปตามถนนใหญ่ แวะเข้าร้าน Gift Shop และออกเดินทางกันต่อไปยัง ร้าน “Bone Daddies Victoria” ร้านอาหารญี่ปุ่นท่ามกลางสายลมที่พัดแรง บรึ๋ย รีบเดินข้ามทางม้าลายตรงไปอีกแค่อึดใจเดียวเท่านั้น...
“แม่เปิดเป้ไว้หรอคะ...” เสียงแฟนผมดังมาจากข้างหลัง เป็นสัญญาณให้ทุกคนรวมตัวกันโดยมิได้นัดหมาย กระเป๋าเงินที่อยู่ภายในเป้ที่แม่สะพายไว้ข้างหลัง (ปกติจะสะพายไว้ข้างหน้าตลอด) ถูกผู้ดีอังกฤษยืมไปโดยไม่คืนเสียแล้ว ความตื่นตระหนกตกใจ สามารถเอาชนะสายลมแห่งความหนาวเย็นได้อยู่หมัด เรานั่งลงช่วยอายัติบัตรเครดิต บัตรเดบิต ผ่าน App KTC, SCB, KBANK กันจ้าละหวั่น (ออกชื่อหน่อย เผื่อได้ค่าโฆษณา 🤪) ตรงหน้าร้านอาหารที่อยู่ตรงหน้า
กินข้าวเสร็จเราก็พากันออกมาจากร้านอาหารด้วย ความรู้สึกที่ยังตกใจและหวาดระแวงไปหมด ความรู้สึกคล้ายๆกับตอนที่ดูซีรี่ The Walking Dead จบรวดเดียว 4 ซีซั่นแล้วหลอน
ทุกคนพากันเดินเป็นแถวไปตามฟุตปาท มีน้องสาวที่สะพายกระเป๋าหลัง เดินนำหน้าผมที่เดินปิดท้าย เรายืนรอไฟเขียวเพื่อจะข้ามไปรอรถบัสอีกฝั่งเพื่อไป “Oxford Circus” ท่ามกลางผู้คนที่ยืนรอพลุกพล่าน เมื่อสัญญาณไฟเขียวสว่างทุกคนต่างรีบเร่งเดินข้ามถนน
“เห้ยยยยย!!!” ผมหันไปตะหวาดสุดเสียงใส่สาวผมบรอนด์หน้าตาเจ้าเล่ห์ ที่สะพายกระเป๋า Gucci เพื่อบังสายตา ขณะกำลังล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าสะพายของน้อง พร้อมกับมีสายตาทั้ง 3 คู่ที่หันมามองผมเป็นจุดเดียว ดั่งคนทำผิดที่โดนจับได้
ผมเดินเข้าไปหาน้อง พร้อมกันกับที่สาวเมืองผู้ดีรีบชักมือออกและกล่าวคำว่า “Sorry” ด้วยใบหน้าเรียบเฉย แบบสำนึกผิดไปตลอดชีวิต (ประชด)
พวกเธอรีบเดินจากพวกเราไปทั้งขบวนการ คงหาเป้าหมายต่อไป
การเดินข้ามถนน...คือจังหวะฉวยโอกาสที่ดีที่สุดในทุกที่...
เสียงตะหวาดของผมทำเอาคนที่ยืนรอรถบัสรอบข้างตกใจ แม้กระทั่งพวกเราเอง แต่มันคงไม่ดังพอที่จะทำให้ตำรวจมาสนใจผมหรอก...
ขึ้นรถบัสตรงไปยังเป้าหมายของเรา ย่านการค้า แฟร์ชั่น อย่างกับสยามบ้านเรา เหล่ามวลมหาประชาปลากระป๋อง ที่เดินอัดแน่นเบียดเสียดจนจะไปไม่ได้เสียนี่กระไร
“ปึ้ง!!!” เสียงทุบรถด้วยมืออันดังหนักแน่นของหญิงสาว และตามด้วยเสียงกร่นด่ารถคันที่เกือบชนเธอ สามี และลูกในรถเข็น เพราะเธอฝ่าสัญญาณไฟเอง ???
ตะวันตกดินตอน 15.50 น. ทำเอาเราเดินถ่ายรูปแบบ มืดมิดสนิทนานนนนน... 🎸🎼
ถ่ายรูปกับแสงไฟที่ประดับประดาวตามท้องถนน, เดินเข้าร้าน LEGO, ร้าน Marvel, ร้าน M&M เดินดูเฉยๆนะ
ปิดท้ายด้วย กินข้าวร้าน “Four Season Soho” ตรง China Town ที่นี่แหละที่ได้พักขากันอย่างจริงจัง และหลีกเร้นจากผู้คนภายนอกแม้ชั่วยามก็ตาม
เราพากันเดินออกจากร้านเพื่อขึ้นรถบัสกลับ ท่ามกลางผู้คนที่ยังคงล้นหลาม ก่อนถึงที่พัก ทีมงานแวะซื้อ มาม่าเกาหลี ไว้กินย้อมใจและทิ้งภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้ทิ้งไป ต้อนรับวันใหม่ที่กำลังจะเข้ามา 😚☺️...
เมื่อกลับมาถึงประเทศไทย ผมก็นึกถึงข่าวที่เคยได้ยินว่ามีคนไทยเคยโดนล้วงกระเป๋าที่ลอนดอน เลยลองเข้าไปค้นหาใน Youtube ดู ผมถึงกับเบิกตากว้างเมื่อบุคคลในคลิปคือคนเดียวกันกับที่ผมตะหวาด ใช่...ผมจำหน้าทั้ง 3 คนได้อย่างแม่นยำ
Cr. Youtube
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
