19 ส.ค. 2020 เวลา 09:19 • ปรัชญา
ลมหายใจเอย
เจ้ามีอยู่ แต่เรากลับไม่รู้สึก
สิ่งสำคัญในชีวิตที่เรามีเป็นปกติจนลืมดูแลนั้นมีหลายอย่าง
เช่น ไฟฟ้า น้ำประปา ครอบครัว มิตรสหาย
รวมถึงเวลาชีวิตและลมหายใจ
เมื่อ “มี” เป็นปกติ ก็ไม่คิดว่าวันหนึ่งวันใดจะต้องสูญเสียสิ่งเหล่านั้น
จึงใช้ชีวิตโลดแล่นอยู่ในความประมาท
เดินทางไปในความมัวเมา ไม่ดูแลตนเอง ไม่ดูแลสิ่งแวดล้อมและคนรอบข้าง
นี่จึงเป็นสาเหตุว่าทำไมเราจึงควรฝึกพิจารณาลมหายใจ
เพราะลมหายใจสำคัญที่สุดสำหรับการมีชีวิต
ลมหายใจใกล้ชิดกับเรามากที่สุด
แต่ก็เป็นสิ่งที่เราหลงลืมมากที่สุดด้วย
แท้จริงแล้ว การกลับมารู้และเข้าใจลมหายใจในแต่ละขณะ
เป็นเหมือนการกลับมาดูแลรักษาสติ
กลับมาค้นพบธรรมชาติที่แท้ในตนเอง
ความสุขที่แท้ไม่ร้อนรนแต่สงบเย็น
ไม่ต้องวิ่งโลดเริงร่าคว้าสิ่งภายนอก
แค่สงบเย็นใจลมหายใจของเราเอง
หากตามรู้ลมหายใจ
เราย่อมพบว่า
จิตของเรานั้นดิ้นรนวุ่นวายเกินจำเป็นมานานแสนนาน
และชีวิตหนึ่งๆ ก็เพียงเท่านี้
เพียงแค่ลมหายใจเข้าและออก
หากขาดเข้า หรือออก ก็ไร้ชีวิต
จะมีชีวิตได้ก็ต้องสมดุล
การตามรู้ลมหายใจจึงสอนเราได้มาก
การกลับมาอยู่กับสิ่งสำคัญที่สุด
จะช่วยให้เราใช้ชีวิตได้อย่างแจ่มชัดมีพลัง
ลมหายใจเอย นับแต่นี้ เราจะเพียรตามดูตามรู้เจ้า
ให้บ่อยครั้งเท่าที่สติจะระลึกรู้ได้
ธรรมทันธีร์
โฆษณา