ในช่วงรัชสมัยของพระเจ้าอินทวิชยานนท์
บริษัททำป่าไม้ ซึ่งทยอยเข้ามาที่เมืองเชียงใหม่ เช่น บริษัทบริติชบอร์เนียว (British Borneo, เข้ามาในราว พ.ศ. 2407) บริษัทบอมเบย์ เบอร์มา (Bombay Burma, เข้ามาในราว พ.ศ. 2432)
และ บริษัทสยามฟอเรสต์ (Siam Forest)
เป็นต้น ได้นำเอาลูกจ้างชาวพม่า กะเหรี่ยง
และชาวพื้นเมืองอื่นๆ เข้ามาทำงาน
ดังนั้นจึงมีชาวอังกฤษและผู้ติดตาม
เข้ามาในล้านนามากขึ้น ทำให้เกิดการฟ้องศาล
ที่กรุงเทพฯ หลายคดี จากหลักฐานพบว่า
ตั้งแต่ พ.ศ. 2401 - 2416 มีคดีความ
จำนวน 42 เรื่อง ตัดสินยกฟ้อง 31 คดี
ส่วนอีก 11 คดีนั้นพบว่าเจ้านายทำผิดจริง
จึงตัดสินให้จ่ายค่าเสียหายรวม 466,015 รูปี
หรือ 372,812 บาท
เจ้าผู้ครองนครเชียงใหม่ในขณะนั้น
คือพระเจ้าอินทวิชยานนท์ ได้ทรงขอ
ชำระเพียงครึ่งเดียวก่อน ส่วนที่เหลือจะทรงชำระภายใน 6 เดือน แต่กงสุลอังกฤษไม่ยินยอม
เรียกร้องให้เจ้าผู้ครองนครเชียงใหม่
ชำระทั้งหมด หรือมิฉะนั้นต้องจ่ายค่าดอกเบี้ย
ซึ่งราชสำนักกรุงเทพฯ ก็ไม่ยินยอมด้วยเช่นกัน
ดังนั้นเจ้าผู้ครองนครเชียงใหม่
จึงทรงจ่ายค่าเสียหาย
150,000 รูปี (120,000 บาท)
โดยราชสำนักกรุงเทพฯ
ให้ยืมเงิน 310,000 รูปี (248,000 บาท)
โดยต้องชำระคืนภายใน 7 ปี
พร้อมทั้งดอกเบี้ยในรูปไม้สัก 300 ท่อนต่อปี