จงล้มเหลวให้เคยชิน “ล้มเหลวได้แต่ห้ามล้มเลิก”
เราทุกคนที่เกิดมาในโลกนี้มีใครที่เดินได้โดยที่ไม่เคยล้มเลยจะมีไหม? คำตอบก็รู้เลยว่าคงตอบว่า “ไม่มี”
เพราะถึงแม้ไม่ได้ล้มตอนเติบโตขึ้นมาอย่างน้อยๆ เมื่อครั้งยังเป็นเด็กน้อย ตอนกำลังฝึกเดินอย่างน้อยก็ต้องล้มแผละแล้วก็ลุกขึ้นมา
เดินต่อไปอีกหน่อยก็อาจล้มลงอีก จนสุดท้ายก็เดินได้คล่อง แต่จะลุกช้าหรือลุกเร็วอันนั้นก็ต้องแล้วแต่รายคนไปนะ
.
ที่พูดมาข้างต้นเป็นเรื่องของการฝึกเดินของเราทุกคนในตอนที่เป็นเด็กกันทั้งนั้นแหละที่ล้มแล้วยังไงก็ต้องลุกขึ้นมา แล้วก็เดินต่อ
ล้มแล้วก็ลุกอีก แต่ละครั้งก็จะเดินได้ยาวขึ้น หรือเดินได้แข็งแรงและมั่นคงขึ้น แต่ถ้าให้มองในมุมกว้างกว่านั้น
ลองดูคนที่เขาประสบความสำเร็จทั้งหลายๆคนดูสิ ลองไปเช็คประวัติดูจะพบว่าแต่ละคนกว่าจะยืนหยัดมาถึงวันนี้ได้เชื่อเถอะว่า
บาดแผลเต็มตัวกันทั้งนั้น ทุกคนเคยล้มมาแล้วทั้งนั้น จะน้อยบ้างมากบ้างก็ว่ากันไป แผลเล็กแผลใหญ่แตกต่างกัน
แต่ทุกคนก็อดทนล้มแล้วลุกขึ้นยืนสู้ จนประสบความสำเร็จได้ตรงนี้สิสำคัญ
จงอย่าลืมว่าความล้มเหลวไม่ใช่จุดจบของชีวิต ผู้ที่ประสบความสำเร็จทุกคนต่างผ่านพ้นความล้มเหลวมาแล้วทั้งสิ้น
ที่แตกต่างคือเขา “เขาเคยชินกับความล้มเหลว”
.
อย่างไมเคิล จอร์แดน ก็เคยพูดไว้ว่า:
อะไรที่ทำให้คนเหล่านั้นพิเศษ สิ่งที่เราบอกได้คือ เค้าไม่ท้อถอย เค้ารับเอาความล้มเหลวเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของขั้นตอนที่จะนำไปสู่ความสำเร็จ
เรียนรู้จากการทำผิด เพราะบางอย่างเราจะไม่มีทางรู้จนกว่าจะได้ลองทำ และได้ทำผิด
.
ความล้มเหลวคือการที่เรายังไม่สำเร็จ มันเป็นส่วนหนึ่งของความสำเร็จ เป็นเรื่องปกติ และมันจำเป็น เพราะเราเรียนรู้อะไรได้มากจากความล้มเหลว
ลองทำ ล้มเหลว เรียนรู้ ทำวนไปจนกว่ามันจะสำเร็จ
ใช่เลยอย่างที่ผมบอกไปแหละ ถ้าคุณยังมองไม่เห็นภาพก็ขอยกเรื่องราวของผมมาให้เห็นภาพง่ายๆเลยนะ!!
คือ ตัวผมจบห้าปีไม่ได้จบสี่ปีตามเกณฑ์ส่วนใหญ่ของการเรียนมหาลัย ผมติดแค่วิชาเดียวจึงทำให้ผมไม่จบใช่ครับ วิชาที่ผมติดคือ วิชาโปรเจคจบ และที่แย่สุดคือผมต้องล้มโปรเจคเก่าทิ้ง และหาเรื่องใหม่ทำเพราะไปต่อไม่ไหว
แถมวันเวลาก็กลืนกินมาเรื่อยๆเพราะผมต้องหาเรื่องใหม่มาพรีเซนต์ให้ทันกำหนด ผมคัดเป็นร้อยโปรเจคไปเสนอก็ยังไม่ผ่าน
แล้วคิดที่จะทำโปรเจคคล้ายๆเพื่อน ก็ยังโดนเพื่อนอีกกลุ่มที่ไม่ได้เกี่ยวกันกับกลุ่มที่ผมจะนำเรื่องมาทำให้คล้ายก็มาพูดกับผมว่า
อย่าทำคล้ายกันนะ เขาเลือกก่อนที่จะทำเรื่องคล้ายๆกลุ่มนั้น โอ้ววว
(ง่ายๆ คือ อย่าทำแนวเดียวกันเพราะตูทำคล้ายก่อน ตูขอกั๊กไว้เถอะ)
แล้วผมก็ได้เรื่องทำโปรเจคจนได้แถมเรื่องที่ได้ก็มาจากการแนะนำของเพื่อนที่จบไปก่อนแล้วแหละ เอาเข้าจริงก็แทบลากเลือดเลย ทั้งไปคุยกับอาจารย์เพื่อปรึกษาทุกๆวัน หรือต้องบังคับตัวเองให้ตื่นเช้าเพื่อไปมหาลัย เพื่อไปนั่งเขียนโปรแกรม แถมเวลานั้นกลุ่มที่ผมเรียนมาด้วยกันก็จบกันหมด
.
เวลานั้นอโลนมาก แต่ไปมอเพราะที่บ้านค้าขายไม่มีพื้นที่เงียบๆทำงานเลย
(โปรเจคจบไม่ต้องเข้าเรียน แค่ทำส่งสอบให้ผ่าน) และสุดท้ายก็จบมาได้
แทบลากเลือดที่เดียวเลย
"นี่แหละมั้งคำว่า ล้มเหลวให้เคยชินของผม"
นี่แหละผมจึงมองว่า เมื่อเราเคยชินกับความล้มเหลว เราก็จะมองเห็นความผิดพลาดเป็นเรื่องปกติสุขของชีวิต
วันนี้พลาดวันหน้าทำใหม่ ถ้ายังพลาดอีกวันหน้าก็ทำใหม่อีก ลองดูสักตั้งวะ ว่าทั้งชีวิตจะไม่สำเร็จเลยหรอ
References : ไมเคิล จอร์แดน
- 6
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
