23 ส.ค. 2020 เวลา 01:23 • ธุรกิจ
"เราใส่เลนส์แว่นอันไหน มองลูกน้องของเรา?"
มีพี่ manager ท่านหนึ่ง เดินมาหาเล็ก
หลังจากจบ class เรียน
Coaching for Performance
ที่เล็กสอนในวันนั้น
พี่เอ: อาจารย์ครับ ขอปรึกษาหน่อย
ลูกน้องผมไม่ ok เลยครับ เขาไม่ตั้งใจทำงาน
ไม่กระตือรือร้นเลย แถมชอบมาสาย
ผลงานก็ไม่ได้ตามที่คาดหวัง
ไม่รู้จะทำยังไงครับ เคสนี้ยากจริงๆ
ทั้งสอน ทั้งบอก ทั้งสั่ง ก็ยังไม่ได้ผล
เหนื่อยมากเลย ไม่อยากจะเข็นละครับ
หลังจากที่เล็กได้นั่งฟังพี่เอ
เล่าเรื่องราว ถึงปัญหาชวนปวดหัว
น่าเอือมระอาของน้องคนนี้
เล็กได้สอบถามพี่เอ ถึงมุมมองที่พี่เอมองสถานการณ์ รวมถึงวิธีการบริหารน้อง
ของตัวเองด้วย
แล้วการพูดคุยของเราก็มาถึงจุดไคลแม็ค
เล็ก: เท่าที่เล็กได้ยินเรื่องราว ดูเหมือนว่าตอนนี้
พี่เอรู้สึกไม่ok กับน้องคนนี้เลย จากพฤติกรรมต่างๆของน้อง ที่ไม่ตั้งใจทำงานให้ดี ทั้งๆที่พี่พยายามพูดคุยกับน้องแล้ว แต่ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น
พี่เอ: ใช่เลยครับ ตอนนี้ผมเริ่มถอดใจ
ไม่อยากสนใจเขาแล้วครับ 😓
เล็ก: พี่เป็นแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วคะ
พี่เอ: น่าจะประมาณ 8 เดือนแล้วครับ
ตั้งแต่น้องคนนี้ย้ายมาอยู่กับผม
เล็ก: การที่พี่เอรู้สึกไม่ดีกับน้อง ไม่อยากจะพัฒนาน้องต่อแล้ว มันส่งผลอะไรบ้างหรอคะ
ทันใดนั้น จู่ๆพี่เอก็สะดุ้งขึ้นมาเบาๆ
จากที่นั่งไหล่ห่อแบบคนกลุ้มใจ
จู่ๆก็นั่งตัวตรงขึ้นมาในทันที
แล้วสบตาเล็กด้วยแววตาเป็นประกาย
พร้อมกับรอยยิ้มน้อยๆบนใบหน้า
เหมือนปิ๊งแว้บอะไรขึ้นมาในใจ
แล้วกำลังตื่นเต้นกับสิ่งที่พบ
พี่เอ: อาจารย์ครับ! ผมรู้แล้วครับ!
ผมรู้แล้วครับ! ผม get แล้วครับ!
มันเป็นเพราะมุมมองของผมเอง!
ที่ผ่านมาผมมองเขาในแง่ลบตลอดเลย
ผมเห็นแต่ข้อเสียของเขา มันทำให้ผมไม่ชอบเขา
แทบไม่อยากจะคุยกับเขาด้วยซ้ำ เพราะคิดว่า
เขาคงไม่ดีขึ้นหรอก ยากที่จะแก้ เสียเวลา
ผมเลยไม่ค่อยสนใจเขา ให้เวลาเขาน้อยกว่า
น้องคนอื่น ปัญหามันเลยค้างคาอยู่แบบนี้ เพราะผมไม่ได้พยายามที่จะช่วยเขาจริงจังเอง
เขาก็คงรู้ว่าผมไม่ชอบเขาด้วย ต่างคนก็เลยยิ่งถอยห่างกันออกไป แล้วก็ไม่มีอะไรดีขึ้น
ผมรู้แล้วครับว่าผมจะทำยังไง! เดี๋ยวผมจะกลับไปคุยกับเขาใหม่พรุ่งนี้เลย ผมจะใส่ใจเขามากกว่านี้
จะพยายามเข้าใจเขามากขึ้น จะฟังเขามากขึ้นว่าจริงๆแล้วน้องติดปัญหาอะไร ถ้าผมเข้าใจปัญหา
ของเขา ผมน่าจะช่วยเขาได้ดีกว่านี้
พี่เอจากไปด้วยความรู้สึกกระตือรือร้น
มี passion อยากจะไปเข้าใจน้อง
อยากพัฒนาน้องอีกครั้ง
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
เรากำลังใส่แว่นเลนส์ไหนมองน้องของเราอยู่
ส่งผลต่อพฤติกรรมของเราที่มีต่อน้อง
โดยเราไม่รู้ตัว
1
ถ้าเราตระหนักและรู้ทันตัวเองมากขึ้น
ว่าเรากำลังมองน้องด้วยเลนส์แว่นอันไหน
ชอบ/ไม่ชอบ/เป็นกลางๆ
เรามีอคติไหม เราตัดสินเขาไปแล้วไหม
เมื่อรู้ทันตัวเอง ถอยออกมา 1 ก้าว
แล้วตั้งสติใหม่ ถามตัวเองว่า
"เราควรจะใส่เลนส์แว่นแบบไหนในการมองน้อง
เพื่อพัฒนาน้อง เพื่อร่วมงานกับน้องได้ดีกว่านี้?"
เพราะแว่นเลนส์เดิมที่ใส่อยู่มันไม่เวิค
มันไปต่อไม่ได้ ถ้ายังใส่ต่อไป
ก็ยังคงอยู่ที่เดิม ไม่มีอะไรดีขึ้น
อาจถึงเวลาที่เรา…
ต้องเปลี่ยนเลนส์แว่นอันใหม่
มองมุมใหม่ ทำด้วยวิธีการใหม่
โดยไม่รอใครทั้งนั้น…
ทุกการเปลี่ยนแปลงเริ่มต้นที่ตัวเราเอง
อ่านแล้วคิดเห็นยังไงกันบ้าง
ลองคอมเม้นมาที่ใต้โพสนี้ได้เลยค่ะ 😊
ถ้าคุณ​ชอบบทความนี้ สามารถอ่านบทความ​อื่น ๆ ได้ที่เว็บไซต์​ของเล็กด้วยนะคะ 😊https://www.lifeleklek.com/
โฆษณา