....ไฟท์คลับ ตอนจบ......
วันรุ่งขึ้น
แม้ครูแสงจะได้รับสมญานามจากชาวบ้านและนักเรียนว่า"ครูแสงม.ท.ว.”(เมาทุกวัน/ทั้งวัน) แต่แกก็ไม่เคยขาดโรงเรียนถ้าไม่จำเป็นจริง ๆ เช้านี้ก็เช่นกัน แม้เมื่อคืนจะหนักไปหน่อย เพราะเมื่อหมดน้ำตาลเมาลูกยอดของหลวงท้าย แกตบตูดด้วยเหล้าเถื่อนชั้นดีจากตะเครี๊ยะไปอีกหลายแก้ว ส่งผลให้เช้านี้ครูแสงจึงอยู่ในอาการแฮงค์มากกว่าทุกวัน
เอือด แอบสังเกตกริยาของครูแสงอยู่ตลอดเวลา ยิ่งเมื่อเห็นดวงตาแกแดงก่ำเพราะอาการเมาค้าง เอือดกลับตีความไปว่าครูแสงอยู่ในอาการโกรธจัด ซึ่งสร้างความประหวั่นพรั่นพรึงให้เอือดจนขนลุกชัน
อันที่จริงเอือดเตรียมตัวเพื่อรอรับไม้เรียวจากครูแสงมาดีพอสมควร โดยขโมยกางเกงในพี่สาวมานุ่ง แล้วใส่กางเกงฟุตบอลอีกตัว จากนั้นสวมทับด้วยกางเกงนักเรียนสีกากีอีกสองตัว รวมเป็นฉนวนกันไม้เรียวถึง๔ ชั้น ตอนออกจากบ้าน เอือดมีความมั่นใจในระดับหนึ่งว่าความหนาของกางเกงระดับนี้ แล้วเด้งตัวไปข้างหน้าช่วยอีกหน่อย ถึงโดนไม้หวาย ก็คงคลายความเจ็บปวดลงไปได้มาก
แต่กับดวงตาที่แดงก่ำของครูแสงในเช้านี้ เอือดกลับประหวัดคิดไปถึงเมื่อคราวที่ "ไอ้พรุ่ย" ลอกกระโปรงนักเรียนผู้หญิง แล้วตัวเขาเองเอาเรื่องไปฟ้องเมื่อเดือนก่อน ครูแสงหวดไอ้พรุ่ยจนก้นลาย ไม้ไผ่ขนาดนิ้วก้อยถึงกับหักกลางเป็นสองท่อน เอือดกำลังสยองขวัญว่า กรรมที่ฟ้องคนอื่นกำลังจะย้อนกลับมาหาตัวเองแล้ว
ม็องยังคงอยู่ในอาการปกติอย่างเคยเป็น ไม่ได้แสดงอาการเยาะเย้ยว่า ไอ้เอือดถูกตีแน่ ๆ เอือดคิดว่า นั่นเพราะม็องลืมความแค้น ความเจ็บปวดจากเมื่อวานเสียแล้ว อันเป็นธรรมดาของเด็กวัยนี้ซึ่งยังบริสุทธิ์ ไม่ได้ผูกใจเจ็บใครนานจนเกินไป เอือดภาวนาว่าให้เป็นอย่างนั้น
แต่เอือดผิดสังเกตไปบ้างที่เห็นม็องกับขล็องกลับสนิทสนมกันมากกว่าเมื่อหลายวันก่อน อย่างที่ไม่น่าจะเป็นไปได้
วิชาแรก ครูแสงสอนวิชาประสมคำ แกหยิบไม้เรียวออกมาจากหลังกระดานดำ แล้วชี้ไปที่ตัวอักษร เพื่อให้นักเรียนออกเสียงตาม ทุกครั้งที่ไม้เรียวขยับขึ้นลง เอือดมองตามด้วยความสยอง ขนลุกเกรียว จนเรียนไม่รู้เรื่อง
จนเวลาผ่านไปราวสักชั่วโมง ครูแสงจึงให้นักเรียนคัดลายมือตามคำที่เขียนบนกระดานดำ แล้วแกก็ออกจากห้องไปทำธุระส่วนตัว ซึ่งนักเรียนรับรู้ทั่วกันว่าธุระส่วนตัวของครูแสง คือการออกไปเติมเหล้าขาวที่ร้านชำ "ฉีส้อง" หน้าโรงเรียนอีกเป๊กสองเป๊ก กว่าจะกลับอีกทีก็เป็นช่วงเรียนภาคบ่าย
ขล็องกับม็องเดินมาหาเอือดที่โต๊ะ บอกเอือดเบา ๆ ว่าให้ตามพวกเขาไปเงียบ ๆ ที่หน้าห้องส้วมหลังโรงเรียน
เอือด อดีตหัวหน้าผู้แข็งแกร่งกลับแปรสภาพเป็นลูกไก่ในกำมือของสหายคู่ใหม่ไปเสียแล้ว จึงเดินตามไปอย่างว่าง่าย
ข้อตกลงที่เด็กป.๓ ทั้ง ๓ คน กระทำกันในวันนั้น พวกเขายังจำมาได้จนถึงปัจจุบัน ข้อตกลงที่ว่าคือ
๑. เอือดต้องต้มไข่เป็ดมาเผื่อม็องและขล๊องในตอนกินข้าวห่อตอนเที่ยงวันละลูก เป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์
๒. ไม่ว่าม็องและขล๊องทำความผิดใดๆ ห้ามเอือดเอาไปฟ้องครู นับจากนี้เป็นต้นไป...
ความหวาดกลัวต่อไม้เรียวของครูแสง ทำให้เอือดยอมรับข้อเสนอนั้นอย่างไม่มีเงื่อนไข
อนึ่ง เอือดมีฉายาเดิมว่า "เอือดไข่เป็ด" เพราะที่บ้านเลี้ยงเป็ดไว้ยี่สิบสามสิบตัว และเมนูเดียวที่เอือดคดใส่กล่องข้าวมาโรงเรียนทุกวัน จนจบชั้นประถมคือไข่เป็ดต้มทั้งลูกฝังอยู่ในข้าวที่อัดแน่นเพื่อให้ได้ปริมาณ
ม็องสารภาพในภายหลังว่า จริง ๆ เขาก็อยากฟ้องครูแสงผู้เป็นพ่อนั่นแหละ แต่ตัวเองหลับเสียก่อนที่ครูแสงจะกลับมาจากวงน้ำตาลในตอนดึก และลืมสนิทเมื่อตอนเช้า จนกระทั่งขล็องกระซิบถามว่าฟ้องครูหรือยัง จึงนึกขึ้นได้ เลยอยากแก้เผ็ดเอือดให้มากกว่าโดนตี
นับจากวันนั้น สถิติการฟ้องครู ที่เอือดได้รับการมอบหมายให้ดูแลนักเรียนช่วงแกไปเติมสุรา จึงลดลงจนแทบเป็นศูนย์....
ขณะที่ ขล็องกับม็อง กลายเป็นเพื่อนรักกัน สืบเนื่องจนถึงทุกวันนี้
ขอบคุณที่ติดตาม
#ย้อนวัยเยาว์
#กวีเหลวไหล
ปล. สนใจสั่งหนังสือ”ศึกชิงจ้าวไทยคู่ฟ้า” อันสนุกสนาน ติดต่อทางช่องข้อความเพจ หรือไอดีไลน์ chatchaipasuk ครับ
- 7
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
