๒๐. ผู้หมิ่นสัจจะ
ความกลัวที่จะไม่ได้มีตัวตน เป็นเหตุให้เธอระราน ข่มเหงผู้อื่น
เธอได้เพิ่มความชั่วขึ้นในโลกนี้ เพราะอยากดี
เพียงต้องการสนองตัว ให้หนำใจเธอ
เธอ คือ อันธพาล ผู้ซ่อนร่างแอบแฝง
โอ ใจเธอ ช่างอ่อนแอ และดุร้าย
ปราศจากน้ำใจ แต่ตะเกียกตะกายใคร่ฉลาด
หยาบกระด้างถือดี และไร้กุศล
ใจเธอห่างวิเวกอันประเสริฐ
เธอเป็นผู้หลงผิด คิดว่า
“ทางเดินของฉันนี้ ตรงนักหนา
ฉันต้องเป็นฉัน จะเป็นอื่นนั้นหาได้ไม่”
ดูเธอช่างห่างไกลวิเวกอันประเสริฐ
เธอ ยังเป็นดุจดิรัจฉาน วนว่ายในวัฏฏะ
ถือเอาความเลวทรามว่าเป็นความดี
และเธอเห็นความว่าง เหนืออารมณ์ว่าเป็นหายนะ
เธอหมิ่นสัจจะ และพาตนสู่ตะแลงแกง
เพราะเธอเองคืออันธพาล และแท้คือผู้ประหาร
เธอหื่นกระหายเหยื่อ กระชากเลือดเนื้อ และขู่กรรโชก
เธอไร้น้ำเลี้ยงชีวิต ไร้เมตตาจิต
เป็นเพียงพฤกษาที่เหี่ยวเฉา
ทรามนักหนาต่อโลกุตรปัญญา
“แสงดาวและคนเดินทาง”
เขมานันทะ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
