๒๒.ประตูใจ
เธอ ลืมอะไรบางอย่างเสียแล้ว
พายุร้ายแห่งความปรารถนา ทำให้เธอลืมอะไรบางอย่าง
ที่สำคัญยิ่งยวดในการดำรงอยู่
บางอย่างที่เป็นดุจกุญแจ
สำหรับไขบานประตู สู่ฟากฟ้า
บางอย่างที่เธอผลีผลามละทิ้งมา
คือสิ่งที่อาจร้องเรียกได้หลายชื่อของสิ่ง ๆ เดียว
ความรัก ความซื่อ ความใจดี
ความเรียบง่าย อ่อนโยนและใจอันเสงี่ยม
เพียงเธอเสาะแสวงหามาถึงประตูแห่งนี้
และเปิดมันออก วิหควิญญาณก็ร่อนไปในอนันตกาล
เธอ ก็จะนอบน้อมต่อทุกสิ่ง และแลเห็นธุลีเสมอด้วยภูผา
ปุถุชนทุกคนแม้นเสมอด้วยปวงศาสดา
มหาสมุทรอันกว้างใหญ่เสมอหยดน้ำยามรุ่งราง
สิ่งทั้งหมดร่วมกันอยู่ในความเป็นหนึ่ง
และหนึ่งนั้นคือความเป็นทั้งหมด อันรู้ได้ผ่านประตูใจ
เธอจะชำแรกสู่เนื้อสารสภาวธรรมอันล้ำลึก
มหามณฑลแห่งตถตา ที่สถิตของพุทธบุคคล
มหาอาณาจักรอันไม่รู้ล่มสลาย
มีเสียงพิณแห่งห้วงเวหา
มลทินทั้งหมดจักถูกชำระ ในเปลวไฟอมตะ
ลุกขึ้นเถิด, ศรัทธาของเธอ ตื่นขึ้นเถิด
“แสงดาวและคนเดินทาง”
เขมานันทะ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
