มือ ของปลาแองเกอร์
นิทาน จากซีรี่ย์เกาหลีเรื่องหนึ่ง ซึ่งผมได้มีโอกาสดูบ้าง
จนถึงบางตอน ผมชอบวิธีการเล่าเรื่อง...
ที่บอกความสัมพันธ์ระหว่างแม่กับลูกนั้น ละเอียดอ่อนมาก
ต้องไม่หนักไป และไม่เบาเกินไป ลองอ่านดูครับ
นิทานของโกมุนยอง "มือของปลาแองเกอร์"
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว เด็กน้อยที่แสนงดงาม เกิดในบ้านเศรษฐีแห่งหนึ่ง แม่ผู้รักลูกน้อยซึ่งมีผิวขาวราวดอกแม็กโนเลียและงดงามยิ่งนัก ถ้าเพื่อลูกของเธอแล้ว เธอสัญญาว่า จะเอาเดือนเอาตะวันมาให้ลูกให้ได้
พอลูกเริ่มกินข้าวได้ แม่ก็ดีใจแทบกระโดดโลดเต้น
“ลูกจ๊ะ แม่จะป้อนให้หมดเลยนะ อ้าปากกว้างๆ นะ ไหนอ้าปากแบบนี้ซิ”
พอลูกเริ่มเดินได้ แม่ก็วิ่งกระหืดหระหอบมาหา
“ลูกจ๊ะ เดี๋ยวแม่ให้ขี่หลัง รีบขึ้นมาขี่หลังแม่มา”
หลังจากทำทุกสิ่งทุกอย่างที่จำเป็นให้ลูกและเลี้ยงลูกมาอย่างสมบูรณ์แบบ
วันหนึ่ง แม่ก็พูดว่า “ลูกรักของแม่ แม่คงต้องพักสักหน่อยแล้ว จากนี้ไปลูกป้อนข้าวแม่หน่อยนะ”
ลูกเลยบอกว่า “แม่คะ หนูไม่มีมือ เพราะไม่เคยใช้เลยสักครั้ง มันเลยหายไปแล้ว”
แม่จึงพูดต่อว่า “ถ้าอย่างนั้นลูกแม่ ช่วยแบกแม่หน่อยได้ไหม แม่เจ็บขา”
ลูกเลยบอกว่า “แม่คะ เท้าหนูไม่มีค่ะ เพราะใช้ชีวิตโดยขี่หลังแม่มาตลอด เท้าหนูเลยไม่เคยแตะพื้นสักครั้ง แต่ปากหนูกว้างมากนะคะ”
ลูกบอกแบบนั้นแล้วก็อ้าปากกว้าง
แม่โกรธจัดเลยตะโกนว่า “ที่แท้ แกก็ไม่ใช่ลูกที่สมบูรณ์แบบสินะ แต่เป็นปลาแองเกลอร์ที่ไร้ประโยชน์ เป็นความล้มเหลวโดยสิ้นเชิง ทำอะไรไม่เป็นนอกจากรอกินเท่านั้น”
แม่เลยโยนลูกลงทะเลไกลแสนไกล
หลังจากวันนนั้น ว่ากันว่า พอวันไหนที่ลมทะเลกระโชก เหล่ากะลาสีจะได้ยินเสียงร้องของเด็กน้อย
“แม่คะ แม่ แม่...หนูทำอะไรผิดเหรอ มารับหนูกลับไปที มารับหนูกลับไปที"
.
***************************************
.
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "พ่อแม่อย่ารังแกลูกด้วยการ..."
.
การทำทุกอย่างให้กับลูก โดยไม่ให้ลูกได้เรียนรู้การช่วยเหลือตัวเองตามวัยของเขา พ่อแม่ควรสอนให้ลูกช่วยเหลือตัวเองตามวัย
.
พ่อแม่ควรเลี้ยงลูกเพื่อให้เขาเติบโตมาเลี้ยงตัวเขาเองได้ ไม่ใช่เพื่อให้เขาต้องพึ่งพาเราไปตลอด เพราะคงไม่มีพ่อแม่คนใดที่จะสามารถดูแลลูกไปได้ทั้งชีวิต
.
การหมดหวังในตัวลูก และตัดแม่ตัดลูก
.
เมื่อลูกทำไม่ได้ดังที่เราหวัง หรือ ทำผิด
พ่อแม่เลือกที่จะหนีปัญหาโดยการระเบิดอารมณ์ใส่เขา แต่ก็ไม่บอกลูกว่า “เขาทำอะไรผิด และต้องทำอย่างไรต่อไป”
.
บ่อยครั้งเวลาลูกทำผิด พ่อแม่อาจจะโมโหเขามาก จนตำหนิเขา ทำโทษเขา แต่เราลืมที่จะสอนเขาว่า “สิ่งที่ถูกนั้นควรทำอย่างไร”
.
ยิ่งนานวัน เมื่อลูกเติบโตขึ้น สิ่งที่ลูกทำผิดไม่ได้รับการสอน เขายังคงทำผิดซ้ำเดิม พ่อแม่อาจจะโกรธเขามากขึ้น ทำให้ถึงขั้นตัดแม่ตัดลูก
.
สำหรับลูกแล้ว สิ่งที่ร้ายแรงที่สุดที่พ่อแม่ทำกับเขา ไม่ใช่การดุด่าว่าตี แต่คือ “พ่อแม่หมดหวังในตัวเขา” และ “การตัดขาดความสัมพันธ์ระหว่างพ่อแม่ลูกกับเขา” ต่างหาก
.
พ่อแม่มีสิทธิ์โกรธลูก แต่อย่าทำร้ายเขาด้วยการทอดทิ้งเขาเลย เพราะ การที่ลูกทำผิดแล้วเราไม่สอนเขาตั้งแต่เยาว์วัย เราก็มีส่วนในการรับผิดชอบในความผิดที่ลูกทำด้วย นอกจากนี้บาดแผลที่เกิดขึ้นในใจลูกจะเกิดขึ้นตลอดไป
.
สุดท้ายนี้ผมต้องไปหาข้อมูลปลาแองเกอร์อ่านเพิ่มเติมเลยล่ะครับ
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
