หาข้อมูลเพิ่มได้ทางgoogle จะเล่าส่วนที่ไปเท่านั้น

เริ่มจากเพื่อนบอกจะไปเกาะ เราหาแผนที่เลย

ระหว่างทางเจอคลอง เจอเรือ

ถ้าอยู่ประเทศนี้ทำตัวให้ชินกับทางเลี้ยวหักศอก

มีแต่ทุ่งสีเขียวและฟาร์ม แกะ วัว ม้า ตลอดทาง

ตั้งเรียงตลอดเส้นทาง สลับกับเรือในคลองคือสิ่งนี้

ถ้าเห็นเรือในคลองเริ่มใหญ่ขึ้น ใกล้ท่าเรือแล้ว

ทางเข้าท่าเรือ รถโล่งดี ไม่มีรถติด

จ่ายค่ารถลงในเรือเฟอรี่ เราถูกสั่งให้อยู่ในรถเท่านั้น นั่งในรถส่งข้อความคุยกับแม่ มองรอบๆเหมือนจอดชั้นใต้ดินห้างบ้านเรา เลยไม่ถ่ายรูป มารู้ตัวอีกที

20 นาทีถึงฝั่งของเกาะ Texel แล้ว

อย่างที่เคยเล่าประเทศนี้ พื้นที่ส่วนใหญ่เขาสร้างขึ้น และต่ำกว่าระดับน้ำทะเล มีแนวกั้นน้ำเรียกว่า ได๊ค์

พอจอดรถ เนินดินทรายสลับสูงต่ำ เต็มไปด้วยดอกนี้

เห็นชมพูและขาว ที่เยอะสุดคือ ผลของกุหลาบนี้

ขนาดเท่าแอปเปิ้ล ลูกเล็ก กว้างยาวไม่เกิน 3 ซม.

สีสดใสมาก บนเนิน ระหว่างเนินเขาและข้างทาง

สุ่มไก่ ทำจากไม้ไผ่ทาสี มันคือโคมไฟที่นี่ 555

บ้านพักที่อยู่ครั้งนี้ จากเนินดินทรายข้างหลังบ้าน

มองมุมหน้าบ้าน

ทุกเนินดินมีโพรงกระต่ายป่า เดินสำราญใจ

ส่วนใหญ่สีน้ำตาลกับสีดำ

บ้านที่เขาพูดถึง คือบ้านเช่า แบ่งเป็นโซนเดินสะดวก

สนามเด็กเล่น

ถึงเวลาอาหารเย็น ไปร้านอาหารข้างหาด ต้องจ่ายค่าจอดรถ แล้วนำใบเสร็จจ่ายเงินจากตู้ ไปไว้ที่กระจกบนหน้ารถ เพื่อบอกเวลา ถ้าเกินเวลามีคนมาตรวจเสียค่าปรับจ้า ตามระเบียบ

ป้ายบอกข้อมูลต่างๆบนหาดนี้

ชื่อสถานที่

ทางหาดเป็นร้านอาหาร กั้นกระจก กันทรายเข้าร้าน

แต่ละที่นั่งระหว่างโต๊ะ กั้นด้วยกระจก

มีที่จอดจักรยานก่อนเดินลงหาด

สิ่งที่ฉันเห็นหาดทรายโล่งๆ

แม่เดินไม่สะดวก เขามีทางเดินลงให้สำหรับเดิน

ณ จุดจุดนี้ คนที่มาจากครอบครัวเดียวห่างจากคนอื่น

มีร้านขายของร้านเดียวข้างหาด

สะดุดตาห้องประมาณ 3.5 ม.×3.5 ม.เจ้าหน้าที่ดูแลหาดกับออฟฟิตริมหาดมีที่ปั่นไฟส่งสายเคเบิลไปห้องนั้นๆคนนั่งหน้าห้องมีเก้าอี้เอนๆให้สองตัว สรุปมันคือห้องเช่านั่งชมวิว ถ้าหนาวก็เข้าไปในห้องสักงีบ ค่อยออกมานั่งเล่นข้างหน้าหาดใหม่ มีที่นอนให้ในนั้น มีที่เก็บของใช้ส่วนตัว พักแค่ช่วงชมหาด ห้ามค้างคืน ไม่มีห้องน้ำ แค่เช่าชมหาดเท่านั้น

แต่ละคน แต่ละครอบครัว นั่งห่างกันมาก

น้ำซัดแรงแถมเย็นเฉียบ เราใส่เสื้อกันหนาว เอิ่ม...

แม่กับลูกขวบกว่าๆคลานเล่นบนทราย ส่วนพ่อกับลูกชายก่อปราสาทดินทรายอย่างตั้งใจ

เด็กแฝดหญิงสองคนใส่แค่กางเกงใน เสื้อแขนยาว วิ่งลงทะเล น้ำระดับเอวเด็กคลื่นชัดมาที หัวใจฉันหัก ปล๊าบๆ ตัวเท่าลูกชายเราสี่ขวบ พ่อเสืเอเขียวยืนดูบนหาด เคยเห็นข่าวทะเลกลืนเด็กตอนซัดเข้าฝั่ง โอย ทนดูไม่ไหวหันหน้าไปทางอื่น เห็นพ่อลูกอ่อนเด็กน่าจะไม่เกินเจ็ดเดือน อุ้มลูกจากรถเข็นเดินเล่นบนทรายริมหาด ด้วยเสื้อกันหนาวทั้งคู่

ปกติคนที่นี่ชอบอยู่ในบ้าน การมาหาดเลยดูสนุก

ฉันหมดแล้วกับสิ่งที่คาดหวังจะเจอ เดินกลับร้านอาหารเวลาแค่ห้าโมงเย็น งั้นกลับบ้านพักดีกว่า

ตกใจ นกอะไรตัวใหญ่มาก กลับไปดูเอกสารที่เขาให้

เกาะนี้เอาไว้ดูนกนี่นา ว้าว เริ่ม ตาเป็นประกาย

และแล้วได้พบกับนกตัวเท่านกยุง เดินหน้าบ้านสามตัว ฉันมือถือแบตหมด อดได้รูป พรุ่งนี้จะถ่ายใหม่

เดินเลาะบ้านหนามกุหลาบเยอะจริงๆ

หาที่เติมพลัง รออาหารเย็น

หนึ่งทุ่ม เป็นคนตรงต่เวลามากมาถึง 6.55 น. หิว

ที่วางจานเป็นกระดาษ มีข้อมูลให้นั่งอ่านรออาหาร

เจ้าโดโด้ สุนัขของเพื่อนมาจ๊ะเอ๋ รอเราให้อาหาร

คนพามาสั่งแบบนี้ทั้งบ้าน สะท้านทรวง นึกว่าจะได้กินอาหารทะเล นี่มันสเต็คไก่ทะเล ใช่มั้ย ชามิ้นท์น้ำผึ้งตามมาหลอกหลอนทุกที่ หลังจากนั้นดื่มไวน์

มองไปดูหาดทรายยามเย็น

นึกว่าโคมไฟเทียนจริง หลอดไฟ คักๆ

บอกลาหาดเจอกันพรุ่งนี้

พระจันทร์จะเต็มดวง มือถือถ่ายได้แค่นี้

จักรยานที่จอด ลานจอดรถหายไปเกือบหมด