เรื่องสั้น ชายหนุ่มสีขาวกับเจ้าความรัก
ณ ดินแดนแสนเหงาแห่งหนึ่ง ที่ถูกปกคลุมไปด้วยสีขาว เด็กชายสีขาวได้ถือกำเนิดขึ้นมา และใช้ชีวิตไร้สีสันอยู่นานวันจนน่าเบื่อ จากเด็กชายสีขาวกลายเป็นชายหนุ่มสีขาว เริ่มมีความคิดความอ่านที่มากมายกว่าครั้งยังเยาว์ "ทำไมตัวเราจึงไร้สีสันและมันรู้สึกน่าเบื่อ" ชายหนุ่มสีขาวเริ่มออกเดินทางออกจากดินแดนแสนเหงา เพื่อหวังจะหาคำตอบ "อะไรจะทำให้ตัวฉันมีสีสันและไม่น่าเบื่อ" เดินทางมาไกลจนไม่รู้ชื่อสถานที่ รู้แต่เพียงว่ามีทุกอย่างรอบตัวเริ่มมีสีที่หม่นเทาและบางครั้งเริ่มมืดครึ้มเป็นสีแห่งรัตติกาลประกายดาวระยิบระยับประดับเต็มพื้นที่ หรือนี่จะเป็นดินแดนแห่งการเพ้อฝัน "ที่นี่ทำให้ฉันหายเบื่อได้ไหมนะ"แต่เมื่อจมอยู่กับความเพ้อฝันนานวันเข้าก็ไม่วายที่ความรู้สึกน่าเบื่อเข้ามาทักทายอีกครั้ง "ฉันเริ่มรู้สึกเบื่อขึ้นมาอีกแล้ว ไม่สิฉันว่าฉันรู้สึกเหงามากกว่า" ชายหนุ่มสีขาวที่ตอนนี้มีสีของประกายดาวแห่งความเพ้อฝันติดตัวมาด้วย เริ่มออกเดินทางอีกครั้งเพื่อหาบางสิ่งที่จะทำให้ไม่รู้สึกเหงา รอบตัวเริ่มเปลี่ยนจากสีรัตติกาลเป็นสีน้ำตาลแมกไม้เถาวัลย์ก่อตัวเป็นชั้นวางรูปทรงต่างๆ และภายในนั้นเต็มไปด้วยหนังสือ ดินแดนแห่งนี้ให้บรรยากาศสุขุมมีความเป็นผู้ใหญ่และทรงความรู้มากมาย ชื่อว่าดินแดนแห่งเหตุผล ชายหนุ่มสีขาวประกายดาวให้ความสนใจสิ่งต่างๆ ในดินแดนแห่งนี้เป็นอย่างมาก เขาใช้เวลาไปกับการเรียนรู้สิ่งต่างๆ จากหนังสือทั้งหมดที่มี แต่แล้วในที่สุดเขาก็เริ่มเบื่อและเหงาอีกครั้ง "ยังไม่พอ...แม้จะมีความฝันแล้ว แม้จะมีความรู้แล้ว แต่ฉันก็ยังไม่หายเบื่อไม่หายเหงา ทำไมกันนะ" ชายหนุ่มครุ่นคิดกับตัวเองเขาเริ่มออกเดินทางอีกครั้ง และเขาได้สีสันแห่งเหตุผลติดตัวมาด้วย จากทางเส้นตรงเริ่มมีทางแยกที่แตกแขนงไปได้อีกหลายเส้นทางชายหนุ่มเริ่มสับสนว่าจะเลือกไปทางไหนดี เส้นทางไหนกันนะที่จะทำให้เขาหายเบื่อและหายเหงา เขาลังเลอยู่นานจนนกฮูกชราที่ทำหน้าที่คอยบอกทางให้นักเดินทางที่หลับใหลอยู่แถวนั้นได้ตื่นขึ้นมา "นั่นเธอจะไปไหน ถามทางฉันได้ ฉันจะช่วยบอกทางให้" "ทางไหนที่จะทำให้ฉันไม่ต้องเหงาอีกต่อไปงั้นหรอ คุณลุงฮูก" ชายหนุ่มรีบถามกลับไปทันที "คำถามนี้อีกแล้วรึ อืม..ลองไปหาความรักดูไหมล่ะ ได้ยินว่าความรักจะทำให้หายเหงาได้" ลุงนกฮูกตอบสีหน้าเรียบเฉย ราวกับว่าเคยตอบคำถามนี้มาแล้วหลายร้อยครั้ง "แล้วทางไหนล่ะ ทางไปหาความรัก" ชายหนุ่มลิงโลดอย่างมีความหวัง "การที่จะเจอกับเจ้าความรักเธอต้องใช้เวลานำทาง" แล้วลุงนกฮูกก็ใช้ปีกอ้วนๆ ชี้ไปยังเส้นทางสายหนึ่งชายหนุ่มรีบเดินไปตามเส้นทางนั้นทันที เส้นทางของเวลา รอบข้างมีเข็มนาฬิกามากมาย บ่งบอกว่าเวลาเดินไปทุกวินาทีไม่มีที่สิ้นสุด ในที่สุดก็มาถึงเมืองที่เต็มไปด้วยสีสันมากมาย และเจอหญิงสาวสีชมพูยืนอยู่ตรงหน้า "สวัสดี เธอคือความรักหรือเปล่า" ชายหนุ่มถาม "ใช่แล้วล่ะ ฉันคือความรักของเธอยังไงล่ะ" หญิงสาวตอบเสียงหวาน และทั้งคู่ก็ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันในเมืองแห่งสีสันโดยที่ไม่น่าเบื่อและไม่เหงาอีกต่อไป และในตอนนี้ตัวชายหนุ่มไม่ได้มีแค่สีขาวแล้ว เขามีทุกสีสันอยู่บนตัวเขาแล้วล่ะ .... ความรักคือสีสันของชีวิต
//ขอบคุณที่อ่านจนถึงตรงนี้นะคะ คุณแม่อยากลองหัดเขียนเรื่องสั้นดูบ้าง มือใหม่หัดเขียนสุดๆ แนะนำติชมได้นะคะ ถ้านึกอะไรได้คราวหน้าจะลองมาเขียนให้อ่านกันอีก อยากเขียนอะไรที่มันคล้ายกับจะเป็นนิทาน หรือเรื่องสั้นที่เด็กๆจะอ่านได้ด้วยจ้า คุณแม่ไม่ค่อยว่างนานทีก็จะแวะมาอัพเพจทีนะคะ ยังไงก็รอติดตามกันเรื่อยๆได้นะคะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
