2 ก.ย. 2020 เวลา 22:52 • ปรัชญา
๒๗.โอ้! คนหนุ่มสาว
ฝูงนกนั้น ขยันหว่านโปรยเมล็ดพันธุ์
และร้องเพลงสรรเสริญฤดูกาล
ทดแทนคุณพระธรณี
ผีเสื้อต่างถนอมกลีบมวลดอกไม้
และฝูงปลารักลำธารแหล่งกำเนิด
เธอนั้นให้สิ่งใดบ้างเล่าต่อแผ่นดินและผืนฟ้า
ต่อชาติ ถิ่นฐาน และปวงชน
เธอได้ทำอะไรอันควรค่าแก่การได้เกิดมา
ฟันของเธอกัดและกรามของเธอบดโม่
ทั้งเลือดเนื้อ และเมล็ดพืชพันธุ์
แขนและขาทึ้งดึงเสื้อผ้า
ทุกวัน ทุกขณะเธอกำลังผลาญทรัพย์สิน
ที่ลงแรงสรรค์สร้างจากน้ำมือมนุษย์
โอ้ คนหนุ่มสาว
เธอได้ทำอะไรเล่าแด่ชาติและปวงชน
โลดเล่น เริงรำ เสพย์เสวยสุข
กิน นอน หื่นกระหายเกียรติยศและศักดิ์ศรี
ไม่คำนึงถึงความดีใด ๆ
เธอ ได้มีชีวิตเพียงเป็นสัตว์โซหิวกระหายเงิน
เธอได้ทำอะไรบ้าง ที่ไม่ใช่เพื่อปรนเปรอตัวเอง
หยิบปากกาขึ้นซิ ต่อสู้เพื่อความยุติธรรมและเมตตา
หยิบไม้กวาด จอบ คันไถ และเม็ดพืชพันธุ์
เอาเหงื่อนั้นบูชาแม่ธรณี
ยื่นมือบริจาค ชี้หนทางให้คนแปลกถิ่น
ประสานมือกับกัลยาณมิตรผู้มุ่งมั่น
ทรุดกายลงนั่งภาวนา เพื่อดวงใจได้เติบกล้า
เพื่อชาติ เพื่อชีวิต เพื่อสัจธรรม
โอ้ คนหนุ่มสาว เธอได้ทำอะไรบ้างแล้วเล่า
แด่ชาติและปวงชน
“แสงดาวและคนเดินทาง"
เขมานันทะ

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา