3 ก.ย. 2020 เวลา 02:49
การทำทานที่แท้จริงคือการให้เพื่อขจัดความตะหนี่ไม่หวังผล
ไม่ได้อยู่ที่ปริมาณและความถึ่
ยิ่งให้ยิ่งได้คือ.ได้ความเมตตา
เรียนรู้ฝึกหัดไป..เพื่อลดความอิจฉา
มุ่งสู่บันไดขั้นต่อไปคือ..ความกรุณา มุทิตา อุเบกขา
จิตที่มีทาน(การให้)จะไม่คิดเบียดเบียนใคร
....เท่ากับมีศีลครบทั้งกาย.วาจา.ใจ
จิตที่มีศีลใจจะนิ่งไม่ฟุ้งซ่านจากการผิดศีล
...เท่ากับมีสมาธิ
จิตที่มีสมาธิมีภาวนา..สุดท้ายก็จะมีปัญญา
แล้วคุณจะรู้ว่าพุทธะมีตัวตน
Rv
#ชาตินี้ไม่เสียเปล่า
โฆษณา