[รีวิวอัลบั้ม] Bangkok Legacy - Youngohm
นักรัก ณ บางกอก
[รีวิวอัลบั้ม] Bangkok Legacy - Youngohm
-ปกติเพจผมไม่เคยพูดถึง Youngohm มาเตอร์ฟัคเก้อ ทั้งการแชร์เพลงที่โด่งดังทั่วบ้านทั่วเมือง แชร์ข่าวหรืออีเวนท์ใดๆที่เกี่ยวข้องเลยก่อนที่จะปล่อยผลงานเต็มชุดแรกออกมา โดยปกตินิสัยแล้วถ้าศิลปินคนไหนไม่ได้พูดถึงลงเพจ พอเค้าจะปล่อยผลงานปุ๊ปก็แทบเฉยเมยล่ะ เอาเงินไปสนใจอย่างอื่น แต่อยู่ดีๆผมเกิดความมั่นใจบางอย่างยอม pre-order ซีดีอัลบั้มจริงๆจังๆเลย เหมือนผมเห็นบางอย่างในตัวเด็กคนนี้นะ อย่างแรกเลยคือ การทำอัลบั้มโดยไม่เอาซิงเกิ้ลพันล้านวิวมารวมในอัลบั้ม เพลงใหม่หมดทั้งสิ้น มีความเอาจริงเอาจังว่ะ ผมรู้สึกว่าเป็นการมุ่งสู่การเป็นศิลปินอย่างจริงจังเหมือนกัน นานๆทีผมจะเห็นความมั่นอกมั่นใจจากศิลปินไทยที่จะปล่อยอัลบั้มเต็มโดยที่ไม่ตัดเพลงใดๆมาชิมลางก่อน มันเลยน่าสนใจ อุดมการณ์แบบนี้ซื้อได้สำหรับผม ถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้เป็นสาวกคนใดๆเลยในแก๊งค์ AD รู้จักก็ตอน Rap Is Now ที่เป็นจุดเริ่มต้นความ viral ของฮิปฮอปไทยเนี่ยแหละ พอผมได้มาฟังวันแรกที่ผมได้แผ่นเลย เด็กคนนี้แม่งเจ๋งว่ะ
-สนุกดีครับ อันนี้ขอเคลมด้วยความสัตย์จริง โปรดละทิ้งอคติที่เคยมีต่อเฉยเมย ธารารัตน์ หรือแร็ปเปอร์สายออโต้จูนซักครู่ คุณจะสามารถฟังผลงานของไอ้เด็กเอกมัยด้วยความไหลลื่นตลอดรอดฝั่งแน่นอน ถึงแม้ว่าเพลงรักที่เราเคยคุ้นหูจากไอ้เด็กหนุ่มจะมีอยู่ในอัลบั้มเป็นสัดส่วนเกือบ 80% จนนึกว่าผมฟังเพลงไอ้เด็กคาสโนว่าอยู่รึเปล่า ขัดกันกับชื่ออัลบั้มที่แสดงความโคตร pride ต่อเมืองหลวงแห่งประเทศไทย ที่ไหนได้แม่งด่ายับเลย ลองไปฟัง Titled-Track ดูก็ได้รับรองต้องร้องอื้อหืออออ มาได้ถูกเวลาชิบหาย ได้ใจคนเบื่อการเมืองยุคลุงไปเต็มๆ สลิ่มคงต้องเตรียมยาดม มีด่าการเมืองเสียดสีมหานครแค่เพลงเดียวเท่านั้นก็เพียงพอจนไม่ต้องไปสรรหาการเสียดสีมุมอื่นๆในเพลงอื่นมาสนับสนุนแต่อย่างใด เพราะนี่ก็เหมารวมไปหมดแล้ว ทั้งทหารที่ราชประสงค์ การโยนขี้ให้คนอยู่ดูไบ และหญิงไทยยุคใหม่ที่จ้องจะหาผัวรวย บีทไม่ต้องเน้น aggressive อะไรมาก แต่เนื้อในแม่งแสบสันต์
-ตอนที่เห็นปกอัลบั้มก็อดนึกถึงโปสเตอร์หนังจิ๊กโก๋ไทยๆในยุคเมลเลนเนียมยังไงยังงั้น ซึ่งก็ทำให้เราเห็นยังโอมจัดเพลงกวนๆเรียกตีนได้อย่างสนุกมือ สมภาพลักษณ์แสบๆบนปก ไม่ว่าจะเป็น D E V A S T A T E ที่มี 1Mill มาร่วมแจมก็พร้อมบวกขั้วตรงข้ามได้ทุกเมื่อ Satan, I’m On My Way ที่เจือทำนองที่โคตรคุ้นหูยิ่งนัก ไม่สามารถบอกได้ ก็เดือดดาลตัวร้อนไม่แพ้เพลงด่ากรุงเทพ “มาเฟียสเปน” (Spannish Mafia) ก็โคตรกวนตีนแบบแบดบอย ที่ไม่พูดถึงไม่ได้คือท่อนของ YOUNGGU ที่โดดเด่นด้วยเสียงแหบๆและ verse มาพร้อมวลี “สันดานหมา” ที่ยังคงล่อแหลมล่อตีนอนุรักษ์นิยมเอามากๆ จากที่โดนโจมตีอยู่ พอคนเหล่านั้นได้ฟังคงจะดิ้นน่าดู แต่นั่นก็คือความสนุกรึเปล่าหว่า ไอ้เรื่องใต้สะดือ ผมไม่ถืออะไรมาก มันอยู่ในขอบเขตความบันเทิงเว้ย อย่าคิดมาก บางทีความบันเทิงมันไม่ต้อง thoughtful ก็ได้นี่หว่า สนุกทั้งเจ้าของเพลงและแขกรับเชิญจริงๆ สัดส่วนของความแสบก็มีอยู่เท่านี้หอมปากหอมคอ
-ส่วนเพลงแรกๆต้อนรับเราด้วยอินโทร แสงไฟ in the city (The Light in City) เข้าคอนเซ็ปท์คนโตมากับบางกอกเมืองไม่หลับไหล แต่กลิ่นอายแอบอโคจร Mom I’m Sorry 2559 ที่ทำให้เราเห็นด้าน hustler ของไอ้เด็กหนุ่มเต้นกินรำกินหามรุ่งหามค่ำ แล้วแอบใส่วลีทอง “ยังไม่ได้นอน” หยอดไว้เป็นลายเซ็นต์ สลับด้วยเพลงรักๆใคร่ๆที่มากกว่าที่คิด แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาแต่อย่างใด สายป็อปที่ไม่ได้ถือสาการที่แร็ปเปอร์ร้องเพลงก็อาจจะถูกใจกันไปครับ เพราะแต่ละเพลงนี่แทบจะพร้อมฮิตได้ทุกเมื่อเลย ไม่ว่าจะเป็น “อัศวินรัตติกาล” (Dark Knight) ไม่เกี่ยวกับบรูซ เวยน์ สวมบทเป็นหนุ่มเงามืดที่มีเจ้า Diamond มาดรอป verse อย่างห้าวเป้ง อุ่นแกง (Warm Curry) , ก่อนนอนคืนนี้ (Before You Sleep Tonight) ให้ความรู้สึกหวงก้างพอกัน “เรื่องราวความรักในตำนาน” (Legend of a Love Story) เหยาะซินธ์ป็อปพอเป็นพิธี Gavin D มาร่วมแจมด้วยเสียงร้องอันโดดเด่น ผมเองก็ไม่เคยฟังเพลงของเขาในยุคนี้ แต่ขอยอมรับว่าเค้ามีพัฒนาการจากช่วงตอนอยู่ 3.2.1 มากๆ
-เดินต่อไป (Keep Going) มุมดีๆให้กำลังใจเหล่ามิตรภาพที่ให้อารมณ์เพื่อชีวิตมากๆ “ไฟเย็น” (Cold Fire) ไม่เกี่ยวกับ… แต่ทำนองเพลงแม่งสวยจริง การเอาแซ็กโซโฟนมาบรรเลงเสริมคือตัวเสริมที่ยกระดับจนมันไปได้ไกลกว่าการเดินบีทอาร์แอนด์บีบ้านๆ “จูบลา” (The Last Kiss) มีความโหยหาความสัมพันธ์ที่ยืนยาว ภายใต้สภาวะจูบแล้วจาก one night stand แล้วปิดท้ายด้วย “พบกัญใหม่” (Mata Ne) ที่มาอย่างเร้กเก้แบบดูก็รู้ว่าล้อ wording “กัญ” อย่างที่เรารู้กันอยู่
-ถือว่าเป็นการเปิดตัวได้อย่างสวยงามในฐานะศิลปินแร็ปเปอร์นิวสคูลแห่งยุคที่ไม่ได้มีแค่เพลงฮิตติดลมบนที่ร้องกันได้ทั่วเมืองและเป็นเพลงประจำเทศกาลสงกรานต์อย่างเดียว สิ่งนึงที่ต้องยอมรับในเด็กคนนี้ก็คือ คาแรคเตอร์ที่ชัดเจนแฝงไปด้วยลายเซ็นทุกอณู ทั้งท่าทางการร้องการแร็ปแบบจิ๊กโก๋ เปล่งออโต้จูน และทักษะการแต่งเพลงที่ติดเซนส์ป็อปเข้าถึงคนทุกชนชั้นมากๆ นี่ก็คงเป็นเหตุผลที่มากพอในการชี้ตัวได้ว่า ไอ้เด็กนี่ดังจริง กิตติศัพท์ซุปตาร์คนต่อไปนี่ไม่ได้มาง่ายๆ สำหรับ YO mafucker แล้วยังคงสนุก ป่วนวงการฮิปฮอปได้อีกยาว มาพร้อม mindset ใหม่ๆที่ไม่ strict กับความคิดขนบธรรมเนียมโบราณๆ สูตรสำเร็จเดิมไปที่ผู้ใหญ่หลายท่านมักจะปฏิเสธกัน อย่าปฏิเสธจะดีกว่าถ้าเด็กมันอยากจะเข้ามาทำในสิ่งที่ชอบบ้าง
ปล่อยให้เด็กรุ่นใหม่มันสร้างนิยามใหม่บ้างเถอะ
Top Tracks: Mom I’m Sorry 2559, ก่อนนอนคืนนี้ (Before You Sleep Tonight), “เรื่องราวความรักในตำนาน” (Legend of a Love Story) , Bangkok Legacy, Satan, I’m On My Way, “มาเฟียสเปน” (Spannish Mafia), “ไฟเย็น” (Cold Fire), “พบกัญใหม่” (Mata Ne)
Give 7/10
Thanks For Reading
See Y’all
- 5
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
