' ขอบคุณทุกๆความดีงามในโลกใบนี้ ที่ให้ความกรุณาแก่ฉัน ให้ได้มีส่วนร่วมกับเรื่องดีๆในครั้งนี้ ขอบคุณมากๆนะคะ ' ☘🎼💝
นี่คือคำกล่าวในใจของตัวดิชั้นเอง ในทุกๆครั้งที่เกิดเหตุการณ์ดีๆให้รู้สึกสุขใจกับชีวิต
ไม่ว่าจะเมื่อใดรึว่าจะเหตุดีๆนั้นจะเล็กน้อยเพียงใดก็ตาม
และส่วนตัวก็มักจะเอ่ยขอบคุณเช่นนี้เป็นประจำ ทำมาไม่ต่ำกว่า ๕ปีแล้วล่ะค่ะ
ถ้าจะถามว่าแล้วเป็นไงล่ะกับการเอ่ยคำขอบคุณที่ทำมา 🌷🥰🌈
ตอบง่ายๆได้เลยค่ะ ว่ารู้สึกดีต่อใจ ส่วนจะหวังผลให้ไกลให้เลิศให้ชะตาชีวิตจะดีขึ้น..? เช่นที่ใครๆเคยกล่าวมา อันนี้ดิชั้นไม่ค่อยคอนเฟิร์มอ่ะค่ะ
เพราะถือหลักการใช้ชีวิตแบบชิวๆตลอดมาว่า 'ถ้าใจเราดี อะไรๆก็ดีไปหมด' เอ๊ะ..?! คุ้นๆจุงเบย ยังกะชื่อเพจใหญ่ของรุ่นพี่ท่าน๑ อิอิ 🤩🍀😊
Pix.Cr. เพื่อนสนิทร่วมคณะ 🌷💟ส่งให้ใน Line🥰
จะขอเล่าเหตุการณ์สั้นๆเมื่อเสาร์ที่ผ่านมา เพื่อประกอบข้อความข้างต้นนะคะ ... ⏰🎶☕
เริ่มจากช่วงสายๆ สัก ๑๐โมง ดิชั้นและกลุ่มเพื่อนๆพากันไปวัดราชบพิตรฯด้วยเหตุผลคือ ดิชั้นเดินทางขึ้นกรุงครั้งนี้เพื่อไหว้พระและชมหอศิลป์
แค่บอกเพื่อนๆไป 'อยากไปไหว้สุสานหลวงที่วัดราชบพิตรฯ' ง่ายๆแค่นี้ เพื่อนๆทั้งหลายของดิชั้น ก็ตามกันมาได้โดยง่าย อิอิ ดีจัง ( การมีเพื่อนๆที่แสนดี คืออีกสิ่งดีงาม ที่โลกใบนี้มอบให้ดิชั้นอีกแล้วสิคะ ) 💟🎼😍
พอไปถึง ประตูด้านข้างวัดปิดสนิท เลยบอกกันว่า คงต้องไปเดินหาประตูที่มี temperature scanกันเหอะ พอดีมีคุณแม่ชีที่เราเพิ่งเข้าไปถามหาทางเข้า กวักมือเรียก 'ประตูนี้ก็เข้าได้ค่ะ'
คือ ประตูเดิมนั่นล่ะ แต่มีคนด้านในเปิดออกมา ไอ่เราก็เลยพากันตามๆคุณแม่ชีเดินผ่านเข้าไปด้วย
เพื่อที่จะพบว่าคนเต็มวัดในชุดขาวบ้าง& สีกลักบ้างตามแต่ความศรัทธา ทำเอายัยมนุษย์เสื้อสีแซ่บอย่างดิชั้น พากันเดินเลี่ยงๆ ตรงไปที่โบสถ์อย่างสงบเสงี่ยม
เพื่อที่จะพบว่า( อีกแล้ว! 😅🤣 ) โบสถ์ปิดงดรับผู้คน เพื่อเตรียมงานครบรอบ๑๕๐ปีวัดราชบพิตร ที่จะมีงานทำบุญใหญ่ในบ่ายวันนี้
พวกเราเลยพากันไปไหว้สุสานหลวงด้านหลังวัดแทน ก็อิ่มเอมใจไปอีกแบบ
เสร็จสรรพออกมาพักหลบสายฝนที่ร้านหนังสือ'สวนเงินมีมา' เยื้องกับประตูด้านข้างวัด เพื่อที่จะพบว่า ( !!! 😄😁 )
ประตูเดียวกันที่เราผลุบเข้าไปต่ะกี้นี้ มีการกั้นเพื่อตรวจวัดอุณหภูมิ และตอนนี้แถวยาวยิ่งกว่าหางว่าวไปหลายเท่าแล้วอ้ะจ้า แหะๆ อายจุง ทำผิดกฏเขาไปแล้วอ้ะ ง่ะ 😋☔⌛
พออิ่มน้ำกับสอยหนังสือดีๆกันเรียบร้อย เพื่อนดิชั้นร้องว่า... เฮ้ย! มีคนเป็นลมว่ะแก แกเป็นหมอดมยาไปช่วยเค้าหน่อย
ดิชั้นเลยตอบไปว่า 'ได้ๆชั้นอิ่มพอดี ก็ได้เวลากู้โลกแล้วสิ' แหะๆ ภาษาบ๊องส์ๆงี้ ยัยเพื่อนทั้งหลายของดิชั้นชีชาชินมากๆ ค่ะ
รีบเข้าไปช่วยดูแล ถามไถ่จนวางใจได้ ดิชั้นก็ถอยมาจากตัวพี่ที่เป็นลม ซึ่งนอนเหยียดยาวอยู่ข้างคิวเข้าประตูวัด
พอดีกับรถพยาบาลวิ่งมาถึง อาการยังน่าวางใจค่ะ แถมดูทรงคนรอบๆตัวพี่เค้าแล้ว อย่างน้อยคนดูแลที่ด้านศรีษะคนป่วย ดูน่าจะไม่หมอก็พยาบาลที่จบด้าน 'basic CpR course' ชัวร์ๆ
งั้นพวกเราเข้าภายในโบสถ์วัดราชประดิษฐ์ฯ แทน ☘😷⚘
เดินเลี้ยวต่อไปทางคลองคูเมือง โห้หหว์...คิวเข้าวัดยามนี้แถวยาาววว..... ขนาดเลยเฮ้ย ว้าวๆ
เลยหันมาคุยกันเอง จังหวะโคตรดีเลยว่ะพวกแก ม่ายงั้นคงไม่ได้เข้าไปกราบสุสานหลวงชัวร์ๆ 😊🌈🤩
จากนั้น พวกเราก็ใช้เวลากันทั้งวันได้อย่างพอเหมาะพอเจาะไปหมดเลยค่ะ ทั้งๆที่ฝนเทกระหน่ำตั้งแต่เช้าจนจรดช่วงบ่าย
คณะเดินเท้าเที่ยวกรุงอย่างพวกเรา ก็ยังลั่ล้ากันได้เป็นที่สนุกสนานจนจรดยามดึกของคืนวันเสาร์
และเรื่องที่เล่ามาทั้งหมดนี้ เพื่อนๆบางท่านอาจจะคิดว่าไม่เห็นจะเกี่ยวใดๆกับข้อความข้างต้นของโพสต์เลย ก็เป็นได้ค่ะ 😊💟👍
เพียงแต่ดิชั้นแอบขอบคุณเหตุการณ์ในวันนั้นที่มีจังหวะพอดีๆ ให้ดิชั้นได้ใช้ช่วงเวลาของเดย์ทริปในเมืองกรุง
ร่วมกับกลุ่มเพื่อนสนิททั้ง๓สาวของดิชั้น ได้อย่างมีค่า และไม่เสียเวลาอันน้อยนิดเพียง ๑วันเต็มๆของพวกเรา
💝⌛⏰
และสุดท้ายนี้ ขอบคุณเพื่อนๆด้วยค่ะที่อุตส่าห์ติดตามอ่านจนจบ 🥰💗😍
เพราะ 'วัน& เวลา' ของคนรุ่นอายุเช่นดิชั้น ถือว่าเป็นสิ่งมีค่าอย่างที่สุด
แล้วค่อยหาเวลามาเล่าเม้าท์มอยกันอีกนะคะ
c U next time kaaa.. 😷🎼🍀
- 5
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
