๓๘.ถนนสายไปสู่ดวงดาว
สละความอาวรณ์ในสุขส่วนตัวเสียเถิด
เพื่อร่วมสร้างถนน สายมุ่งไปสู่ดวงดาว
เมื่อเธอกล้าสลัดผ้าห่มในฤดูหนาวออก
ก็จักได้ชมดาวประกายพรึกอันเจิดจ้า
ในป่าช้านั้นเงียบใบ้ ซากศพห่มกายด้วยผืนดิน
แด่เธอผู้ฟื้นขึ้นในศรัทธานั้นตาสว่างและกล้าหาญ
สละความอาวรณ์ในสุขส่วนตัวอันดื่มด่ำ
เพื่อการร่วมสร้างถนน สายมุ่งไปสู่ดวงดาว
จากคำหวานเธอจะยินเสียงเกรี้ยวกราด
จากอ้อมกอดเธอจะถูกผลักไสให้ล้มกลิ้ง
จากแขนที่เคยอุ้มชู เธอจะถูกเท้าเหยียบย่ำ
เธอจักได้เผชิญกับความจริง บนถนน สายมุ่งไปสู่ดวงดาว
ไม่มีใครใคร่ยินดีต่อเธอผู้ไม่กระทำตามที่เขาหวัง
ไม่มีใครใคร่เห็นเธอหลุดพ้นจากกรงเล็บของเขาไป
ไม่มีใครใคร่ยินดีที่ต้องเสียที่เหยียบย่ำทำกินและดูแคลน
โอ ถนนแห่งความทุกข์ทรมาน สายมุ่งไปสู่ดวงดาว
เธอจำต้องบอกกับบุคคลผู้เป็นที่รัก
ทั้งบิดามารดร น้องพี่และเครือญาติ ว่า
“ขอโอกาสทองของการได้มีชีวิตของผมนี้
เพื่อการเดินทางไปสู่ดวงดาว
พ่อและแม่ที่เทิดทูนบูชาของลูก
ลูกจะขอลาและมุ่งหน้าไปสู่ดวงดาว”
ณ ที่แสงสกาวสว่าง ไกลโพ้น
เราจะก้าวเดินไปบนถนนสีเงินยวง
ไปสู่ประตูอมตะ สู่มหาอาณาจักรแห่งดวงดาว
ที่ ๆ เราจะสลัดทิ้งความยะโส
และรับเอาความยุติธรรมและเมตตา
ที่ ๆ ไม่มีทั้งธารน้ำตาและสุสาน
ที่ ๆ เราจะมีชีวิตทั้งที่เป็นของเราเองและทั้งหมด
ที่ ๆ เราจะได้อาบน้ำอมฤตและลืมความเห็นแก่ตัวอันโสมม
เราจะเดินไปในความฝันอันยาวนาน
ไปตามถนน สายมุ่งไปสู่ดวงดาว
“แสงดาวและคนเดินทาง”
เขมานันทะ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
