เราไม่เคยผัดวันประกันพรุ่งเวลาเราเจองู
ในหนังสือ Antifragile ของ Nassim Nicholas Taleb ผู้เขียนพูดถึงประเด็นหนึ่งที่น่าสนใจว่า การผัดวันประกันพรุ่งนั้นก็มีข้อดี
มันคือกลไกทางธรรมชาติที่ปล่อยให้สิ่งต่างๆ เป็นไปตามครรลองโดยที่เราไม่ต้องไปทำอะไรกับมัน
เมื่อไหร่ก็ตามที่เราเจอ “แรงต้าน” ที่จะทำอะไรบางอย่าง แสดงว่ามันอาจจะยังไม่ใช่สิ่งที่จำเป็นหรือสำคัญขนาดนั้นก็ได้
Taleb ยกตัวอย่างตอนเขาเขียนหนังสือ ว่าถ้ามีบางหัวข้อที่เขียนแล้วรู้สึกฝืนๆ เขียนไม่ค่อยออก เขาก็จะตัดหัวข้อนี้ทิ้งไปเลย เพราะถ้าขนาดคนเขียนยังไม่รู้สึกสนุกตอนเขียน คนอ่านจะไปสนุกตอนอ่านได้อย่างไร
การผัดวันประกันพรุ่งจึงเป็นสิ่งที่อยู่ในสัญชาติญาณของมนุษย์มาแต่บรรพกาลอยู่แล้ว ส่วนมุมมองที่ว่ามันเป็นนิสัยที่ไม่ดีเป็นเพียงชุดความคิดที่มาพร้อมกับโลกสมัยใหม่เท่านั้นเอง
เราผัดวันประกันพรุ่งเพราะเรารู้ดีว่าสิ่งนั้นมันไม่ได้กระทบกับชีวิตถึงขั้นรุนแรงอะไร และจริงๆ แล้วเราก็รู้ดีว่าเรื่องไหนที่เราควรทำทันที เรื่องไหนที่เอาไว้ก่อนได้
เวลาบ้านเราไฟไหม้เราคงไม่ผัดวันประกันพรุ่ง เวลาเราเห็นงูอยู่ในสวนเราคงไม่บอกตัวเองว่า “เอาไว้ก่อน ไว้ค่อยจัดการทีหลัง”
ข้อเขียนนี้ไม่ได้จะเชียร์ให้ทุกคนมาผัดวันประกันพรุ่งกันเถอะ แค่อยากชี้ให้เห็นว่าเหรียญนั้นมีสองด้านเสมอครับ
ป.ล. เพื่อให้เห็นเหรียญทั้งสองด้าน ลองอ่านบทความ “แรงต้านคือเข็มทิศ” ด้วยนะครับ ดูลิงค์ได้ในคอมเมนท์ครับ
- 10
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
