เรื่องเล่าจาก #Alive
#Alive เป็นหนังซอมบี้เกาหลีที่กำลังถูกพูดถึงเยอะมากในทวิตเตอร์
ดูผ่านๆแล้วก็คือหนังซอมบี้เรื่องหนึ่ง ไม่น่าจะมีประเด็นอะไรให้พูดมาก
Topic ส่วนใหญ่ในช่วงแรกก็คือวิจารณ์หน้าหนัง ความสนุก น้องผักและยูอาอิน
แต่ช่วงสองสามวันนี้ Topic ถูกโยงไปพูดถึงเรื่องการเป็นประชาชนในประเทศที่พัฒนาแล้ว
ในช่วงที่มีภัยพิบัตินั้น เรามีโอกาสจะรอดชีวิตมากกว่าอยู่ในประเทศที่ไม่พัฒนา
ในหนังนั้นมี SMS แจ้งเตือนภัยพิบัติซอมบี้ทันทีที่เกิดเรื่อง
ซึ่งมีคนวิจารณ์ว่า เห็นมั้ยว่า พอมีเรื่องปุ๊บ รัฐบาลก็แจ้งทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น
แล้วก็ให้ประชาชนโพสลงโซเชียลเพื่อที่ให้รัฐบาลส่งคนไปช่วยเหลือได้
มีทวิตมา reply ว่าไม่สมจริงตรงมีการส่ง SMS เตือนภัยพิบัตินี่แหละ
เลยมีคนมาช่วยแง้มกะลากันแบบทัวร์ลงว่า
รู้มั้ยว่าเกาหลีเค้ามี SMS เตือนภัยพิบัติแบบนี้จริงๆ
ตั้งแต่เรื่องเล็กๆอย่างอากาศร้อนเกินไป ให้ระวังการออกแดด
ฝุ่น PM2.5 ค่าเกินมาตรฐาน มีม็อบ มีพายุ หรือตามล่าหาผู้ติดเชื้อโควิด
เราเคยไปๆกลับๆเกาหลี 16 ครั้งเมื่อหลายปีก่อนด้วยเรื่องส่วนตัว
ปีแรกอยู่แถวๆอีวังรี ... นี่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะบอกว่าที่นี่อยู่ที่ไหนในเกาหลี
เป็น middle of no where มากๆ
ปีที่สองอยู่แดจอน ทั้งสองปีไม่ได้อยู่ในโซลเลย ยกเว้นไปเที่ยวเท่านั้น
ทั้ง 16 ครั้งที่ไปๆกลับๆนี้ก็ได้รับ SMS เตือนภัยพิบัติเป็นครั้งคราว
เพราะฉะนั้นถ้าคุณใช้ operater ที่เกาหลี ไม่ว่าจะเป็นเบอร์ที่นั่นหรือโรมมิ่งไป
operater เค้าจะมีหน้าที่ส่ง SMS เตือนภัยพิบัติให้ทุกคนอย่างไม่แบ่งแยก
นี่คือสิ่งที่ประเทศพัฒนาแล้วเค้าดูแลคนในประเทศของเค้า
มีอยู่วันหนึ่ง barrier ที่พักแถวๆบ้านถูกรถชนกลางดึก
เช้ามาเราก็ได้เห็นว่ารถชน barrier พังไปแล้ว
ไปธุระกลับบ้านมาตอนเย็นพบว่า แม่จ๋า barrier ถูกซ่อมกลับมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ถ้าเป็นเมืองไทยคือ รอไปเถอะ อยู่กันพังๆจนกว่างบประมาณใหม่จะมา (ปีหน้า)
ที่พักทั้งสองที่คือไม่ได้อยู่ในเมือง ออกนอกเมืองไปไกลมาก
แต่ทั้งสองที่คือ มีรถเมล์ผ่านแบบเดินแค่ 100-200 เมตรก็ถึงป้ายรถเมล์แล้ว
และรถเมล์มาตรงเวลาเสมอ สามารถเช็คเวลารถเมล์ได้ในเวบ
สามารถดูเส้นทางการเดินทางไปไหนมาได้ด้วย Naver
ทำให้ชีวิตคุณง่ายมาก ไม่ว่าคุณจะอาศัยอยู่ที่ไหนในเกาหลี
ขนส่งสาธารณะทุกประเภทใช้บัตรเดียวกันไม่ว่าคุณจะขึ้นอะไร
และไม่คิดเงินเมื่อมันเป็นการเดินทางแบบต่อเนื่อง จะขึ้นรถเมล์ รถไฟ รถบัส คิดทีเดียว
นอกจากนี้เกาหลีเค้ามีวัฒนธรรมเดินเขา หรือที่เรียกว่าตึ่งซาน
คนเกาหลีจะชอบไปเดินขึ้นเขาในวันว่างๆเพราะเมืองภูเขาเยอะมาก
บ้านที่แดจอนก็มีเขาเล็กๆอยู่หลังบ้าน ไม่ใช่เขาชื่อดังอะไรเลย
แต่ที่เขานั้นทางขึ้นเขาจะมีป้ายบอกว่า บนเขานี้มีเส้นทางเดินยังไง กี่กิโล มีกี่จุดพัก
เดินขึ้นไปก็จะมีป้ายบอกเป็นระยะๆ เส้นทางอาจจะรกบ้างเพราะคนเดินน้อย
แต่ปลอดภัยมาก ผู้หญิงคนเดียวเดินได้สบายๆ เราขึ้นเขานี้บ่อยมากเวลาไม่มีอะไรทำ
หารูปป้ายภูเขาหลังบ้านไม่เจอ อันนี้เป็นป้ายเดินเขาของจิริซาน ที่เป็นแหล่งท่องเที่ยวเค้า ก็จะดูไฮโซกว่าป้ายภูเขาหลังบ้านมากหน่อย
บางทีการที่เราไม่เคยเจออะไรไม่เคยเห็นอะไรในประเทศเรา
ไม่ได้หมายความว่าสิ่งนั้นไม่มี และเป็นไปไม่ได้
การที่รถเมล์มาตรงเวลานั้นมีแต่คนพูดกับเราตั้งแต่เด็กว่า เป็นไปไม่ได้หรอก
แต่เราไปมาหลายประเทศ รถเมล์ตรงเวลาทำได้หมด
การทำ SMS เตือนภัย ประเทศไหนๆก็มี ยกเว้นประเทศไทย
#Alive อาจจะเป็นหนังซอมบี้ แต่ก็เป็นหนังซอมบี้ที่ทำให้คนไทยได้รู้ว่า
#ถ้าการเมืองดี เราจะมีสิทธิ์มีชีวิตรอดได้แม้จะเกิดภัยพิบัติ
และอาจจะตายได้ง่ายๆแม้จะใช้ชีวิตปกติในประเทศที่การเมืองเฮงซวย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
